FanFic.nl

They don't know about us ||One Direction

They don't know about us || Hoofdstuk 8 || One Direction

Okee, blijkbaar had ik het dus mis! Het is fijn als je toch wat vrienden hebt op school. Mijn eerste schooldag zat er bijna weer op en ik voelde me vreselijk. Niemand had ook maar gevraagd hoe m’n vakantie is geweest en nog steeds had niemand zin om bij me te zitten in de pauzes. Bijna dacht ik om op de wc te gaan zitten, zodat niemand zag dat ik alleen was, net zoals ze dat in die films altijd doen. Maar goed, nog een paar minuten en de dag zat erop. Zuchtend staarde ik naar de klok. De tijd leek vandaag ook te langzaam te gaan. Ik zat helemaal achterin de klas, net als ik bij elke les had gedaan, als niemand me aardig vond, hoeft niemand me ook te zien. Eindelijk na wat leek een eeuwigheid te duren ging de laatste bel. Zo snel als ik kon liep ik de klas uit en richting m’n kluisje. Liam had me eerder de dag ook al ge-sms’t dat hij me niet kon komen ophalen omdat hij samen met Louis en Harry opnames had voor het nieuwe album dus ik moest ook nog eens met de bus. Net toen ik het slot van m’n kluisje haalde hoorde ik de wel bekende voetstappen van het populairste meisje van school. Haar hoorde je altijd overal aankomen omdat ze elke dag op enorm hoge hakken de school doorliep en iedereen mocht het weten. “aah kijk eens wie we daar hebben. Jenna Payne. Hoe gaat het met de slet van de school?” “ook leuk om jou te zien Courtney” zei ik sarcastisch. Ik reageer op dit soort dingen altijd alsof het me niks deed. Snel pakte ik al mijn spullen en gooide m’n kluisje dicht! “ga je naar je vriendjes toe? Ze gaan alleen maar met je om vanwege je broer hoor.” “Dag Courtney” zei ik in eenvoudige toon om me vervolgens om te draaien en als een speer richting de uitgang van de school te lopen. Ik veegde snel met mijn handen over m’n wangen om wat vrij gesprongen tranen weg te vegen. Ik deed misschien wel alsof het me niks deed maar diep vanbinnen deed het toch pijn. Net toen ik richting het busstation wou lopen zag ik in m’n ooghoek een bekende auto met een bekende jongen. “Zayn!” ik rende op hem af “wat doe jij nou hier?” Zayn gaf me lachend een knuffel. “Liam sms’te me dat hij je niet kon ophalen dus tadaaa. Hier ben ik dan. Stap in! Dan gaan we wat drinken” snel stapte ik in. “waar wil je heen?” “ohw naar Garry’s Coffee Corner. Daar werkt Abby vanmiddag, nou ja bijna elke middag” “Wat, elke middag? En school dan? Moet ze daar niet heen” Zayn keek me snel even aan om zich daarna weer op de weg te concentreren. “ja, maar direct daarna moet ze naar het werk toe. Die baas heeft daar blijkbaar geen tijd voor, om in dat café te staan” zei ik terwijl uit het zijraam staarde en rustig de wereld aan me voorbij liet gaan. “wat? Wie is die baas? Die moet ik spreken!” ik draaide me naar hem toe. “ahww is Zaynie bezorgd?” ik kneep hem zacht in z’n wang, die langzaam ook rood werden. “hou op jen” “ahww… ik vind jullie een leuk stel hoor.” “ze vindt me toch niet leuk” Zayn bleef recht voor zich uit kijken. “ Dus jij vindt haar wel leuk” Zayn parkeerde de auto op het parkeerterrein en draaide zich naar me toe. “Ik kan alles tegen jou zeggen toch?” ik knikte “en je belooft om het tegen niemand te zeggen toch?” weer knikte ik. “ ik denk dat ik voor het eerst weer verliefd aan het worden ben. Ik heb nog geen diepe gesprekken met haar gehad of zo, maar het voelt alsof ik het over van alles kan hebben met haar.” Het enige wat ik kon doen was begrijpend knikken. “Ik zal er alles aan doen om…” “Jenna? Ben jij dat?” klonk plots de stem van Abby. Ik gooide de autodeur met een zwiep open “Ik ben het helemaal” Zayn was inmiddels ook uitgestapt en stond inmiddels naast me. Ik keek toe hoe Abby en Zayn naar elkaar keken zonder iets te zeggen. “zeg, krijg ik nog een kop koffie of hoe zit dat?” zei ik grappend terwijl ik richting de ingang liep. “ohw ehm ja natuurlijk” zei Abby vluchtig die vervolgens met een rode kop langs me heen snelde. Ik lachte stiekem in mezelf. Ik moet en zal die twee bij elkaar krijgen!

Reacties: