Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » what dreams are made of |Drarry| » Hoofdstuk 9
what dreams are made of |Drarry|
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
26 sep 2013 - 14:06
Aantal woorden:
343
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
200
Hoofdstuk 9
Draco Malfoy
In het schip was er een feestje opgestart. Iedereen feliciteerde me. Op Durmstrang werd er om allerlei redenen een feestje gebouwd, al was het maar iets kleins. Iemand had eten kunnen meepakken van Hogwarts en had het op een lange tafel ten toon gesteld. Niemand had Karkarov gezien, wat goed uitkwam, hij zou het misschien niet accepteren. Zijn kampioen moest ten slotte rusten en leren voor de opdrachten, maar op dit moment kon dat me niets schelen.
Het feest duurde tot twee uur ’s nachts. De volgende morgen stond iedereen op met kleine oogjes en lange tenen. Thuis was ik het gewend om vroeg op te staan. Ik vond het geweldig om voor dag en dauw op te staan en te luisteren hoe iedereen thuis wakker werd. Ik dacht vaak aan thuis, mijn moeder begreep me als geen ander en mijn vader wilde alleen het beste voor me. ‘Draco, zorg maar dat je aan het leren gaat, ik wil dat Durmstrang wint! Eens laten zien aan Hogwarts wie de slimste is.’ Karkarov had een gemene glimlach op zijn gezicht en hij duwde me in de richting van Hogwarts. Het was nog vroeg dus stopte ik eerst in de grote zaal om wat te ontbijten.
Er waren maar een paar mensen wakker, ik pakte wat toast, spek en ei en ging ergens zitten waar plaats was, ik zag een paar mensen aan de tafel van Gryffindor. Een meisje met een bos krullende haren smeerde een paar boterhammen, keek toen naar de deur en stond op. Ik volgde haar blik. Harry stond daar, hij keek snel de zaal rond en glimlachte zwakjes toen hij het meisje met de krullende haren zag. Er groeide iets in me, een gevoel wat ik niet kon beschrijven. Ik kon er geen woorden voor vinden maar positief was het niet. Ik zag ze de gang uitlopen en naar buiten gaan. Nadat ik mijn toast en de rest verorberd had ging ik op zoek naar de bibliotheek. Na een halfuurtje had ik ‘m eindelijk gevonden en ging aan de slag.
Het feest duurde tot twee uur ’s nachts. De volgende morgen stond iedereen op met kleine oogjes en lange tenen. Thuis was ik het gewend om vroeg op te staan. Ik vond het geweldig om voor dag en dauw op te staan en te luisteren hoe iedereen thuis wakker werd. Ik dacht vaak aan thuis, mijn moeder begreep me als geen ander en mijn vader wilde alleen het beste voor me. ‘Draco, zorg maar dat je aan het leren gaat, ik wil dat Durmstrang wint! Eens laten zien aan Hogwarts wie de slimste is.’ Karkarov had een gemene glimlach op zijn gezicht en hij duwde me in de richting van Hogwarts. Het was nog vroeg dus stopte ik eerst in de grote zaal om wat te ontbijten.
Er waren maar een paar mensen wakker, ik pakte wat toast, spek en ei en ging ergens zitten waar plaats was, ik zag een paar mensen aan de tafel van Gryffindor. Een meisje met een bos krullende haren smeerde een paar boterhammen, keek toen naar de deur en stond op. Ik volgde haar blik. Harry stond daar, hij keek snel de zaal rond en glimlachte zwakjes toen hij het meisje met de krullende haren zag. Er groeide iets in me, een gevoel wat ik niet kon beschrijven. Ik kon er geen woorden voor vinden maar positief was het niet. Ik zag ze de gang uitlopen en naar buiten gaan. Nadat ik mijn toast en de rest verorberd had ging ik op zoek naar de bibliotheek. Na een halfuurtje had ik ‘m eindelijk gevonden en ging aan de slag.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.