FanFic.nl

People who are meant to be together always find their way back in the end

* Deel 7 *

Om stipt 18 uur zitten we in de pizzahut te wachten op ons eten. De jongens lijken Alex wel erg interessant te vinden, want op de een of andere manier is zij het onderwerp van de conversatie geworden. "En hoe komt het dat je zo goed Duits kan?" vraagt Bill. "Omdat mijn vader uit Duitsland komt, net als mijn grootmoeder aan moeders kant. Bovendien heb ik een tijdje in Duitsland gewoont." "Je vader komt uit Duitsland? Hoe heet je dan?" "Alexandra" lacht ze. Oh my god, nu voel ik me best dom. Ik nodig een meisje uit voor een date (en val echt wel hard voor d'r) en ik weet niet eens hoe ze voluit heet.
Alex ziet onze gezichten en zucht "Ik heet Alexandra Gruber. Alexandra Melissa Gruber om precies te zijn." "Een mooie naam voor een mooi meisje." Dat was eruit voor ik het door had. Alex kleurt lichtjes rood en lijkt het tafelblad bijzonder interessant te vinden en de jongens kijken me alledrie gniffelend aan.
Gelukkig worden Alex en ik gered door de dienster die onze pizza's brengt. Ik had eigenlijk gehoopt dat het gesprek nu stil zou vallen, maar Tom moet de stilte weer verbreken. "Weet je zeker dat je dat opkrijgt?" vraagt hij aan Alex. "Ja" is haar simpele antwoord. "Willen we het dan een beetje interessant maken?" vraagt Tom speels. "Waaraan had je gedacht?" "Ik wil voor 50 euro wedden dat je die pizza niet helemaal opkrijgt" zegt hij stoer. "Deal, en ik wed dat ik achteraf nog een ijsje of iets dergelijks opkrijg." Alex en Tom schudden handen. "Prepare to lose, Kaulitz" lacht Alex nog en begint te eten.
Een halfuur later staren we Alex allevier met open monden aan. Ze heeft de hele pizza opgegeten en kijkt ons tromfantelijk aan. "Ik geloof dat de heer Kaulitz me 50 euro schuldig is." Tom haalt stomverbaasd 50 euro tevoorschijn en geeft deze aan Alex. "Waar steek je dat allemaal?" vraagt Georg vol bewondering. "Ehm, gewoon, in mijn mond" lacht Alex. Ze staat op en betaalt ons eten van de 50 euro die ze net gewonnen heeft en nodigt ons uit voor een ijsje.
Door Alex' ogen: De jongens en ik wandelen terug naar het hotel. Tom kan volgens mij nog steeds niet geloven dat hij die weddenschap heeft verloren, maar volgens mij heeft het ijsje hem toch een beetje opgevrolijkt.
We wandelen net naast het een of ander boetiekje door en de etalage trekt mijn aandacht. Een prachtig zwart jurkje hangt er eenzaam en alleen en smeekt er gewoon om gekocht te worden. Het bovendeel is als een korset gemaakt en de rok is losjes en halflang. Het zwart is als een heldere nacht en de stof blinkt zachtjes. Als ik kon zou ik stante pede door de ruit klimmen en het ding mee naar huis nemen. Moet ik meer zeggen? Ik ben verkocht!
Mijn enthousiasme verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik het prijskaartje in de gaten krijg. "250 euro" fluister ik zachtjes. Damn.. Ik heb mijn bankkaart wel bij, maar dan is het bye bye laptop. Ik verman me weer en wandel verder. De jongens lijken niet gemerkt te hebben dat ik even ben blijven hangen.**
Rond 21 uur zit ik op Gustavs bed terwijl hij zich in de badkamer klaarmaakt om straks het nachtleven in te duiken. Ik kijk de kamer rond en kan nog steeds niet geloven dat dit allemaal echt gebeurt. Dé Gustav Schäfer, drummer van Tokio Hotel, de persoon die ik tot eergisteren nog op posters adoreerde, heeft me gewoon me uit gevraagd, heeft me vanmiddag gekust en nu zit ik op zijn fucking hotelkamer! Ik wil niet eens denken aan het aantal meisjes dat vast een moord zou begaan om hier in mijn plaats te zitten!
Een hand voor m'n ogen en een fluisterende stem storen mijn gedachten. Ik kijk opzij en recht in de reebruine kijkers van Gustav. "Hmm?" "Ik zei dus dat ik klaar ben. De badkamer is all yours" glimlacht hij en brengt me meteen van m'n stuk. "Oh.. eh.. Danke" stamel ik en haast me naar de badkamer om het niet nog erger te maken.
Zodra ik ide badkamer instap, merk ik op dat het er naar Gustav ruikt. Ik snuif de geur even op en droom bijna weg. "Kom op Lexie, snap out of it!" fluister ik zacht.
Gustav heeft de zak met kleren al klaargezet, hoe lief! Ik kleed me uit, fris me even op en doe mijn nieuwe kleren aan. Een donkere heupbroek, een zwart shirtje met knalroze opschrift (dat lekker vloekt met m'n paarsgelakte nagels) en een nieuw paar All Stars (wat ook tijd werd, mijn oude vielen bijna uit elkaar). Ik jaag me weer eens op aan mijn haar, dat dankzij de lichte motregen weer is beginnen krullen, en doe wat eyeliner en parfum op (God bless het emergency-kit in mijn handtas).
15 minuten -en ettelijke vruchteloze pogingen mijn haar glad te krijgen zonder stijltang- later stap ik de badkamer uit. "You like?" vraag ik speels aan Gustav die op bed zit en me van kop tot teen bekijkt. Hij lipt de woorden op mijn shirt mee als hij ze leest en begint ondeugend te grijnzen.
Door Gustavs ogen: Ik zit op mijn bed en kan mijn geluk niet op. Ik heb een meisje gevonden dat mijn hele wereld op z'n kop kan zetten en het bovendien uitstekend kan vinden met mijn beste vrienden, wat wil ik nog meer? Nog is niet duidelijk of een relatie erin zit, maar ze heeft me vanmiddag teruggekust, dat zegt toch iets?
Ach we zien wel. Vanavond wil ik me gewoon amuseren. Morgen kan ik nog steeds een deftig gesprek met Alex aanknopen.
De badkamerdeur gaat open en ze komt tevoorschijn. De zoete geur van haar parfum verspreidt zich door de kamer en doet me lichtjes zweven, net als de prachtige verschijning in de deuropening. Ik laat mijn ogen over haar heen glijden en merk maar half dat ze "You like?" vraagt. Ik fluister geluidsloos de woorden 'Angel by Day, Devil by Night' mee als ik haar shirt zie en kan een grijns niet onderdrukken. Dat belooft voor vanavond.

Reacties: