FanFic.nl

Don't let me go (Lucy & Cato)

Don't let me go (Lucy & Cato) 4.

Opgerold lig ik in mijn bed. De dekens liggen over me heen en ik probeer te bedenken wat er een paar uur geleden afspeelde. Ik moet naar de hongerspelen met mijn beste vriend Cato die zijn hele leven hierop heeft gewacht. Zou hij, als het erop aan zou komen, mij vermoorden? Dan had ik er geen ene probleem mee. Cato verdiende het. En als ik zou winnen en hij dood zou gaan.. Ik begin te huiveren en sluit mijn ogen. Ik kan me nauwelijks een leven zonder Cato voorstellen. Hij had me na het ontbijt naar bed gebracht en had de dekens over me gelegd. Eigenlijk zou ik verbaasd moeten zijn. Cato deed zulke lieve dingen zowat nooit. Maar het komt waarschijnlijk ook door de situatie. Ja, ik had getraind voor de hongerspelen. Maar alleen als zekerheid zodat, als ik getrokken werd, ik een beetje kans zou kunnen hebben om te winnen. Maar nu doe ik nauwelijks mijn best om een strategie te vinden. Hoe ik ook dood mag gaan. Snel of langzaam. Pijnlijk of niet. Cato moet winnen. En als het erop aankomt geef ik mijn eigen leven. 'Lucy liefje!' klinkt Helena's stem door de trein. 'We gaan naar de herhalingen kijken kom je ook?!' Vermoeid maar vastberaden sta ik op en loop naar de woonkamer. De spelen zouden wel eens anders kunnen zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.