Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Absolutie |DM| » 4.1
Absolutie |DM|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
22 sep 2013 - 9:44
Aantal woorden:
435
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
162
4.1
Eigenlijk was het op Hogwarts alleen maar leuk als je mee deed met iets en dan bedoel ik Quiditch of als je 17 jaar was of ouder, maar als je op je derde jaar zat, was er eigenlijk weinig te beleven. Misschien was het dit jaar een beetje anders door de Dementors die onze school bewaakten, maar voor de rest niets. De bezoekjes aan Hogsmaede werden al gauw een routine, ik keek er nog wel naar uit. Even weg van de school. Volgend weekend was weer een bezoekje gepland.
Ik had een paar keer een try-out mee gedaan voor een plaats in het Slytherin Quiditch team, maar ik had het nooit gehaald. Ik was wel goed, maar er werden nooit echt meisjes toe gelaten in het team, geen idee waarom dat een traditie was. Ik had er stiekem altijd van gedroomd om Seeker te worden van het Slytherin team. Dit jaar had ik echter geen zin om weer vernederd te worden dus liet ik de try-outs maar voor wat ze waren.
Met mijn gedachten ergens anders, liep ik met Olivia naar buiten, het was zaterdag, misschien ging het regenen, misschien ook niet. Ik was het binnenzitten beu en had nood aan frisse lucht. Toen we naar onze boom wilden lopen, zagen we tot onze verbazing dat er al mensen zaten. ‘Oliv!’ Blaise stond op, alsof hij een speldenkussen op zijn achterste had. Ik zuchtte, hier had ik geen zin in. ‘Och Grace, zo erg kan het toch niet zijn, kom er gewoon bij zitten.’ Ze had gezien dat ik wilde weglopen. Ik had geen zin in de snerende opmerkingen van Pansy en Malfoy. Ik zag aan hun gezichten dat ze er absoluut geen behoeften aan hadden om in mijn gezelschap te verkeren. En het gevoel was wederzijds. ‘Ja, we bijten niet. Toch niet vandaag.’ Malfoy zei het met een grijns op zijn gezicht, hij klonk zo arrogant. Ik was mijn droom niet vergeten, maar de real life Malfoy was een veel grotere zak als de Malfoy uit mijn dromen.
‘Wat is toch je probleem Grace? Hebben we je ooit wat misdaan?’ Het was net Pansy die het vroeg, zij moest dat net vragen. ‘Jezus, ik weet haast niet waar ik moet beginnen, misschien met de dag dat je geboren was?’ Ik hoorde hoe Malfoy sneerde en keek hem vuil aan. Hij hield direct op en keek de andere kant op. ‘Doe rustig.’ Zei Olivia, ze had haar hand op mijn schouder gelegd en dwong me haast om me bij de kring te voegen. Met grote tegenzin zette ik me tussen Olivia en Malfoy in.
Ik had een paar keer een try-out mee gedaan voor een plaats in het Slytherin Quiditch team, maar ik had het nooit gehaald. Ik was wel goed, maar er werden nooit echt meisjes toe gelaten in het team, geen idee waarom dat een traditie was. Ik had er stiekem altijd van gedroomd om Seeker te worden van het Slytherin team. Dit jaar had ik echter geen zin om weer vernederd te worden dus liet ik de try-outs maar voor wat ze waren.
Met mijn gedachten ergens anders, liep ik met Olivia naar buiten, het was zaterdag, misschien ging het regenen, misschien ook niet. Ik was het binnenzitten beu en had nood aan frisse lucht. Toen we naar onze boom wilden lopen, zagen we tot onze verbazing dat er al mensen zaten. ‘Oliv!’ Blaise stond op, alsof hij een speldenkussen op zijn achterste had. Ik zuchtte, hier had ik geen zin in. ‘Och Grace, zo erg kan het toch niet zijn, kom er gewoon bij zitten.’ Ze had gezien dat ik wilde weglopen. Ik had geen zin in de snerende opmerkingen van Pansy en Malfoy. Ik zag aan hun gezichten dat ze er absoluut geen behoeften aan hadden om in mijn gezelschap te verkeren. En het gevoel was wederzijds. ‘Ja, we bijten niet. Toch niet vandaag.’ Malfoy zei het met een grijns op zijn gezicht, hij klonk zo arrogant. Ik was mijn droom niet vergeten, maar de real life Malfoy was een veel grotere zak als de Malfoy uit mijn dromen.
‘Wat is toch je probleem Grace? Hebben we je ooit wat misdaan?’ Het was net Pansy die het vroeg, zij moest dat net vragen. ‘Jezus, ik weet haast niet waar ik moet beginnen, misschien met de dag dat je geboren was?’ Ik hoorde hoe Malfoy sneerde en keek hem vuil aan. Hij hield direct op en keek de andere kant op. ‘Doe rustig.’ Zei Olivia, ze had haar hand op mijn schouder gelegd en dwong me haast om me bij de kring te voegen. Met grote tegenzin zette ik me tussen Olivia en Malfoy in.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.