FanFic.nl

Kiss me, stupid || ft. Harry Styles

||7||

Gespannen haal ik mijn hand door mijn haar. We zaten nu al een tijdje in de auto, we waren namelijk onderweg naar mijn ouders, mijn lang verwachte einde kwam er dan toch nog aan. Misschien was dit de ''en ze leefden nog lang en gelukkig'' einde. Want ik werd gered uit de hoerenkroeg door mijn prins op het witte paard, had mijn zus gevonden, en nu ging ik kennis maken meg mijn ouders die ik al heel erg lang niet meer gezien had, ik had ze zelfs vergeten. Ja, ik wist het wel zeker, dit was het einde van mijn verhaal.
Ik tikte met mijn nagels op het dashboard. Hoe erg ik er dan ook zin in had, ik was nerveus als wat.
'Rustig aan, het zijn je ouders maar. Je hoeft niet bang te zijn,' mompelt Harry. Zijn blik was strak gericht naar het verkeer voor ons.
'Weet ik. Ik ben ook niet bang, ik vind het gewoon raar. Nee, niet raar, het is gewoon... Ik weet niet, ik voel me nogal ongemakkelijk,' mompel ik. 'En ik ben gewoon zenuwachtig dat is alles. Na zo'n drie jaar kan ik ze eindelijk weer zien, niet dat ik ze zou herkennen als ik ze op straat zag lopen. Maar wat als ze ik heel veel verander ben? Wat als ze me niet meer mogen?' vraag ik.
'Niet zo negatief denken Nadi,' zegt Eleanor. Ze legt haar kin op de rugleuning van mijn stoel.
'Het zijn onze ouders, en ze zullen je nemen zoals je bent. Punt uit.' 'Maar-' 'Nee, punt uit,' zegt ze standvastig. Ze legt haar hand op mijn hoofd. Een grinnik rolt over haar lippen.
Ik zucht en doe mijn truitje goed.
'Links af toch?' vraagt Harry aan Eleanor. 'Jep. Linksaf, en dan gewoon rechtdoor tot ik stop zeg.' Ik klikte mijn gordel alvast los.

We staan geparkeerd voor een appartementen complex. Ik stap uit, en haal eens diep adem. Eleanor pakt mijn hand vast en trekt me mee, ze duwt op haar gemakje de glazen deur open. Ze drukte op de lift knop. Een belletje gaf aan dat de lift er was. Ik stap de lift in en zie hoe Harry aan komt hollen. ''Kunnen jullie dan niet op mij wachten?' vroeg hij met een pruillip. 'Stap de lift nou maar in voordat de deuren dichtschuiven,' lachte ik. Hij knikte en al snel stond hij naast mij. Zijn warme hand greep naar de mijne. De lift ging drie etages omhoog en bleef toen stilstaan. We stapten allemaal nar buiten. Eleanor begeleidde ons naar appartement nummer 32. Ze drukte op de bel en vrijwel meteen vloog die open.

Een glimlach staan op de gezichten van mijn ouders. Vooral dat van mijn vader. Voorzichtig tover ik een glimlach op mijn gezicht.
'Hallo,' begroet ik ze.
'Hallo kindje,' fluister moeder echter terwijl ze me een knuffel geeft. Ik voel hoe ik dit gemist heb. Hoe ik hier, zonder het zelf te beseffen, naar streefde. De tranen branden achter mijn ogen als ik haar los laat, en vader omhels.
'Wat heb ik jullie gemist,' fluister ik terwijl de herinneringen langzaam terug komen. Ik voel hoe een hand zich op mijn schouder geplaatst heeft. Natuurlijk is het de hand van Harry. Ik laat vader los, en samen lopen we naar binnen.

Reacties: