Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Absolutie |DM| » 3.1
Absolutie |DM|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
20 sep 2013 - 19:53
Aantal woorden:
531
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
186
3.1
‘Potions.’ Mompelde ik aan tafel toen Snape het lessenrooster had uitgedeeld. Een heel blok Potions in de morgen, op maandag. Dat kon je niet menen. Zuchtend nam ik een slok van mijn pompoensap. Ik wilde mijn beker neerzetten toen Malfoy tegenover me kwam zitten. Ik verslikte me. ‘Een spook gezien Grace?’ Er lag een glimlach op zijn gezicht en ik wist niet waar dit allemaal vandaan kwam. We hadden nooit een woord tegen elkaar gezegd.
‘Hij lijkt er op.’ Ik bedoelde het niet slecht. Ik was mijn droom nog niet vergeten.
‘Vriendelijk hoor.’ Hij leek gekwetst.
‘Och, slecht geslapen?’
‘Nee, integendeel.’ Zei hij met een grijns.
Ik draaide met mijn ogen, ik wist heel goed wat dat betekende. Hij stond er om bekend elke week een nieuw slachtoffer te hebben. Elk week een meisje dat de onzin geloofde die uit zijn mond kwam.
Ik was me ervan bewust dat hij een rokkenjager was maar de Draco van mijn dromen was zoals hij hoorde te zijn. Vriendelijk, meelevend, bezorgd. Natuurlijk allemaal tegen mij. Met het droombeeld van Draco op mijn netvlies wandelde ik de kerkers van Snape binnen en ging samen met Olivia achteraan zitten.
‘Ik geloof dat Draco iets op je hoofd ziet.’
Ik keek de klas in en zag hem inderdaad weer staren naar me. Hij draaide zich snel om toen hij merkte dat ik hem had gezien. ‘Ik vraag me af wat hij nu weer van plan is.’
‘Pas maar op, straks lig je in zijn bed en kan hij weer een streepje trekken. Meisje nummer zoveel.’ Zei Olivia met een bezorgde stem. Ze wist waar ze het over had, ze was een nummertje geweest. In haar tweede jaar was ze stapelgek op hem geweest. En voor een paar weken waren ze wat, maar daarna was de vlam bij Draco uit en was hij al op weg naar een ander. ‘Je weet hoe hij is, het is leuk voor een keer, maar daarna hoor je niks meer van hem. Hij kijkt je alleen nog een paar keer aan.’ Ze had een blos gekregen op haar wangen, ze vond het nog altijd een beetje pijnlijk om erover te praten.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen professor Snape.’ Zei iedereen in koor. Hij zwaaide met zijn wand en de luiken voor de ramen vlogen dicht zodat het heel donker werd. ‘Weet iemand…’ De dia’s draaiden langzaam door terwijl hij praatte en mijn gedachten waren al lang niet meer bij de les. Het eerste uur was theorie en dan hadden we praktijk. Doordat ik niet had opgelet het eerste uur, zat ik natuurlijk vast nu. ‘Niet opgelet?’
Ik schudde mijn hoofd en werd rood. Hij wees naar Olivia en ik ging snel langs haar zitten en keek wat ze deed. Ik snapte niet waarom Snape zo vriendelijk tegen me was.
Het was vreemd omdat ik zag hoe hij deed tegen andere leerlingen, ik bedoel dan Gryffindor’s. Daar was hij ronduit vervelend tegen. Waarschijnlijk gewoon omdat ik in Slytherin zat, ik werd een beetje lastig op mezelf. Waarom moest ik altijd achter alles iets zoeken? Ik schudde in gedachten mijn hoofd en ging verder met het kijken naar Olivia, hoe ze haar brouwsel in elkaar frutselde.
‘Hij lijkt er op.’ Ik bedoelde het niet slecht. Ik was mijn droom nog niet vergeten.
‘Vriendelijk hoor.’ Hij leek gekwetst.
‘Och, slecht geslapen?’
‘Nee, integendeel.’ Zei hij met een grijns.
Ik draaide met mijn ogen, ik wist heel goed wat dat betekende. Hij stond er om bekend elke week een nieuw slachtoffer te hebben. Elk week een meisje dat de onzin geloofde die uit zijn mond kwam.
Ik was me ervan bewust dat hij een rokkenjager was maar de Draco van mijn dromen was zoals hij hoorde te zijn. Vriendelijk, meelevend, bezorgd. Natuurlijk allemaal tegen mij. Met het droombeeld van Draco op mijn netvlies wandelde ik de kerkers van Snape binnen en ging samen met Olivia achteraan zitten.
‘Ik geloof dat Draco iets op je hoofd ziet.’
Ik keek de klas in en zag hem inderdaad weer staren naar me. Hij draaide zich snel om toen hij merkte dat ik hem had gezien. ‘Ik vraag me af wat hij nu weer van plan is.’
‘Pas maar op, straks lig je in zijn bed en kan hij weer een streepje trekken. Meisje nummer zoveel.’ Zei Olivia met een bezorgde stem. Ze wist waar ze het over had, ze was een nummertje geweest. In haar tweede jaar was ze stapelgek op hem geweest. En voor een paar weken waren ze wat, maar daarna was de vlam bij Draco uit en was hij al op weg naar een ander. ‘Je weet hoe hij is, het is leuk voor een keer, maar daarna hoor je niks meer van hem. Hij kijkt je alleen nog een paar keer aan.’ Ze had een blos gekregen op haar wangen, ze vond het nog altijd een beetje pijnlijk om erover te praten.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen professor Snape.’ Zei iedereen in koor. Hij zwaaide met zijn wand en de luiken voor de ramen vlogen dicht zodat het heel donker werd. ‘Weet iemand…’ De dia’s draaiden langzaam door terwijl hij praatte en mijn gedachten waren al lang niet meer bij de les. Het eerste uur was theorie en dan hadden we praktijk. Doordat ik niet had opgelet het eerste uur, zat ik natuurlijk vast nu. ‘Niet opgelet?’
Ik schudde mijn hoofd en werd rood. Hij wees naar Olivia en ik ging snel langs haar zitten en keek wat ze deed. Ik snapte niet waarom Snape zo vriendelijk tegen me was.
Het was vreemd omdat ik zag hoe hij deed tegen andere leerlingen, ik bedoel dan Gryffindor’s. Daar was hij ronduit vervelend tegen. Waarschijnlijk gewoon omdat ik in Slytherin zat, ik werd een beetje lastig op mezelf. Waarom moest ik altijd achter alles iets zoeken? Ik schudde in gedachten mijn hoofd en ging verder met het kijken naar Olivia, hoe ze haar brouwsel in elkaar frutselde.
Reacties:
Ik kan niet even snel lezen als je uploadt, vrees ik, want school en weinig internet en zo. Komende week ben ik bijna niet thuis, dus kan ik niet reageren, maar ik lees nog mee hoor!