Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Absolutie |DM| » 1.2
Absolutie |DM|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
15 sep 2013 - 21:14
Aantal woorden:
602
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
195
1.2
‘Zullen we samen naar het kasteel gaan?’ Ik zag dat ze niet zeker was van haar vraag, ze was niet zeker of ze nog wel bij me in de buurt wilde zijn. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ik haalde weer mijn schouders op en volgde haar. ‘Grace!’ Ik hoorde de stem van de minst favoriete persoon op heel Hogwarts. ‘Wat Pansy?’
‘Niks aan de hand, ik wilde gewoon vragen of je bij ons in de koets kwam, je gaat toch niet met die Gryffindor om?’
‘Is er iets mis mee als ik dat wel doe?’ Ik keek haar vuil aan, iets in haar maakte me zo kwaad altijd, ik moest me inhouden om haar niet op haar gezicht te slaan. Ze maakte alle kwade gevoelens in me los en soms merkte ik dat er vonkjes uit mijn vingertoppen kwamen. Gewoon van de ingehouden woede. ‘Dat is sociale zelfmoord.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Je kan de pot op.’
Ik zag dat Freya op me zat te wachten in de koets en ik sloeg de deur achter me met een klap dicht.
‘Wat wilde ze?’
‘Gewoon een beetje moeilijk doen.’
‘Ze wilde waarschijnlijk niet dat je met me om ging.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ze heeft niet te zeggen met wie ik om ga en met wie niet. Wat gaat ze doen als ik morgen bevriend word met Harry?’ Ik lachte bij het idee alleen al. Ik moest hem helemaal niet, niet omdat ik een Slytherin was, maar gewoon omdat ik vond dat hij een etter was, hij had te veel privileges.
Mijn geschiedenis was een wazige hoop gedachten, geschreeuw en heel veel angst. Zijn geschiedenis was duidelijk, hij wist wat hij moest doen, wie hij was en wat er van hem verlangd werd. In mijn geval was dat anders, het enige dat ik wist, was mijn naam, wanneer ik geboren was en wie me had opgevoed. De rest was allemaal verloren gegaan, ik had om de een of andere reden besloten het niet te onthouden. Het was te pijnlijk, te onwerkelijk, te onredelijk, alles wat slecht is.
Als ik soms midden in de nacht wakker werd, met het zweet aan mijn lichaam geplakt, dan zag ik flitsen van wat eventueel gebeurd zou kunnen zijn. Het zijn alleen maar vermoedens, grote vraagtekens die me dag en nacht bezig houden. Vandaar dat ik vaak barstende hoofdpijn had. Soms dacht ik dat het me allemaal niet meer kon schelen, ik moest in het hier en nu leven, soms werd ik kwaad en soms verdrietig. Maar verdrietig werd ik maar heel zelden. Mijn tranen hadden zich afgesloten in een reservoir, bang om naar buiten te komen, bang om te worden gezien door iemand anders. Ik hield niet van huilen, het maakt me zwak en breekbaar. Toen we door de grote hal liepen hoorde ik iemand achter me mijn naam roepen en ik draaide me om. Een jongen met wit blonde haren keek me met een grijns aan. ‘Wat doet die hier?’ Hij wees onbeschoft naar Freya. ‘Ze is bij mij.’
‘Wat doe jij met een Gryffindor? Opleiden tot een hond?’ Ik hoorde hoe de andere lachten.
‘Nee, ze hield me gezelschap in de trein omdat jullie weer ergens anders waren gaan zitten.’
‘Ach Grace, je weet dat we dat nooit zo bedoelen. We willen alleen levend aan komen op school.’
Ik hoorde hoe Pansy grinnikte en ik draaide me woest om. Ze konden de boom in, ze konden sterven, ik liet me niet meer opjagen door hen. Ze wilden me alleen maar kwaad maken zodat ze konden zien wat ik kon doen.
‘Niks aan de hand, ik wilde gewoon vragen of je bij ons in de koets kwam, je gaat toch niet met die Gryffindor om?’
‘Is er iets mis mee als ik dat wel doe?’ Ik keek haar vuil aan, iets in haar maakte me zo kwaad altijd, ik moest me inhouden om haar niet op haar gezicht te slaan. Ze maakte alle kwade gevoelens in me los en soms merkte ik dat er vonkjes uit mijn vingertoppen kwamen. Gewoon van de ingehouden woede. ‘Dat is sociale zelfmoord.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Je kan de pot op.’
Ik zag dat Freya op me zat te wachten in de koets en ik sloeg de deur achter me met een klap dicht.
‘Wat wilde ze?’
‘Gewoon een beetje moeilijk doen.’
‘Ze wilde waarschijnlijk niet dat je met me om ging.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ze heeft niet te zeggen met wie ik om ga en met wie niet. Wat gaat ze doen als ik morgen bevriend word met Harry?’ Ik lachte bij het idee alleen al. Ik moest hem helemaal niet, niet omdat ik een Slytherin was, maar gewoon omdat ik vond dat hij een etter was, hij had te veel privileges.
Mijn geschiedenis was een wazige hoop gedachten, geschreeuw en heel veel angst. Zijn geschiedenis was duidelijk, hij wist wat hij moest doen, wie hij was en wat er van hem verlangd werd. In mijn geval was dat anders, het enige dat ik wist, was mijn naam, wanneer ik geboren was en wie me had opgevoed. De rest was allemaal verloren gegaan, ik had om de een of andere reden besloten het niet te onthouden. Het was te pijnlijk, te onwerkelijk, te onredelijk, alles wat slecht is.
Als ik soms midden in de nacht wakker werd, met het zweet aan mijn lichaam geplakt, dan zag ik flitsen van wat eventueel gebeurd zou kunnen zijn. Het zijn alleen maar vermoedens, grote vraagtekens die me dag en nacht bezig houden. Vandaar dat ik vaak barstende hoofdpijn had. Soms dacht ik dat het me allemaal niet meer kon schelen, ik moest in het hier en nu leven, soms werd ik kwaad en soms verdrietig. Maar verdrietig werd ik maar heel zelden. Mijn tranen hadden zich afgesloten in een reservoir, bang om naar buiten te komen, bang om te worden gezien door iemand anders. Ik hield niet van huilen, het maakt me zwak en breekbaar. Toen we door de grote hal liepen hoorde ik iemand achter me mijn naam roepen en ik draaide me om. Een jongen met wit blonde haren keek me met een grijns aan. ‘Wat doet die hier?’ Hij wees onbeschoft naar Freya. ‘Ze is bij mij.’
‘Wat doe jij met een Gryffindor? Opleiden tot een hond?’ Ik hoorde hoe de andere lachten.
‘Nee, ze hield me gezelschap in de trein omdat jullie weer ergens anders waren gaan zitten.’
‘Ach Grace, je weet dat we dat nooit zo bedoelen. We willen alleen levend aan komen op school.’
Ik hoorde hoe Pansy grinnikte en ik draaide me woest om. Ze konden de boom in, ze konden sterven, ik liet me niet meer opjagen door hen. Ze wilden me alleen maar kwaad maken zodat ze konden zien wat ik kon doen.
Reacties:
Woehoe!!! Merci om zo snel verder te schrijven ^^