Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » what dreams are made of |Drarry| » Hoofdstuk 7
what dreams are made of |Drarry|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
26 sep 2013 - 14:04
Aantal woorden:
466
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
224
Hoofdstuk 7
Draco Malfoy
De volgende paar dagen was het in spanning afwachten tot Halloween. Ik dacht aan niets anders, zou mijn naam tevoorschijn komen? Ik wilde zo graag, ik wilde me zo graag bewijzen, niet om in de spothlights te staan, maar gewoon om te laten bewijzen dat ik iets waard was, ik was iets waard, ook al zeiden sommige van niet. Er werd gefluisterd rond me, ik hoorde het, ze dachten van niet, toch hoorde ik het. Er was zoveel mis gegaan in mijn leven. De connecties van mijn ouders, ik had er nooit voor gekozen. Ik zou er in verzeild raken als ik me er mee zou bemoeien, ze zijn mijn ouders hoe zou ik me niet kunnen bemoeien?
Op de avond van Halloween werden we in de grote zaal van Hogwarts verwacht. Opnieuw viel mijn mond open toen ik binnen de versiering zag. Reusachtige pompoenen waren uitgehold en er waren kaarsen in gezet zodat het een spookachtig licht gaf. Het plafond zag er prachtig uit, duizenden sterren schenen neer op de leerlingen die al in de zaal zaten. De Durmstrang jongens gingen weer aan de tafel van Slytherin zitten, ik had geen zin om daar te zitten maar wilde ook niet opvallen dus voegde ik me bij hen. Ik zag hem, in het midden aan de tafel van Gryffyindor, Ron zat langs hem en een roodharig meisje.
Het eten was niet meer zo betoverend omdat dit het tweede feestmaal was in een week. Het was teveel van het goede. De zaal werd stil toen Dumbledore aankondigde dat het bijna tijd was voor de aankondiging, de gekozen kampioenen zouden worden geleid naar een kamer achter de grote zaal.
De kaarsen werden gedoofd zodat het er schemerig uit zag. De spanning was te snijden, iedereen keek naar de Vuurbeker die oplichtte. Dumbledore ving het eerste papiertje en hield even zijn adem in. ‘De kampioen van Durmstrang is…’ ik hield mijn adem in, in een flits zag ik Harry kijken. ‘Draco Malfoy!’ De jongens juichte en ik lachte breed, grijnsde bijna. Ze klopte me op mijn schouder terwijl ik naar Dumbledore liep en zijn hand schudde. Ik zag Karkarov glimlachen naar me. Ik knikte en liep naar de kamer die Dumbledore had aangeduid. Ik was als eerste daar, er was niemand anders. Ik hoorde weer applaus, een andere kampioen was bekend. Een betoverend meisje kwam de kamer binnen, ze was vast van Beauxbatons. Ze glimlachte naar me en ik knikte vriendelijk naar haar. ‘Ik ben Fleur, van Beauxbatons.’ Zei ze met een zwaar Frans accent. Een enorme golf van applaus volgde, wat betekende dat de kampioen van Hogwarts was gekozen. ‘Nu zijn we compleet denk ik.’ Zei Cederic. Ik zag dat hij van Huffelpuf was. Tien minuten later werd duidelijk dat er van alles aan de hand was.
Op de avond van Halloween werden we in de grote zaal van Hogwarts verwacht. Opnieuw viel mijn mond open toen ik binnen de versiering zag. Reusachtige pompoenen waren uitgehold en er waren kaarsen in gezet zodat het een spookachtig licht gaf. Het plafond zag er prachtig uit, duizenden sterren schenen neer op de leerlingen die al in de zaal zaten. De Durmstrang jongens gingen weer aan de tafel van Slytherin zitten, ik had geen zin om daar te zitten maar wilde ook niet opvallen dus voegde ik me bij hen. Ik zag hem, in het midden aan de tafel van Gryffyindor, Ron zat langs hem en een roodharig meisje.
Het eten was niet meer zo betoverend omdat dit het tweede feestmaal was in een week. Het was teveel van het goede. De zaal werd stil toen Dumbledore aankondigde dat het bijna tijd was voor de aankondiging, de gekozen kampioenen zouden worden geleid naar een kamer achter de grote zaal.
De kaarsen werden gedoofd zodat het er schemerig uit zag. De spanning was te snijden, iedereen keek naar de Vuurbeker die oplichtte. Dumbledore ving het eerste papiertje en hield even zijn adem in. ‘De kampioen van Durmstrang is…’ ik hield mijn adem in, in een flits zag ik Harry kijken. ‘Draco Malfoy!’ De jongens juichte en ik lachte breed, grijnsde bijna. Ze klopte me op mijn schouder terwijl ik naar Dumbledore liep en zijn hand schudde. Ik zag Karkarov glimlachen naar me. Ik knikte en liep naar de kamer die Dumbledore had aangeduid. Ik was als eerste daar, er was niemand anders. Ik hoorde weer applaus, een andere kampioen was bekend. Een betoverend meisje kwam de kamer binnen, ze was vast van Beauxbatons. Ze glimlachte naar me en ik knikte vriendelijk naar haar. ‘Ik ben Fleur, van Beauxbatons.’ Zei ze met een zwaar Frans accent. Een enorme golf van applaus volgde, wat betekende dat de kampioen van Hogwarts was gekozen. ‘Nu zijn we compleet denk ik.’ Zei Cederic. Ik zag dat hij van Huffelpuf was. Tien minuten later werd duidelijk dat er van alles aan de hand was.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.