FanFic.nl

Don't let me go (Lucy & Cato)

Don't let me go (Lucy & Cato) 1.

Het geroep van mijn stiefmoeder Caroline brengt me weer bij zinnen en mijn ogen gaan open. Mijn voorhoofd glanst door het zweet en ik loop snel naar de badkamer. Ik stap in de douche en denk aan m'n droom. Nou..als het een droom is.

'Lucy Grace!' roept Helena Gloner door de luidspreker. Heel District 2, eigenlijk héél panem kijkt nu naar mij. Mijn ogen schieten naar de kant waar Cato staat die me hard aankijkt. Geen sprankje verdriet. Helemaal niks. Als ik naar voren loop heb ik een hol gevoel in mijn maag. Dit zal de laatste keer zijn dat ik District 2 zal zien.., denk ik. Maar het maakt me niet meer uit. Er zal toch niemand zijn die me zal missen.

Mijn gehijg haalt me weer uit mijn nachtmerrie en ik zie dat ik mijn handen voor m'n oren heb gedaan. Verward zet ik de douche uit en trek mijn badjas aan. Caroline is in mijn kamer geweest. Er ligt namelijk een rode jurk op mijn bed. Jakkes. Ik had niks met meisjesachtige kleren en al helemaal niet met de kleur rood en roze. Ik trek de jurk aan en haal de klitten uit mijn haren. Vol walging bekijk ik mezelf in de spiegel. Rood stak zo fel af tegen mijn bleke huid. En als de kers op de taart liggen er ook rode ballerina's. Terwijl ik ze met moeite aantrek stapt Caroline mijn kamer binnen. 'Ah daar ben je!' zegt ze vrolijk. Maar ik zie de walging in haar ogen. Met veel gestribbel weet ze de onderkant van mijn haar te krullen en rode lippenstift bij me op te doen. Normaal zou ik haar gewoon wegduwen. Maar m'n vader wou dat mijn band met Caroline beter zou moeten worden. Als ze eindelijk weg is plof ik op m'n bed neer. Ik kan niet naar de trainingscentrum. Want die is gesloten op de dag van de boeten. Dan zit er maar één ding op. Snel hol ik de trap af en gooi de deur open. Ik loop naar een huis een paar straten verderop en zie iemand net naar buiten lopen. 'Cato' fluister ik zachtjes en m'n mondhoeken gaan vanzelf omhoog.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.