FanFic.nl

Don't let me go (Lucy & Cato)

Don't let me go (Lucy & Cato) 3.

'Meisjes gaan voor!' galmt haar stem door de plein. Ze huppelt naar de glazen bol en gaat er met haar hand in. Ze doet er lang en uitgebreid over. En net als ik me begin te irriteren prikt ze er met haar nagel een kaartje uit. 'Lucy Grace!' Verward kijk ik naar Helena. Wat? Dit kon toch niet? Maar als ik Lucy lijkbleek naar voren zie lopen besef ik het pas. 'Lucy!' schreeuw ik. Het boeit me niet dat heel Panem nu naar mij kijkt. Lucy. Mag. Niet. Gaan. Ze kijkt even en glimlacht zwakjes maar haar ogen stralen een en al angst uit. Ik zie een wereld voor me..zonder Lucy.

Verstijfd kijk ik naar het beeldscherm waar Lucy's dode lijk duidelijk word laten zien. Als ik me had opgegeven..zou ze nu dan leven? Zou ik haar kunnen redden van een pijnlijke dood? Het roodharige meisje die haar dood heeft geslagen maakt haar met bloed besmeurde gezicht schoon en stapt glimlachend op de ladder van de hovercraft. 'Cato..' iemand trekt aan mijn arm. 'Kom. Je kan er niks meer aan doen..ze is dood.''

'Ik bied me aan!' schreeuw ik zo hard en snel als ik kan. Helena had net een kaartje uit de jongensbol getrokken en kijkt me verbaasd aan. 'Oh we hebben een vrijwilliger voor Jaden Hendes!' Ik loop naar voren en zie Lucy's bange en ongelooflijke blik 'En hoe heet jij jongeman?' vraagt ze met een pieperige poesjesstem. 'Cato..Cato Eaven.' Ik zie uit mijn ooghoek Lucy huiveren. 'Nou dames en heren! Hier zijn de tributen van District 2! Lucy Grace en Cato Eaven!' Mensen klappen en joelen maar de meeste kijken geschrokken. Tja..iedereen wist dat we beste vrienden waren sinds onze geboorte. Maar de kansen zijn nou eenmaal niet in ons voordeel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.