FanFic.nl

The Wizard [END]

Chapter 23

Liam's POV:
'Dus... Perrie is... dood?' vraagt Zayn. Elly knikt, en probeert niet te huilen. Zayn staart een paar seconden voor zich uit, maar barst dan in snikken uit. Het doet me pijn om hem zo te zien, maar het feit dat we nu ook Perrie zijn verloren, doet me nog veel meer pijn. 'Ik ben later terug,' zegt Elly. Ze veegt een traan weg, en verdwijnt. Ik kan niet goed meer nadenken. Niks verbaasd me meer. Het feit dat ik niet zeker weet of engelen wel emoties kunnen hebben, boeit me niks. Perrie is dood. Het idee dat we na de tweede opdracht al drie mensen zijn verloren, maakt me ziek. Zonder dat ik het merk, rollen er tranen over mijn wangen. Ik kijk naar de rest, en zie dat ik niet de enige ben. Ik sta op, ga naast Zayn zitten en sla een arm om mijn broer heen. Zayn slaat de arm weg en laat snikkend zijn hoofd op mijn schoot vallen. Ik aai met mijn hand zachtjes over zijn rug. Zayn huilt echt heel erg hard, zo heb ik hem nog nooit gezien... 'Waarom! Waarom Perrie!?' snikt hij. 'Ik weet het niet, broertje. Maar het komt allemaal goed, dat beloof ik.' zeg ik, terwijl ik niet eens zeker weet of ik mijn eigen woorden wel geloof.

Zayn's POV:
Ik lig al een uur te huilen op Liam's schoot, maar nu vind ik het wel genoeg. Ik til mijn hoofd omhoog en kijk Liam aan. 'We moeten verder. Voor Louis, Demi en... Perrie.' Bij het uitspreken van Perrie's naam krijg in een brok in mijn keel. Liam knikt en glimlacht. 'Ik ben blij dat je er zo over denkt.' zegt hij. 'Guys! We moeten verder, oké? Voor Louis, Demi en Perrie. Ik stel voor dat we nu meteen vertrekken,' zeg ik tegen de groep. 'Super! Maar we moeten nog even op Elly wachten, ze zei dat ze zo terug zou komen.' merkt Harry op. 'Goed,
dan ga ik nog even een riviertje zoeken om te pootje baden of zoiets, even afkoelen in ieder geval.' zeg ik, en ik verlaat de groep. Ik loop natuurlijk niet te ver weg, want dan raak ik iedereen kwijt. Een klein stukje verderop zie ik water, ik loop ernaartoe. Het is een klein meertje, maar nét genoeg om in te zwemmen. Ik ga natuurlijk niet zwemmen, want dat kan ik niet. Ik ga aan de rand van het meer zitten, en trek mijn schoenen uit. Ik ga lekker met mijn blote voeten in het water, want dat koelt af. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld in het water. Oh, wat heb ik spiegels gemist! Ik schrik, want ik merk op dat ik er niet uit zie. Mijn haar staat echt álle kanten op, en mijn ogen zijn dik en rood van het huilen. Ik ruik aan mijn T-Shirt, en val bijna flauw. Ik zweet enorm, en het shirt vangt alles op. Lekker fris. Maar dat alles komt natuurlijk omdat ik hier geen kam, schone kleren of deo bij me heb. Ik denk na of ik een slimme oplossing kan bedenken. Ja, ik heb het! Dat ik daar niet eerder op ben gekomen... Eerst vouw ik mijn handen naar een kommetje, neem water en wrijf het in mijn gezicht, om te kijken of het water schoon is. Schoon genoeg voor mij, in ieder geval! Ik trek mijn shirt uit, en buig me naar voren om het in het water te soppen. Tenminste, dat was mijn plan. Maar ik merk niet dat er iemand achter me staat... Opeens voel ik twee koude handen op mijn blote schouders, en voordat ik heb weet, word ik naar voren geduwd.
Ik beland in het water en sla wild met mijn armen om me heen. Ik ben zo in paniek, dat ik niet kan zien wie me duwde. 'H-helppp...' stamel ik. Ik voel dat ik steeds meer naar beneden zak. 'K-kan n-niet... zwemme...' Op dat moment ga ik kopje onder. Ik trappel zo wild als ik kan met mijn ledematen, maar er gebeurt niks. Ik zak steeds verder, maar niemand weet dat ik hier zit. Ik hap naar adem, maar krijg alleen water binnen. Ik geef het op. Op het laatste moment schieten er nog allemaal gedachtes door mijn hoofd. Liam... Perrie... One Direction... fans... kan niet.... Vaarwel...


Is er echt niemand die weet hoe je zo'n link krijgt ? >

Reacties: