FanFic.nl

They are coming|| 1D-Twilight [2-shot](Afgelopen)

>2< After

Niall lag in zijn mensengedaante op het gras. Voor het eerst sinds dat hij wolf was, was hij uitgeput.
Het gevecht was lang en de nieuwelingen bleven komen. Uiteindelijk had de groep ze allemaal verslagen. Niemand was gewond geraakt, behalve Bella. Een of andere nieuweling had haar te pakken gekregen. Haar ribbenkast was gebroken en momenteel ligt ze in hun huis. Gespalkt door Carlisle. Niall maakte zich zorgen om zijn zus, zou ze genezen? De nieuweling had trouwens niet lag meer geleefd. Jacob had haar vermoord. Tja, don’t mess with people he loves. Niall draaide zijn hoofd en keek naar de paarse rookpluim die van de grote stapel met vampierresten opsteeg. Het rook naar wierook, maar Niall had geen idee waarom. Hij was ook niet van plan het te gaan vragen. Niall ging rechtop zitten en sloeg zijn armen om zijn knieën. Hij had zich zorgen gemaakt. Hij was bang geweest dat ze het niet hadden kunnen winnen. Ze hebben toch gewonnen en Niall is blij. Blij dat Taylor nu veilig is. Want dat is belangrijk, dat ze veilig is. Omdat hij van haar houd. Hij zucht diep en staart voor zich uit. Waarom moet Taylor voor die Harry kiezen? Waarom kan ze niet voor hem kiezen? Niall zucht nog eens. ‘Well, Nialler. Wat is er?’ vraagt de vrolijke stem van Louis. Hij gaat naast Niall op het gras zitten en kijkt hem nieuwsgierig aan. Niall haalt zijn schouders op. ‘Taylor,’ zegt hij alleen maar en Louis weet meteen wat hij bedoelt. Dat kan ook niet anders. Iedereen weet alles van elkaar, want in wolvenvorm kunnen ze elkaars gedachten lezen. Het is bijna onmogelijk om iets geheim te houden. Niall haat het, maar aan de andere kant scheelt het ook veel tijd. Je weet toch alles al, dus hoef je het ook niet uit te leggen. Louis legt een hand Niall ’s schouder. ‘Het komt wel goed maat.’ Niall schud de hand ruw van zijn schouder. ‘Nee, Lou. Dat zal het nooit. Mijn hart zal voor altijd gebroken blijven.’ Hij staat op en rent woest weg, onderwijl veranderend in wolf.

Jacob zit in het huis van de Clearwaters, naast Bella. Haar ribben waren te snel genezen en Carlisle had ze opnieuw moeten breken. Nu ligt ze hier, op haar bed, gespalkt en wel. Ze slaapt, vast. Omdat Carlisle niet wist hoeveel morfine gedaantewisselaars nodig hebben heeft ze waarschijnlijk te veel gehad. Jacob zucht diep en pakt haar hand. ‘Ik hou van je, Bella.’ Hij vind dat ze snel wakker moet worden, want wat ben je zonder je levenspartner? Niks, een leeg omhulsel zonder gevoelens. Hij denkt vol afschuw terug aan het moment.
Het gevecht is in volle gang en overal zijn vampiers. Ze bewegen snel en enkel door de geur weet hij wie de ‘’goede’’ en wie de slechte zijn. Jacob beweegt ook snel, maar lang niet zo snel als de vampiers. Hij moet oppassen voor de nieuwelingen. Zorgen dat ze hem niet te pakken krijgen, want dat kan funest zijn voor zijn botten. IJzerachtig gekraak klinkt van overal over het veld. Het geluid van stervende vampiers. Het geluid van vampiers die uit elkaar worden gescheurd. Een afschuwelijk gegrom klink over het veld. Het gegrom van een wolf in pijn. Het gegrom van Bella. Als een bliksemschicht schiet Jacob over het veld, op zoek naar Bella. Op zoek naar zijn vriendin. Hij vind haar een uithoek van het veld, vlak bij de bosrand. Een wilde nieuweling heeft zijn armen om haar wolvenlichaam en plet haar nu langzaam. Verschrikkelijk gekraak klinkt en Jacob weet dat dat niet goed is. De nieuweling breekt haar botten. Met een sprong staat hij achter de nieuweling. Hij plaats zijn tanden in de nek en scheurt het hoofd eraf. Zo gaat hij verder, totdat de lichaamsdelen niet meer bewegen. Alice verschijnt en neemt razendsnel alle delen mee op die op het vuur te gooien. Jacob blijft bij Bella. Ze is nog steeds in haar wolvengedaante. Hij jankt en niet veel later komt Carlisle aanschieten. Hij werpt een blik op Bella en knikt. ‘Ze moet terug veranderen naar mens. Ik heb geen opleiding tot dierenarts gevolgd.’ Jacob knikt en veranderd eerst zelf terug naar mens. ‘Bella, Bells. Je moet terug veranderen.’ Hij legt een hand op haar hoofd. De wolf knikt en Jacob gebaart naar Carlisle dat hij zich om moet draaien. Bella veranderd terug en kleed zich moeizaam aan. Carlisle draait zich weer om en onderzoekt haar. ‘Je ribben zijn al genezen, maar wel verkeerd. Ik moet ze opnieuw breken. Ze moet naar huis.’ Jacob knikt en tilt haar voorzichtig op. Ze lopen naar het huis van de Clearwaters. Sue, haar moeder, komt naar buiten gesneld. ‘Wat is er gebeurd?!’ Jacob bijt op zijn lip.
‘Een nieuweling heeft haar te pakken gekregen.’ Sue werpt een blik op Bella. ‘En nu?’ Carlisle mengt zich in het gesprek. ‘Haar botten zijn verkeerd aan elkaar gegroeid. Ik moet ze opnieuw breken.’
Sue’s gezicht vertrekt. ‘Als het moet.’ Ze stapt opzij en Carlisle stapt naar binnen. Gevolgd door Jacob met Bella. Samen lopen ze naar boven en Jacob legt Bella voorzichtig op bed. En daar ligt ze nu nog. Het gekraak van haar ribben galmt nog steeds door zijn hoofd. Het was verschrikkelijk om haar zoveel pijn te zien lijden, maar nu ligt ze vredig te slapen. Iets waar Jacob erg blij om is. Nu maar hopen dat ze snel weer ontwaakt en beter is.

Harry en Taylor arriveren op het veld. De grote paarse rookwolk is nog steeds aanwezig en Taylor draait haar hoofd ervan af. Ze kan het niet aanzien. Ze lopen met zijn tweeën naar de Cullen familie.
‘Jullie hebben gewonnen,’ zegt Harry blij. Alice knikt. ‘Zei het je toch?’ Ze lachen en Alice knuffelt Taylor. Taylor glimlacht. ‘Dank jullie wel.’ De vampiers knikken en Taylor en Harry lopen samen weg.
Dit gevaar is overwonnen, maar Harry weet dat er nog anderen zullen volgen. En misschien zullen ze die niet kunnen afslaan.

Reacties: