FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

Chapter one

”Sophia! Celeste! Post!” riep de eigenaresse vanaf onderaan de trap. Vreemd keek ik mijn zus aan. We kregen nooit post, we hadden niemand die ons brieven kon sturen. Snel klom ik van het bed en rende ik met mijn zus de gang op. Samen keken we over de reling naar beneden, de hal in. Daar stond de vriendelijke eigenaresse met twee brieven te zwaaien. “Kom maar dames, ze zijn echt voor jullie” zei ze met een glimlach. Met mijn ogen knipperend keek ik nog steeds naar de vrouw beneden in de hal. Celeste klemde haar hand om de mijne en begon me mee de trap af te sleuren. Eenmaal beneden overhandigde de eigenaresse ons de brieven en ging weer verder waar ze mee bezig was. Ik draaide de envelop rond in mijn handen en streek over het rode zegel. Op de voorkant stond mijn naam in krullerige letters, samen met het adres van het weeshuis. Met twinkelende ogen keek ik mijn zus aan en tegelijk scheurden we nieuwsgierig de brief open. Ik vouwde de brief open en las het handschrift.

“Beste juffrouw Sophia-Grace,
Hierbij deel ik u mede dat u aangenomen bent aan Hogwarts school voor Witchcraft en Wizardry”

“Sophie! Soph! Waar zit je met je gedachten?” boorde Celeste’s stem zich door mijn herinnering. Beduusd keek ik op en keek haar met een verwarde gezichtsuitdrukking aan. “Hèh?” vroeg ik verward. “Waar je met je gedachten zit, zuslief” zei ze met een kleine glimlach. Ik grinnikte even “Bij de dag dat we onze allereerste brief kregen” zei ik naar waarheid, ik kon toch niet liegen tegen mijn zus. Dat was haast onmogelijk. Ze lachte even vrolijk “En kun je dan nagaan dat we nu al vier jaar verder zijn en het vijfde jaar tegemoet gaan” zuchtte ik dromerig terwijl ik naar buiten keek en mijn ogen over het voorbijrazende landschap liet glijden. Ik steunde met mijn kin in mijn handpalm en liet nog een zucht over mijn lippen rollen. “De tijd vliegt” mompelde Celeste terwijl ook zij naar buiten keek.

“Hé Celeste” klonk het vanaf de deuropening. Ik keek even snel om, maar veel tijd had ik niet nodig om de stem bij de persoon te plaatsen. Ik draaide mijn gezicht weer naar het raam en leunde weer met mijn kin in mijn handpalm. “Hé Ron! Harry! Hermione! Kom binnen, plek zat” zei mijn zus vrolijk. Ik schoof een beetje heen en weer op mijn plek. Ik voelde me nooit helemaal op mijn gemak bij de vrienden van mijn zus. Ik was een Slytherin, zij waren alle vier Gryffindor’s. Dat gaat meestal nooit zo goed samen. Ik kuchte even “Ik ga maar is op zoek naar Draco denk ik” mompelde ik. Ik zag Harry’s gezicht vertrekken bij het horen van de naam ‘Draco’. Het maakte mij niet zoveel uit, hij was arrogant en vervelend, maar ik kon prima met hem opschieten. “Ik zie je zo op het perron wel, zus” zei ik terwijl ik naar de deur liep en deze openschoof. Nadat ik de coupé verlaten had schoof ik de deur weer dicht en wierp nog een laatste blik in de coupé, mijn zus was alweer druk in gesprek met haar vrienden. Ik zuchtte even en wurmde me tussen de mensen door, terwijl ik af en toe even door het glas van de coupés keek om te kijken waar Draco en Blaise zaten. Ergens achterin had ik ze gevonden. Ik klopte op het glas en schoof de deur open “Hé jongens” zei ik. “Hé Soph!” zei Blaise terwijl hij een zwaaigebaar maakte. Ook Draco maakte even een gebaar met zijn hand en Pansy vertrok haar gezicht. Ze heeft me nooit echt gemogen, dat kwam mooi uit want ik mocht haar ook niet. Ik schoof de deur dicht en plofte naast Pansy op de bank. Ze schoof een stukje opzij, alsof ik een enge ziekte had of iets dergelijks. Nou, laatste keer dat ik checkte is de engste ziekte die ik ooit heb gehad de Waterpokken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.