Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Absolutie |DM| » 1.1
Absolutie |DM|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
15 sep 2013 - 18:22
Aantal woorden:
544
Aantal reacties:
2
Aantal keer gelezen:
204
1.1
De stoomtrein verwelkomde me nu al drie jaar en elke keer was ik blij om hem te zien. Elk jaar bracht hij me weer naar huis en elk jaar voelde ik me beter en beter. Ik was nog niet helemaal hersteld maar dat zou nog wel komen. Ik moest veel rusten en niet te veel denken. Maar mijn gedachten waren zo onrustig als de wind hier. Het speelde spelletjes met me en dan werd ik soms midden in de nacht wakker met een barstend hoofd en tranen op mijn wangen. Ik lag elke week haast één keer in de ziekenboeg, maar desondanks voelde ik me goed. Ik was waar ik hoorde te zijn.
Ik had een coupé voor mezelf. Van drukte hield ik niet en als ik alleen was kon ik wat rusten. ‘Mag ik erbij?’ Ik keek geërgerd op en zag een meisje met rosse krullen. Ik haalde mijn schouders op en wees tegenover me dat ze daar kon gaan zitten. ‘Ik ben Freya.’ Ze stak haar hand uit, maar ik voelde er niet veel voor om die te schudden want ik wist dat ze in Gryffindor zat. Ze haalde haar schouders op en ging zitten. Ze haalde een mand tevoorschijn waar een kat in zat. Ik nam snel een zakdoek. ‘Kun je misschien die kat bij je houden, ik heb een allergie.’ Ze keek met een bezorgd gezicht naar me en plotseling had ik spijt dat ik zo kortaf was geweest. Ze bedoelde het vast niet slecht. Maar dat was nu net mijn probleem, ik hield niet van vreemde mensen en daarom was ik vaak alleen. Ik was erg op mezelf gesteld. ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling om je af te snauwen.’ Haar houding veranderde en ze begon enthousiast te praten over haar vakantie. Aan de ene kant vond ik het niet erg, op deze manier moest ik niets over mezelf vertellen en kon ik mijn gedachten ergens op focussen.
De dame met het karretje kwam langs en ik kocht een paar pompoentaartjes en wat chocokikkers. Mijn maag rammelde, hoewel het geen gezond middageten was, at ik het toch op. ‘Wie ben jij eigenlijk?’ Ik verslikte me. Wat moest ik nou in hemelsnaam zeggen? Zou ik mijn echte naam zeggen, zou ik mezelf een nieuwe naam geven? Maar ik bedacht net dat ze er toch wel achter zou komen. ‘Grace.’ Ik zag haar kijken, zoeken naar waar ze die naam al eerder had gehoord. ‘Ben jij niet dat meisje dat…’ Ik knikte en keek naar buiten, ik had geen zin om hier op een uitleg te geven, dat was nergens voor nodig, de enige die een uitleg nodig hadden, hadden ze al gekregen.
‘Sorry, nieuwsgierigheid is een van mijn slechte karaktereigenschappen.’ Ze had een beetje een blos op haar gezicht, ik kon het haar niet kwalijk nemen, ik zou ook nieuwsgierig zijn naar iemand met zo’n rijk verleden. Een rijk verleden is een beter verhaal als een hoopvolle toekomst. Maar vertellen was iets waar ik heel slecht in was. Het werd donkerder en donkerder. ‘We zullen ons maar omkleden, ik denk dat we er zo zijn.’ Ze pakte haar gewaad en we draaiden ons allebei om. Na nog een uurtje of wat stopten de trein op het station van Hogsmaede.
Ik had een coupé voor mezelf. Van drukte hield ik niet en als ik alleen was kon ik wat rusten. ‘Mag ik erbij?’ Ik keek geërgerd op en zag een meisje met rosse krullen. Ik haalde mijn schouders op en wees tegenover me dat ze daar kon gaan zitten. ‘Ik ben Freya.’ Ze stak haar hand uit, maar ik voelde er niet veel voor om die te schudden want ik wist dat ze in Gryffindor zat. Ze haalde haar schouders op en ging zitten. Ze haalde een mand tevoorschijn waar een kat in zat. Ik nam snel een zakdoek. ‘Kun je misschien die kat bij je houden, ik heb een allergie.’ Ze keek met een bezorgd gezicht naar me en plotseling had ik spijt dat ik zo kortaf was geweest. Ze bedoelde het vast niet slecht. Maar dat was nu net mijn probleem, ik hield niet van vreemde mensen en daarom was ik vaak alleen. Ik was erg op mezelf gesteld. ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling om je af te snauwen.’ Haar houding veranderde en ze begon enthousiast te praten over haar vakantie. Aan de ene kant vond ik het niet erg, op deze manier moest ik niets over mezelf vertellen en kon ik mijn gedachten ergens op focussen.
De dame met het karretje kwam langs en ik kocht een paar pompoentaartjes en wat chocokikkers. Mijn maag rammelde, hoewel het geen gezond middageten was, at ik het toch op. ‘Wie ben jij eigenlijk?’ Ik verslikte me. Wat moest ik nou in hemelsnaam zeggen? Zou ik mijn echte naam zeggen, zou ik mezelf een nieuwe naam geven? Maar ik bedacht net dat ze er toch wel achter zou komen. ‘Grace.’ Ik zag haar kijken, zoeken naar waar ze die naam al eerder had gehoord. ‘Ben jij niet dat meisje dat…’ Ik knikte en keek naar buiten, ik had geen zin om hier op een uitleg te geven, dat was nergens voor nodig, de enige die een uitleg nodig hadden, hadden ze al gekregen.
‘Sorry, nieuwsgierigheid is een van mijn slechte karaktereigenschappen.’ Ze had een beetje een blos op haar gezicht, ik kon het haar niet kwalijk nemen, ik zou ook nieuwsgierig zijn naar iemand met zo’n rijk verleden. Een rijk verleden is een beter verhaal als een hoopvolle toekomst. Maar vertellen was iets waar ik heel slecht in was. Het werd donkerder en donkerder. ‘We zullen ons maar omkleden, ik denk dat we er zo zijn.’ Ze pakte haar gewaad en we draaiden ons allebei om. Na nog een uurtje of wat stopten de trein op het station van Hogsmaede.
Reacties:
Geweldig!!!
Ik ben een beginner en jij inspireert me echt! :-)