Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » - » Hoofdstuk 4.

-

9 aug 2013 - 12:48

808

1

198



Hoofdstuk 4.

'They say a storm is coming' Stacy kwam de keuken in waar ik achter mijn laptop zat en koffie dronk. 'Do you want coffee?' Vroeg ik. 'Sure' antwoorde ze. 'Storm is coming' zei ze weer. Ik had de eerste keer niet gereageerd omdat ik zo in mijn broek schijt van storm en onweer dat ik het eigenlijk niet wilde horen. Maar ik besloot dat als er dan toch storm zou komen ik me er beter op kon voorbereiden, dus vroeg ik Stacy om meer te vertellen. Ze vertelde dat ze op het nieuws had gehoord dat er een erge storm was voorspelt voor volgende week vrijdag. Veel strandtenten waren nu al bezig met voorbereidingen. Volgende week vrijdag. Dat is over 4 dagen. Tijd genoeg om over te waaien dus. Ik keek bezorgd en vroeg Stacy of ze al eens vaker een storm had meegemaakt. 'Some, but they say this is a real big one. Why, are you scared? Ze lachte en stompte me aan. 'Actually I am, I've been scared of stormes for since I was a kid. A man in our town once died after lightning struck in his bedroom.' Stacy keek me serieus aan en zei dat ik in dit huis nergens bang voor hoefde te zijn. Ik zei tegen haar dat ze gelijk had.

Ik reed voor de zoveelste keer met mijn Beetle door California, zoekende naar dingen die ik op de foto kon zetten. Ik hield van fotografie en hoopte dat ik daar ooit iets mee zou kunnen bereiken. Ik had Stacy gezegd dat ze niet mee hoefde omdat ik de weg inmiddels zelf wel wist te vinden. Dus niet. Na een uur rondjes te hebben gereden wist ik echt niet meer waar ik was dus parkeerde ik mijn auto en ging lopende opzoek naar een plek waar ik een kaart of iets dergelijks kon kopen. Ineens begon het keihard te regenen. Ik was zo hard opzoek geweest naar iets herkenbaars zodat ik thuis kon komen dat ik niet had gezien dat de lucht boven mij donkergrijs was geworden. Ik keek om me heen. Geen mens te bekennen. Maar het is donderdag dacht ik paniekerig. Blijf rustig Terry, het is vast gewoon regen. Terwijl ik mijn in 10 seconden drijfnat geworden shirtje uitkneep hoorde ik in eens een keiharde knal. Ik slaakte een gil en begon te rennen. Zo nu en dan verlichtte de bliksem de straat onder mijn rennende voeten. Ik was ontzettend bang en rende blindelings door de ondergelopen straten toen ik tegen iemand aanbotste. Ik pakte de persoon vast en schreeuwde dat we niet veilig waren. Ik zag niet hoe hij er uit zag, alleen dat het een jonge man was. Hij pakte mijn hand en rende de straat over, een steegje in, en een pleintje op. Dit herkende ik. 'Cassy's Coffee' riep ik door de regen naar de jongen. Hij trok me naar binnen. 'I love this pace.' zei ik. 'Me too' zei hij en hij trok zijn capuchon van zijn hoofd. Ik denk dat de opeenvolgende minuten voor hem erg raar waren aangezien ik niet wist wat ik moest zeggen en hem alleen maar vol ongeloof aankeek. 'Hello?' Hij zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. Ik schud mijn hoofd en sla mijn handen voor mijn gezicht. Ik doe ze langzaam weer naar beneden en hij kijkt me lachen aan. 'What are you doing'. 'Just want to make sure I'm not dreaming'. Hij lacht 'do you want me to pinch you'. Ineens ben ik uit trance. No, I'm awake, I'm awake, don't pinch me!' Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar de loungebanken. 'Whats your juice?' Vraagt hij me. 'Cappucino' zeg ik. Hij haalt twee cappucino's en komt weer naast me zitten. 'You seemed afraid out there' zegt hij en hij kijkt me aan. Ik weet dat ik niet kan liegen. 'Maybe' zeg ik en ik glimlach. Ineens realiseer ik me dat ik er waarschijnlijk uit zie als een verzopen katje. 'I can't believe I am meeting Finn Harries looking like this. 'You look fine' hij houdt zijn lach in. 'I'm soaked, don't lie to me'. Hij begint te lachen. At least we are both soaked. We can look ridicoulous together.' Ik glimlach naar hem. Dit is allemaal te onwerkelijk. Ik kom in California, ontmoet mijn huidige beste vriend en vriendin, woon in een huis dat lijkt op die van Paris Hilton en nu ontmoet ik Finn Harries. Misschien moet hij me toch wel knijpen. 'Why are you afraid of storms?' Ik vertel hem over de man die is overleden aan blikseminslag in ons dorp. Hij stelt me gerust door uit te vertellen dat hij dit al heel vaak heeft mee gemaakt en dat er niks aan de hand is maar dat er ondanks dat nog genoeg mensen zijn die bang zijn. 'Jack is scared of storms too, he has been in his bedroom for the entire day.' Ik lach 'shut up! you're kidding me'. 'I kid you not'. You can ask him tomorrow if you'd like'. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Well we can't have our first date looking like this right?' Ik kijk hem weer met grote ogen aan als ik besef dat ik beter wat kan zeggen voor mijn mond open valt. 'Okay'. Meer krijg ik er niet uit. 'Hey Cassy, do you have a pen and something to write on?' Cassy komt naar ons toe met een halve envelop en een pen. Finn neemt het aan, 'thanks cassy'. 'Any time'. Cassy knipoogt naar hem. Hij glimlacht en krabbelt wat op het papiertje. 'I believe storm is over'. Hij staat op stopt de halve envelop in mijn hand en loopt weg. 'See you tomorrow', roept hij voor hij de deur uit loopt. Cassy komt de lege kopjes ophalen en buigt zich over het tafeltje. 'You are one Lucky girl. He never asks a girl out here. He once told me a girl has to be special to get asked out in a special place like this.' Ik glimlach naar Cassy en terwijl ik me afvraag of wat ze zegt waar is moet ik me inhouden niet te gaan giechelen.


Reacties:


XxAmyxX zei op 11 aug 2013 - 20:18:
Je schrijft super goed! Meldingg! X