FanFic.nl

what dreams are made of |Drarry|

Hoofdstuk 1

We zaten met z’n allen in de enorme zaal van Hogwarts. Ik keek mijn ogen uit, het was hier zo anders als op Durmstrang. Het was hier groter, het leek ook magischer. Ik zag de vele leerlingen van Hogwarts. Sommige hadden andere mantels aan, met andere kleuren. Een jongen aan mijn tafel had me uitgelegd dat er verschillende afdelingen waren op Hogwarts. ‘Jij zit nu aan de Slytherin tafel, wij zijn groen en zilver. Gryffindor is rood en goud. Ravenclaw is blauw en zilver en Huffelpuf is geel en zwart, elke afdeling heeft een dier als een soort mascotte.’ Ik luisterde eigenlijk nog maar half. Ik keek naar het plafond, het was prachtig. Sterren schoten van de ene kant van de zaal naar de andere, paars en zwart en donkerblauw kruiste elkaar en het maakte het allemaal magisch. Toen ik terug naar de tafels keek ik naar de tafel langs ons. Ze hadden zwarte mantels aan met rode tinten in. ‘Is dat Gryffindor?’ vroeg ik aan de jongen langs me. Hij knikte en keek neerbuigend naar hen, ik vroeg niet verder. Ik zag een jongen naar me kijken, hij had een bril op en een litteken op zijn voorhoofd. Mijn mond viel open. ‘Is dat Harry Potter?’ De jongen langs me knikte. ‘Ja, maar hij is een arrogante zak, hij meent maar dat hij hier alles mag, iedereen trekt hem voor.’ Ik merkte direct dat het traditie was dat de Slytherins een hekel hadden aan de Gryffindors. Ik merkte het aan de manier waarop ze over hen praatte of gewoon ook al omdat ze er niet echt een geheim van maakte.

Het eten smaakte heerlijk. Er waren allerlei verschillende gerechten, ik zag gerechten die ik kende. Het was zo lekker dat ik zeker drie keer opnieuw opschepte. En zelfs van de toetjes nam ik nog wat. Ik stond zowat op ontploffen toen Dumbledore op stond. Hij begon uit te leggen wat er allemaal stond te gebeuren en hoe de kampioenen werden gekozen. Er liep een sjofel uitziende man door de tafels, hij liep alsof hij wat aan zijn been had. Ik moest een lach onderdrukken en zag dat ik niet de enige was. ‘Wie is die man?’
‘Dat is Filtch, hij is zowat de schoonmaker en zo die rommel van Hogwarts. Hij haat leerlingen en wij haten hem.’ Ik lachte. Ik zag hoe hij fluisterde met Dumbledore, deze fluisterde verwoed en de man liep weer met dezelfde belachelijke pas terug naar de grote deur. ‘Goed, de kampioenen worden gekozen door een neutrale kiezer.’ De zaal werd weer stil, iedereen luisterde. De deuren gingen opnieuw open en deze keer kwamen er zes mannen naar binnen die een grote kist droegen. De kist was geplaatst op een brancard. De kist werd in het midden van het podium gezet. De mannen gingen weer weg en Dumbledore ging verder met zijn uitleg. Hij tikte met zijn wand tegen de kist en deze verdween elegant. Een glanzende, gouden beker kwam tevoorschijn. ‘de Vuurbeker!’ Er kwamen vlammen uit de beker.
‘Iedereen boven de 17 jaar die vrijwillig wilt meedoen aan het toernooi kan vanaf morgen zijn of haar naam en school op een papiertje schrijven en in de beker gooien, als de beker vindt dat hij of zij waardig is om deel te nemen zal hij de naam tot zich nemen.’ Het werd stil in de zaal. Dumbledore stelde nog een aantal mensen van het Ministerie voor en dan was het voor ons weer tijd om terug naar het schip te gaan.

Het duurde die avond even voordat ik in slaap viel, er was teveel om over na te denken. Het toernooi, de nieuwe mensen die ik had leren kennen en dan Harry Potter. Ik wilde niet aan hem denken, ik had dingen gehoord over hem, veel roddels en veel geruchten, ik wilde niet aan hem denken. Maar hoe meer ik mezelf dwong om het niet te doen, hoe feller ik zijn gezicht in mijn dromen zag.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.