FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC] [-Continued-]

Deel 31

Bill POV
Ik staar maar wat naar de grond, negeer de jongens iets verderop volkomen, ze zijn het niet waard. Tom lijkt zich er zenuwachtig en kwaad in te maken. ‘doe eens rustig!’, sis ik hem toe als hij in mijn hand knijpt. Hij knikt. Ik weet toch dat het niet gaat gebeuren maar laat het hier maar bij, ruzie kan ik nu missen als kiespijn. Na een tijdje komt eindelijk de bus eraan en stappen we in, Tom betaalt en dan lopen we door, de medelevende blik van de chauffeur negerend. We zetten ons ergens en ik kijk wat uit het raam. ‘Bill met na te denken kom je niet verder.’, zegt Tom die zijn hand op mijn knie legt. Ik haal mijn schouders op. ‘wat moet ik dan Tom?’, nu is het zijn beurt om zijn schouders op te halen. ‘dacht ik al.’, mompel ik en tuur weer voor me uit. Luid gepraat weerklinkt van achter ons. ‘hé homo!’, ik draai met mijn ogen en kijk naar buiten, een tik op mijn schouder volgt, ik draai me om en kijk de jongen boos aan. ‘ik zei wat.’, ‘ik negeerde iemand!’, kaats ik terug. ‘goh, veel durf voor een homo hé?’, ‘hou je kop dicht!’, schreeuwt Tom. Ik zelf schrik van zijn actie. De jongen lijkt het zelfde te doen en gaat weer naar achter in de bus en kijkt star voor zich uit, goed voor hem. ik zucht en leg mijn hoofd op Tom zijn schouder, zo moe. Ik zucht diep en sluit mijn ogen, eventjes maar, denk ik bij mezelf. Tom gaat met zijn hand door mijn haren. Deze enkele beweging kan me al gelukkiger doen voelen. Ik glimlach flauwtjes. Ik zucht en open mijn ogen weer door dat irriterende belletje dat wel in iedere bus hangt en altijd weet te werken, buiten die noodknop, dat ding hangt enkel hier voor de sier want doet het nooit. ik, Andreas en de andere van onze groep deden altijd op dat belletje duwen in de bus. ‘kom, we moeten er hier uit.’, zegt Tom, ik knik en volg Tom zijn voorbeeld door op te staan en al aan de deur te gaan wachten, de bus stopt bruusk en opent zijn deuren, ik en Tom stappen uit. Onderweg naar ‘huis’ neemt Tom mijn hand vast. Ik hou zo van deze jongen, niet normaal. Ik zucht, ik zou nu niet over Tom moeten denken maar me druk maken over mijn moeder. Het maakt me niet uit dat ik er zelf niet beter mee word, maar ik heb het gevoel dat ik wel moet. Dat het mijn plicht is. Ik zucht en laat Tom zijn hand los die me verontwaardigd aankijkt. Ik schenk hem een ‘laat maar’ gebaar en ga binnen. Ik ga richting boven, geen zin om nu te praten, ik moet nadenken.

Tom POV
Wat heeft hij nou? Waarom ging ‘ie nu naar boven? Heb ik iets verkeerd gedaan? Stop met piekeren Tom! Ik besluit gewoon om het hem te gaan vragen. Als ik de deur open zit Bill op bed, ik kleermakerszit en staart voor zich uit, ik zet me bij op bed en sla mijn armen om hem heen en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. ‘is er iets lieverd?’, hij schudt zijn hoofd en plukt aan het deken. ‘hé, wat is er nou?’, ‘niets, echt niet.’, ‘Bill, lieg niet, ik zie het aan je.’, hij zucht diep. ‘ik, ik heb gewoon het gevoel dat ik niet gelukkig mag zijn nu mam in het ziekenhuis ligt, ze heeft me nodig Tom!’, ‘maar Bill, dat weet ik toch, maar je moet je eigen geluk niet in de weg staan, Simone is sterk, ze zal het je niet kwalijk nemen als jij een moment gelukkig bent Bill, echt niet!’, Bill knikt. ‘je hebt gelijk, maar, ze deed er altijd alles aan om mij gelukkig te zien, om me blij te maken, ik moet toch iets kunnen terug doen?’, ‘ja Bill, dat is waar, maar dat kan je enkel door ook gelukkig te zijn als je het gevoel er toe hebt, en niet om de hele dag te zitten tobben over van alles en nog wat, echt niet!’, Bill zucht en draait zich om zodat hij met zijn gezicht naar me toe zit. ‘je bent een schat!’, fluistert hij en druk zijn lippen op de mijne, die lippen dat ik nu toch al een tijdje niet meer heb gevoelt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.