Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Absolutie |DM| » 3.2
Absolutie |DM|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
20 sep 2013 - 19:54
Aantal woorden:
394
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
182
3.2
De les vorderde langzaam, veel te langzaam. De luide gong kwam als een verlossing. We ruimden snel onze spullen op en gingen naar buiten voor tien minuten frisse lucht. Olivia plofte met een zucht op ons plekje aan het meer. Het was nog redelijk zacht, de zon scheen door de wolken en de wind waaide zachtjes om ons heen. ‘Ik haat Potions.’ Zei ze met een frons op haar hoofd, ze stopte haar boek terug in haar tas. ‘Je deed toch goed.’ Ze haalde haar schouders op en keek naar het meer. ‘Ik vraag me af hoe ik het dit jaar ga overleven.’
‘We komen er wel door.’ Ik haakte mijn arm in de haren.
‘Zo lang die stomme Pansy ons maar met rust laat en niemand weer begint te zeiken over mijn uiterlijk of over jou toestand en zo.’ Ik was een beetje gekwetst.
‘Mijn toestand?’
Olivia had direct door dat ze wat verkeerd gezegd had. ‘Zo bedoelde ik het niet, maar zo zien zij het wel.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Je hoort toch hoe ze over je praten?’
‘Nee, ik zie alleen hoe ze naar me kijken en als ze dingen tegen me zeggen.’
‘Kom op Grace, je weet best dat ik het niet slecht bedoel. Ik wil alleen maar zeggen dat ze weer dingen over je gaan verzinnen, dingen die waarschijnlijk niet eens echt zijn gebeurd.’
‘Kun je in de toekomst kijken dan?’ Ik werd een beetje boos, hoe kon zij nu weten wat er allemaal was gebeurd als ik het zelf niet eens wist. Hoe kon zij nu weten dat de dingen die ze zeiden niet waar waren, als ik het zelf nog niet eens wist, als ze zelf niet eens wist wat ze gingen zeggen. Ze was aan het gissen.
‘Grace doe nou niet zo, ik bedoelde alleen maar dat ik er geen zin in heb om weer te moeten omgaan met al die onzin die ze naar ons smijten, gewoon omdat wij anders zijn.’
Ik was onredelijk, waarom zou ik boos op haar moeten worden, als ik haar niet als vriendin heb dan overleef ik het hier niet. Ik glimlachte en legde mijn hoofd op haar schouder. ‘Het is al goed hoor, ik was alleen bang dat je misschien achter mijn rug dingen had gehoord en die dan niet aan mij vertelde.’
De rest van de pauze zwegen we.
‘We komen er wel door.’ Ik haakte mijn arm in de haren.
‘Zo lang die stomme Pansy ons maar met rust laat en niemand weer begint te zeiken over mijn uiterlijk of over jou toestand en zo.’ Ik was een beetje gekwetst.
‘Mijn toestand?’
Olivia had direct door dat ze wat verkeerd gezegd had. ‘Zo bedoelde ik het niet, maar zo zien zij het wel.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Je hoort toch hoe ze over je praten?’
‘Nee, ik zie alleen hoe ze naar me kijken en als ze dingen tegen me zeggen.’
‘Kom op Grace, je weet best dat ik het niet slecht bedoel. Ik wil alleen maar zeggen dat ze weer dingen over je gaan verzinnen, dingen die waarschijnlijk niet eens echt zijn gebeurd.’
‘Kun je in de toekomst kijken dan?’ Ik werd een beetje boos, hoe kon zij nu weten wat er allemaal was gebeurd als ik het zelf niet eens wist. Hoe kon zij nu weten dat de dingen die ze zeiden niet waar waren, als ik het zelf nog niet eens wist, als ze zelf niet eens wist wat ze gingen zeggen. Ze was aan het gissen.
‘Grace doe nou niet zo, ik bedoelde alleen maar dat ik er geen zin in heb om weer te moeten omgaan met al die onzin die ze naar ons smijten, gewoon omdat wij anders zijn.’
Ik was onredelijk, waarom zou ik boos op haar moeten worden, als ik haar niet als vriendin heb dan overleef ik het hier niet. Ik glimlachte en legde mijn hoofd op haar schouder. ‘Het is al goed hoor, ik was alleen bang dat je misschien achter mijn rug dingen had gehoord en die dan niet aan mij vertelde.’
De rest van de pauze zwegen we.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.