FanFic.nl

Fallen myself

4. wel of niet

Door de ogen van Rebecca: Vele beelden flitsen door mijn hoofd. De meeste gaan over vrienden, familie en in het speciaal Fleur, Claire en Romeo. Ik voel hoe zachte lippen op de mijne worden geduwd. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat het Tom is. “Kom we moeten weer gaan”� fluistert hij zacht in mijn oor. Ik sta op en loop met de rest mee. We pakken onze spullen en gaan ons omkleden. De jongens zijn nu veel eerder klaar als de meiden. Ze staan vermoeid op hun horloge te tikken. “Waarom waren jongens ook al weer veel sneller”� fluistert Daphne. “Meiden, wij hebben vanavond een onderonsje op een van onze kamers heb ik begrepen”� zeg ik. De meiden knikken naar mij. “Tuurlijk Rebecca.”� Roept ze. “We hebben ook zoveel te vertellen.”� “Was ik nog niet achter”� zeg ik dan. “Tom”� vervolg ik “Je kunt je vast nog wel het geheimpje van mij en Gustav herinneren”� bedenk ik me in eens. “Ja, mag ik nou eindelijk weten waar het over ging”� “Sterker nog het geheim staat recht voor je neus”� nu begint Tom overal rond te kijken “Ik zie niks hoor.”� Ik ga achter Tom staan en draai zijn hoofd in de richting van Daphne en Phoebe. Die kijken hem lachend aan. “Het ging erover of ik wel mocht vertellen dat ik jullie continu zie. Ze waren er anders toch wel achter gekomen daar niet van maar ik heb het ze gewoon verteld.”� Fluister ik. Tom draait zich om en slaat zijn armen om mij heen. En dat hield jij verborgen voor me. Zeggen zijn ogen. “Hey jongens, Christian komt ons zo ophalen. Hij zei alleen wel dat hij met de kleine auto zou komen omdat hij tijdelijk niet bij de grote kan. Dus dat word proppen.”�

Toen ik de auto zag besefte ik wat Bill bedoelde met dat word proppen. Uiteindelijk paste we er allemaal in. Ik belande bij Tom op schoot en Daphne bij Georg. Bill zat naast mij en Tom. En aan de andere kant zit Phoebe. Gustav zit naast Georg en Daphne. Christian lacht als hij ons ziet. Sorry jongens maar het kan niet anders. Ik weet dat het niet zo lang duurt voordat we bij de jongens thuis zijn maar het lijkt behoorlijk. Als we met zijn alle zijn uitgestapt zet Christian de auto aan de kant en zegt “Ik laat hem hier. Dan kunnen jullie nog ergens heen. En ik kan dan lekker stappen. Tot morgen Rebecca. Mocht je nou hier overnachten sms dat dan even anders rij ik voor niks langs het hotel.”� “Dat gebeurt niet hoor. En Phoebe en Daphne moeten ook terug naar het hotel.”� Hij kijkt me aan alsof hij wil zeggen zeker. Ik knik en loop de rest achterna naar binnen. Nadat ik de sleutels heb gevangen. Ik ben dan misschien 17 maar ik weet hoe ik moet rijden en dat ik wat we ook gaan doen geen druppel alcohol aanraak. “Wat eten we”� roept Tom heel hard. “Geen pizza”� zucht ik. Gustav heeft het gehoord en begint te lachen. “En wat als we dat wel eten.”� “Dan eet ik niks of bak ik wel iets voor mezelf.”� Georg begint ook te lachen. “Wat eten we dan”� “Chinees”� stel ik voor. “Oke”� zegt Tom “wie belt er of ze dat willen brengen.”� “Doe ik wel”� zegt Gustav. Ik zie dat Daphne en Phoebe een beetje aan het rondkijken zijn. “Willen jullie wat drinken”� vraag ik. “Want de jongens hier zorgen toch nergens voor.”� Ik hoor luid gemompel. Ik loop aan naar de keuken en zie dat de twee volgen. Ik pak de cola uit hun koelkast en houd die hem voor. Ze knikken allebei. De glazen haal ik ook uit de kast en schenk ze in. Met zijn 3e een glas in onze handen lopen we terug naar de woonkamer. We ploffen met zijn 3e op de bank. Niet van plan om er nog snel vanaf te komen. Zelf niet wanner de chinees is gebracht blijven we zitten. Kijkend of de jongens ons zouden bedienen. “Rebecca, als je erop wachtte we bedienen niemand.”� Ik zucht en sta op. Verover 3 borden en schep er van alles op. Met de borden loop ik terug naar de bank. “Een echte gentelman zou dat wel hebben gedaan. Ook iets voor de dames opscheppen maar zo zijn jullie blijkbaar niet.”� Naast me hoor ik gegniffel. Bill doet zijn mond open om iets te zeggen maar die zit zo vol dat bijna de helft er uit valt. Snel sluit hij hem weer. Dat die jongens zo aan konden vallen op eten. “Rebecca, ik snap meteen dat je altijd bij ons eet in plaats van hier. Dit is wel echt verschrikkelijk.”� We krijgen vier bozen blikken. Gelukkig hadden we ons eten al bijna op. Toen we klaar waren zette ik snel de borden terug en bleef naar de jongens kijken hoe ze verder eten. “Rebecca echt niet nog wat”� roept Tom. “Nee Tommie, dat is voor jou.”� Tom knikt tevreden. Phoebe draait overduidelijk naar me met haar ogen en ik begin te lachen. net te hard. De jongens schrikken van mijn plotselinge lachaanval. En Daphne en Phoebe maken het er ook niet beter op om achter hun rug steeds gekkere gezichten te trekken. De jongens snapte er niks van. Uiteindelijk kon Phoebe het ook niet meer houden en steekt ze Daphne aan. ik lig ondertussen op de grond van het lachen. ik zie Tom gevaarlijk dicht op me afkomen en naast me neerknielen. Hij begint met kietelen. Ik wil van hem vandaan rollen maar als hij dat merkt zet hij me klem tussen zijn benen. Dit wil ik niet schiet het door mijn hoofd. Ik stop meteen met lachen. ik probeer me nog wel onder hem vandaan te worstelen. Frank schiet door mijn hoofd. Zijn vrienden, het feest, de drugs en alcohol. Zijn gezicht, zijn handen die over mijn lichaam glijden. Zijn vrienden die lachen. mijn broer die hem uiteindelijk van me af trekt. Dit mag ik niet denken. Dat gebeurt niet meer. Ik voel hoe Tom ophoudt met kietelen. Hij buigt voorover. Shit verkeerde beweging. “Ga je mee naar boven, ik geloof dat we wat moeten gaan praten”� ik knik. Hij gaat van me af en reikt zijn hand aan. ik pak die vast en hij trekt me omhoog. Hij loodst me mee naar de deur en de trap. Hier was ik nog niet geweest. Hij loopt de gang uit. Bij de laatste deur stopt hij en gaat naar binnen. Tom trekt me zowat mee. Duwt me op bed en loopt weg. Ik laat me op mijn buik vallen en begin te huilen. Romeo schiet voor mijn blik. Met hem heb ik altijd alles kunnen delen. Al mijn geheimen. Hij was een tijd geleden zelf mijn leven. Door hem leef ik nog. Ik heb hem gewoon nodig. Maar ik kan niet naar huis. Ik kan niet weer weg lopen van alles om me heen. Waarom komt Frank nu weer naar boven. Na twee jaar. Twee jaar heb ik geprobeerd om weer te kunnen leven. Sinds een aantal maanden ging het goed. ik dacht dat ik erover heen was. Nu komt alles weer naar boven. net nu ik de jongens heb ontmoet. Nu dat ik mijn leven echt heb opgepakt. Tom komt weer binnen met een glaasje water. “He, wat is er.”� Vraagt hij. de bezorgdheid klinkt duidelijk door zijn stem. Ook dat nog ik wil niet zielig zijn. Geen medeleven van wie dan ook. Ik voel hoe Tom op het bed komt zitten. Het glaasje water staat op zijn nachtkastje. Ik voel hoe hij een arm om mijn schouders slaat. Dat gaat best moeilijk omdat ik lig en hij zit. Ik besef dat ik nog steeds lig te huilen. Ik ben zelf blij dat ik geen mascara op heb. “Wil je erover praten”� klinkt het nu. Langzaam draai ik mijn hoofd om. “Ik … ik kan het niet”� stotter ik. Ik draai me om op mijn rug. “Mag ik naast je komen liggen”� vraagt Tom. Ik knik. Hij gaat heel voorzichtig liggen. “Ik dacht dat ik alles had verwerkt. Maar sinds ik hier ben komt alles wat ik heb meegemaakt weer naar boven. Maar mijn grootste steun en toeverlaat is nog in Nederland. Het klinkt misschien gek maar twee jaar geleden was de enige die nog tot me doordrong Romeo. Zelfs voor Fleur en Claire sloot ik me af. Door Romeo leef ik zelf nog.”� Ik kijk opzij. Tom kijkt ook naar mij. Van mijn laatste woorden schrikt hij. “Ik beloof je dat ik het je allemaal nog wel een keer vertel. Maar nu kan ik het nog niet. Ik moet het zelf eerst verder uitzoeken. Je moet mij alleen beloven dat je nooit zult dwingen. En me vooral nooit alcohol aan probeert te smeren. Beloof je dat”� ik zie Tom knikken. “Rebecca, ik wil graag je verhaal horen maar ik wil je niet dwingen. Als jij belooft dat ik het ooit wel zou komen te weten dan vertrouw ik je.”� Zijn vinger strijkt langzaam over mijn wang. “Het heeft met een jongen te maken, klopt dat”� Nu is het mijn beurt om te knikken. “Ja dat klopt.”� Stil blijven we liggen. Geen van beide zeggen we iets. Na een tijdje besef ik dat we Bill alleen beneden hebben gelaten. “Zullen we maar naar beneden gaan”� stel ik voor. Ik zie Tom knikken en opstaan. Als ik overeind wil komen pakt hij mijn handen en trekt me op. Nu sta ik wel heel dicht tegen hem aan. hij pakt mijn hand en streelt met zijn duim mijn handpalm. Stil blijf ik staan. Kijken wat hij zou gaan doen. Uiteindelijk trekt hij me mee naar beneden. Vlak voor de deur houd ik stil. In de gang hangt een spiegel ik kijk er snel in. Behalve dat mijn ogen rood zijn en mijn wimpers een beetje aan elkaar plakken is er aan niks te zien dat ik net heb gehuild. Tom ziet mijn gezicht en zegt: “Je ziet er prima uit.”� Ik kijk hem dankbaar aan. hij opent de deur en ik stap de kamer binnen. Ik zie Bill naar ons kijken vanaf de ene bank. Op de andere bank zitten de andere vier ons aan te gapen. Snel loop ik langs die bank en ga naast Bill zitten. Tom komt naast me zitten. Daphne en Phoebe kijken me nog steeds aan. Ik schud nee met mijn hoofd. Ik weet niet of ze het begrijpen maar dat kan me niet schelen. Ik zie hun blik op mijn ogen hangen. In hun ogen zie ik dat ze zien dat ik gehuild heb. Nu kijken ze me nog vragender aan. weer schud ik mijn hoofd. Uiteindelijk kijken ze toch maar weer weg. Ze overleggen met Georg en Gustav en al snel hoor ik de begintune van een racespelletje. Ik kijk in Toms ogen en die lachen me toe. Hij denkt nu waarschijnlijk aan de eerste keer dat ik hem verslagen had. Ik voel hoe Bill zich half omdraait en nu naar ons zit te kijken. Ik kan hem niet zien maar ik voel zijn vragende blik naar Tom in mijn rug. En Toms gezicht beantwoord die blik. Even later staat Tom op en verdwijnt naar de keuken. “Wat is er gebeurd”� vraagt een zachte stem in mijn oor. “Niks”� antwoordt ik. Als ik me omdraai zie ik een bezorgde blik. Dezelfde blik die Tom net ook had gehad. Hij slaat zijn arm om mijn schouders en trekt me tegen zich aan. ik laat hem doen en richt mijn aandacht op het spelletje dat Daphne en Phoebe aan het spelen zijn. “Mij wil je het spel toch wel leren”� klinkt het nu in mijn oor. Ik knik en begin de spelregels te herhalen. Ook de fouten en de goede dingen haal ik erbij. Als het spelletje is afgelopen zie ik dat Tom nog steeds niet terug is. Als ik omkijk zie ik Bill benauwd kijken. “Zullen wij eens met zijn 2e een potje tegen iemand anders spelen”� vraag ik hem. Bill schudt opgelucht van ja. “Nu is het onze beurt”� zegt hij. “Tegen wie”� vraagt Gustav. “Tegen jou”� antwoordt Bill. Ik sta op en ga op de andere bank zitten. Dat betekent dat we Daphne en Georg eraf schoppen. Ik ga bij Bill op schoot zitten en pak de controller. Ik leg zijn handen over die van mij. “Dit gaat geinig worden.”� Giert Georg. “Ooh, waarom dan”� vraag ik bits. “Nou, jij bent best goed en Bill is best slecht. Dus wie weet wat de combinatie brengt”� “Bill, als het fout gaat moet de controler vooral niet los laten. Je leert het spel niet in een keer. En blijf altijd mijn vingers volgen.”� Bill knikt. Gustav start het spelletje ik begin op een aantal knopjes te drukken en Bill volgt gewoon mijn vingers. Tot op het eind van het spel liggen we redelijk dicht bij elkaar. Dan zet Gustav er een speed op en verliezen we met een kwart ronde achterstand. Georg giert het uit. “Ik zei toch dat je het niet zou winnen.”� “Zou ik morgen eens een spel mee nemen die jij heel waarschijnlijk vet mee gaat verliezen van Bill.”� “Zo’n spel is er niet”� giert Georg nog steeds. “Oo jawel,
Ken jij alle spellen die er zijn dan.”� “Ja, roepen nu 3 stemmen.”� “Wat ja”� hoor ik de stem van Tom. Hij had een aantal bakken chips bij en een fles cola. “Laten we een film gaan kijken. Daar heb ik echt zin in.”� “Maar niet zo’n horror film”� roept Phoebe meteen. “Nee een liefdes film nou goed”� roept Tom sarcastich. “Jaaaa, leuk”� roepen we alledrie. “Tom nou kun je er niet meer onderuit”� zegt Daphne. “Oke ik ga al een zwijmelfilm halen”� boos loopt hij weg. Ondertussen beginnen de andere 3 jongens banken en stoelen naar achter te schuiven. Ik sluit het volledige spel af en sla de highscores op. Ik zie dat ik nog steeds op één sta. Als Tom terug komt staat alles aan de kant. Staan overal flessen drinken en zakken chips en snoep. Met zijn 7e ploffen we op het tapijt neer. Graaien naar zakken chips en een fles drinken. Georg heeft de dvd ondertussen aangezet. Met de afstandsbediening zet hij hem aan. Toms keus voor een romantische film is wel goed. Hij heeft Romeo en Julia gekozen. Iedereen die Romeo en mij samen zag noemde mij meestal ook Julia. En zijn koosnaampje voor mij is Julia. Het stuk op het balkon zegt hij soms wel na. Iedere keer als grap. Meestal om mij op te vrolijke. Tom voelt dat ik afzak want hij slaat zijn arm om mij heen. En duwt mij zacht tegen zich aan. voor de rest van de avond concentreer ik me op de film.

Als de klok 3 uur s’nachts slaat besluit ik dat het tijd wordt om naar het hotel te gaan. Ik trommel Phoebe en Daphne op. Ze liggen ondertussen al helemaal over de schoot van Georg en Gustav heen. Als er geen vonk vandaag overgesprongen is tussen die 2 dan weet ik het ook niet meer. Tom trekt me mee en duwt me de keuken in. “Wat ben jij van plan”� vraag ik. Hij begint te lachen. “Niet veel, je mobiel lag hier nog en toen had ik hem gepakt en nu herinner ik me weer dat ik hem heb dus wil ik hem graag even terug geven voor een kusje.”� Hij trekt een lieve puppy blik. Daar ga ik dus niet intrappen. “Tom en wat als ik die nou niet wil geven.”� “Dan hou ik je mobiel wel hier”� hij is er zeker van overtuigd dat dat ding alles voor mij is. Niemand belt me nu nog. Alleen kan ik nu niet bellen. “Dan hou je dat ding toch lekker”� lach ik terug. Ik draai me om en loop de keuken uit. Tom komt achter me aangerent. “He, is dat ding dan zo belangrijk voor je dat je niet eens tegen een grapje kan.”� “Mijn mobieltje is zo belangrijk dat het me soms niet eens uitmaakt dat er iets mee gebeurd.”� Hij kijkt me verbaasd aan en geeft mijn mobiel terug. Als ik mijn mobiel uit zijn hand wil pakken grijpt hij mijn hand en trekt me tegen zich aan. “Een kusje”� fluistert hij in mijn oor. Ik buig me voorover en geef hem een kusje op zijn mond. Ik hoor Georg achter ons joelen. Ik voel hoe Tom kijkt of hij hem kan slaan en dat ook doet. Daardoor verliest hij zijn evenwicht en valt vol over mij heen. Ik sta alleen niet al te stevig en moet een stap achteruit doen. Maar ik vang Tom wel op. “Val je nu letterlijk voor haar Tom, niet zo uitsloven hoor”� roept Bill ons toe. Ik schiet in de lach. Aan Tom’s blik zie ik dat hij het helemaal niet zo leuk vind. Dit keer duw ik me tegen hem aan en voel hij zijn lippen de mijne zoeken. Ik voel hij zijn piercing mijn lippen raakt. Het ijzer is koud. Het geeft me een kleine rilling. “Wie brengt jullie eigenlijk naar huis”� vraagt Gustav nu. “Wie is er hier nog niet zo dronken”� bijt ik terug. “Jij”� fluistert Tom in mijn oor. Ik begin te lachen. “Ja, maar dan staat de auto bij het hotel en ik mag nog niet rijden. Gustav, jij hebt denk ik het minste gedronken”� zeg ik terug. Gustav knikt instemmend en houd zijn hand op voor de autosleutels. Ik geef hem die. “Georg ga je mee hun wegbrengen. Als ik Tom vraag blijft die daar natuurlijk slapen en Bill is zo moe die moet maar eens naar bed. Als wij met zijn 2e gaan kunnen de broertjes Kaulitz mooi opruimen.”� “Mooi niet”� hoor ik naast me. “Dat kan dus iemand anders morgen doen”� zucht ik wanhopig. Ik zag het me al helemaal van komen dat ik dat morgen allemaal moest gaan opruimen. Dan hadden ze toch mooi pech. Ze hebben ons uitgenodigd voor deze dag. Uiteindelijk komt het erop neer dat Gustav en Georg ons weg brengen. ik wil me omdraaien als Tom mijn hand pakt. Hij trekt me nog een keer naar zich toe. Duwt zijn lippen op de mijne. Ik sla mijn armen om zijn nek. Hij zijn armen om mijn rug. Ik hoor iemand achter me kuchen. “Zullen we eens gaan”� hoor ik Daphne vragen. Ik voel hoe 2 paar handen mijn armen pakken. Ze trekken me ruw naar achter. Achter Tom staat Bill die zijn armen om hem heeft geslagen zodat hij me niet achterna loopt. Hij fluistert iets in Toms oor. Wat hoor ik niet. Maar Tom kijkt met een dodelijke blik terug. En kijkt mij vervolgens heel treurig aan. dat ging dus over mij. Phoebe trekt me mee naar de auto. Ik zwaai nog een keer naar Tom en Bill. “Je mag me best loslaten”� zeg ik tegen Phoebe. Ze laat me los. Ik ga zitten. Phoebe en Daphne zitten ook achterin. Gustav achter het stuur en Georg ernaast. In een te langzaam tempo rijden we naar ons hotel. Ik zie de jongens steeds in de achteruitkijkspiegel gluren. Daphne en Phoebe zijn een spelletje aan het doen dat ik niet ken. Ik buig me voorover. “Lekker aan het gluren Schäfer en Listing”� zeg ik. Ik zie 2 paar wangen ligt kleuren. “Wow, jou ontgaat echt niks.”� Vuurt Gustav terug. “Wij mogen best kijken. Als Tom in jouw buurt is moeten we hem van jou aftrekken”� “Zullen we wedden dat ik best een paar uur bij Tom kan zijn zonder hem te kussen.”� “Oke, maar dan wel een keer als wij het zeggen. En wij moeten er dan continu bij zijn.”� “Oke”� zeg ik terug. “Zullen we kijken of we dezelfde weddenschap met Tom af kunnen sluiten”� “Jongens dat hoorde ik. En onze weddenschap geldt alleen van vanuit mijn kant”� “Oke”� hoor ik Gustav zeggen. “Wat zou Tom er van zeggen als hij je begint te kussen en je kust hem niet terug.”� Ze beginnen te lachen. Nu kijken de andere 2 ook op. “We zijn er”� zegt Georg. Ik trek Phoebe en Daphne uit de auto. “Dank je voor het brengen”� roep ik en ik loop weg. Als ik nog langer bij die jongens ben word ik gek.

Als we boven zijn wil ik naar mijn kamer lopen. “Waar denk jij dat je heen gaat”� roept Daphne. “We hadden een onderonsje afgesproken”� zegt ze nu. Zonder dat ik iets kan zeggen word ik hun kamer ingetrokken. Ik word op Phoebe’s bed gezet. “Zo, hebben jij en Tom iets”� “Dat is toch overduidelijk”� antwoord Daphne voor mij. “Ik wil weten hoe dat kwam”� “Nou in het zwembad. Ik viel eigenlijk meer over hem heen.”� Details wilde ik ze niet vertellen. “Hoe zit het nu tussen jullie en de jongens”� vraag ik brutaal terug. Beide meiden worden rood. “Schuldig zie ik”� begin ik te lachen. nu worden ze nog roder. “Wel goed denk ik”� stottert Daphne. “Jullie zien het wel met ze zitten. En zijn alleen nog maar gekker geworden op ze. En willen voortaan altijd met mij mee.”� Raad ik. Ze knikken allebei ja. “Hebben de jongens jullie telefoonnummers”� weer knikken ze. “Ik ga namelijk niets meer voor jullie regelen. Als ze jullie nummers hebben bellen ze jullie vanzelf wel op als ze denken dat het iets kan worden. Zo niet jammer dan. Ik heb mijn best gedaan.”� Ik denk klaar te zijn en wil de kamer uitlopen. Daphne drukt me alleen terug. “Wat is er tussen jou en Tom boven gebeurd”� haar stem klinkt koud. Alsof ze in een keer weer helemaal nuchter is. Net was ze namelijk nog redelijk aangeschoten. “Gaat je niks aan”� zeg ik terug. “Jawel het gaat ons wel iets aan. Je hebt gehuild. Je ogen waren helemaal rood toen je weer beneden kwam. Dat er niks gebeurd is kun je ons niet vertellen.”� Krijg ik als antwoord van Daphne. “Het heeft niks met Tom te maken. Ik voel me alleen niet helemaal fit. En ben vooral moe. Zou ik naar bed mogen gaan. Ik wil een goede nachtrust”� “Ja ga maar”� zegt Phoebe. Ze ziet aan me dat ik het helemaal gehad heb. Op mijn kamer poets ik mijn tanden. Trek mijn slaapshirt aan. Ik draai een paar rondjes om mijn as heen. Laat me op mijn bed vallen en sla de dekens over me heen. Ik val alleen niet in slaap. Er spookt zoveel door mijn hoofd. Alles flitst. Ik begin er misselijk van te worden. Ik sluit mijn ogen. Stil blijf ik liggen. Alles buiten sluitend. Met een uiteindelijk leef hoofd kijk ik op de klok. Het is al 6 uur. Ik word meegezogen in mijn slaap.

Het duurt niet lang of ik sta weer in mijn eigen huiskamer. Mijn ouders zie ik wegrijden. Ze zijn nooit thuis als mijn broer of ik een feestje geven. Klaar Rebecca om te gaan dansen hoor ik roepen. Ja hoor ik me terug roepen. In de kamer staat een draaitafel en overal hangen ballonen en slingers. De vrienden van mijn broer stromen langzaam binnen. Fleur en Claire nemen afscheid omdat ze niet mochten blijven van hun ouders. Ik zie hoe ik ze uitzwaai. Ik voel hoe Frank geregeld naar me kijkt. Hij is best leuk bedenk ik me. De dj begint plaatjes te draaien. Ik begin te dansen. Sla mijn eerste drankje alcohol achterover. Al snel volgen er meer. Frank die naast me komt staan. Zullen we samen dansen vraagt hij. Ik knik en pak zijn handen beet. Trek hem mee naar het midden van de dansvloer. Hij gaat drankjes voor mij halen. Ik proef iets raars maar schenk er geen aandacht aan. ik krijg steeds meer energie. Vlijde me steeds meer tegen Frank aan. Ik voel zijn bewegingen. Ik hoor ook zijn vrienden lachen. Dans steeds intiemer met hem. Ik ga wat te drinken halen bij de bar. Romeo staat naast me. Hij waarschuwt me voor Frank. Ik trek me er niks van aan. Ik voel de blikken van mijn broer ook af en toe naar mij gaan. Ik heb geen verstand meer. Ik leef op de alcohol die ik allemaal heb gekregen. De drugs die Frank in mijn glas stopte al wist ik dat toen nog niet. Ga je mee naar boven ik wil je iets laten zien hoor ik Frank zeggen. Ik knik van ja. Hij pakt mijn hand. Neemt me mee. De trap op. Naar de badkamer. Hij duwt me naar binnen. Ik zie hoe de deur half op slot gaat. De lamp gaat aan en Franks vier vrienden zijn er ook. Ik voel vier paar handen over mijn lichaam gaan. Ze betasten alles. Vaak blijven ze even rond mijn borsten en kont hangen. Ze duwen hun lichamen tegen me aan. Zoenen me waar zij dat willen. Na wat een eeuwigheid lijkt roept Frank nu is het genoeg. Ik kijk hem dankbaar aan. Nu komt hij tegen me aan staan. Ik voel hoe hij zijn lippen tegen de mijnen drukt. Zijn handen gaan onder mijn shirt. Hij maakt mijn broek open. Trekt die samen met mijn slipje naar beneden. Hij duwt me op de grond. Ik voel ook hoe hij zijn broek opent. Hij komt bovenop me liggen. Dit is zeker wat je wilt fluistert hij in mijn oor. Ik voel hoe ik nee zeg. Maar de alcohol verslapt al mijn krachten. Ik kan niks meer uitrichten. Ik voel hoe hij in mij komt. Voel iedere beweging die hij maakt. Van totdat hij klaarkomt. Hij blijft gewoon doorgaan. Zijn handen betasten nog steeds mijn lichaam. Het zijn goede drugs jongens. Ze kan zich niet eens meer verzetten roept een van zijn vrienden. Ik hoor iemand tegen de deur aan bonken. Hoor hoe de deur meegeeft. Ik zie Maarten in de opening staan. Achter hem staat Romeo. Ik voel hoe Frank van me af word getrokken. Romeo ontfermt zich over mij. Maar ik hoor donders goed hoe Maarten Frank uitscheld en het huis uitstuurt. Net zoals zijn vrienden. Maarten komt terug met de mededeling dat het feest is afgelopen en iedereen naar huis is. Het enige wat ik nog kan doen is huilen. Mijn droom schakelt over naar een andere plaats en datum. Ik sta op ons platdak. Een mes in mijn handen. Ik voel hoe het mijn armen doorboort. Hoe ik het uitschreeuw. Hoe ik weg wil van alles. Ik loop naar de rand. Totdat mijn tenen er over zijn. Ik kijk naar beneden. Het is best hoog. Ik hoor de deur achter me. Romeo komt het dak op gestormt. Slaat het mes uit mijn handen en trekt me tegen zich aan.

Ik schrik wakker. Kijk op de klok en zie dat het al 12 uur is. Ik sta op en ga onder de douche staan. Ik zet de kraan goed heet. Mijn huid wordt langzaam rood. Als ik in de spiegel kijk zie ik dat ik er uit zie als een wrak. Een beetje make-up verhelpt dat wel. Ik bel Christian dat hij me maar moet komen halen. Als het moet eet ik wel bij huize Tokio Hotel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.