FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

Chapter two

De trein raasden door het landschap terwijl mijn zus en ik in een coupé zaten. Mijn zus was er zichtbaar niet bij. Ze zat maar te dromen en te doen. Ik liet haar maar. Maar na een tijdje werd het vervelend, ik wilde praten, ik wilde niet stil zitten kijken naar het landschap dat ik elk jaar opnieuw zag. ‘Hé Soph!’ Ze keek op en glimlachte. ‘Eindelijk, wat was jij ver.’
Ze haalde haar schouders op en begon over de dag dat we onze brief kregen. Ik grinnikte dat was de beste dag van mijn leven. Eindelijk weg uit dat stomme weeshuis in Londen. Dat grijze gebouw met die oppasser die ik niet zo leuk vond. Mijn zus vond haar wel leuk. Ze was te vriendelijk om echt te zijn. Harry, Ron en Hermoine kwamen de coupé binnen en ik zag Soph kijken. Ze hield niet zo van mijn vrienden. Ach ja, Slytherins en Gryfindor zijn nooit echt goede vrienden geweest, ik geloof dat wij de uitzondering zijn. Een tweeling, eentje ervan in Slytherin en de ander in Gryffindor. Gek toch. Wij moesten de enige tweeling zijn waar dat bij was voor gevallen, voor zover ik het me kan herinneren. Soph ging naar haar gluiperige vriendjes van Slytherin.

Harry was er niet bij met zijn hoofd. Dat was wel vaker het geval, ik hield me bezig met het lachen om Rons verhaal. Hij vertelde iets over Percy. Iets over wat een stinkende rat hij wel niet was. Ik grinnikte maar Hermoine keek iets minder blij. ‘Het is niet grappig Ron. Weet je wel hoe gevaarlijk het is.’ Ze keek rond zich, maar buiten ons was er niemand anders in de coupé. ‘Je broer werkt nu voor Fudge, hij kan je bespioneren.’ Ron haalde zijn schouders op . ‘Ik zie hem toch nergens?’ Hermoine trok een gezicht alsof ze wilde zeggen ‘haha-heel-grappig’. We praatten nog wat over de vakantie en uiteindelijk werd het zo donker dat de lichten overal werden aan gedaan en we ons gingen omkleden.
De toren van Gryfindor stond op me te wachten, mijn lekker warm hemelbed op de meisjes slaapzaal.
Ik dommelde haast in als ik dacht aan de zachtheid van de donsdeken en de warmte van het haardvuur.
‘Hé Celeste! Wakker blijven!’ Ron schudde aan me alsof ik een aardappelzak was. Ik sloeg hem op zijn arm. Hij keek me verontwaardigd aan. ‘Jezus, heb je een slecht humeur of zo?’ Ik grinnikte.
‘Ik? Nooit.’ Hij grijnsde.

Op het perron van Hogsmaede was het druk en mistig. We zochten snel met ons vieren een koets en die bracht ons zoals gewoonlijk naar het kasteel. Het kasteel doemde voor ons op in de mist met zijn vele torens en verlichte ramen. Mijn hart vulde zich met warmte terwijl ik naar het kasteel keek. Dit was mijn echte thuis. Niet dat stomme weeshuis. Daar had ik niemand, hier had ik tenminste vrienden. Echte vrienden. Oké in het weeshuis had ik mijn allerliefste tweelingzus, maar soms had ik ook nood om een ander gezicht te zien en om met iemand anders te praten. Is dat niet een beetje menselijk?

In de zaal was het rumoerig en toen Dumbledore ging staan werd het direct stil. ‘Voor we aan het feestmaal beginnen, laten we eerst zoals traditie de eerstejaars verwelkomen met de sorteerceremonie.’
Hij ging terug zitten toen de grote eikenhouten deur open ging. Een hele rij eerstejaars kwamen angstig binnen. ‘Jezus, ze worden met het jaar kleiner en kleiner.’ Zei Ron grijnzend. Ik knikte, Harry ook. Hermoine zei niets en keek aandachtig naar Anderling. ‘Als ik jullie namen afroep kom je naar voor en ga je zitten op het krukje.’ Ze begon de namen af te lezen. Gryfindor had er heel wat nieuwe leerlingen bij. Hopelijk zat er ook wat talent bij. Ik zag mijn zus klappen toen er een klein maar mollig meisje bij de tafel van Slytherin ging zitten. Ze glimlachte naar me. Terwijl ik de tafel van Slytherin af ging zag ik dat ze langs dat joch van een Malfoy was gaan zitten. Ik wist niet hoe ze hem kon verdragen. Hij en zijn arrogantie. Ten langen leste konden we eindelijk eten. Ik had zo’n honger dat ik niet wist wat ik moest nemen. Uiteindelijk lag mijn bord zo vol dat het er niet allemaal meer op paste. ‘Jezus,je bent net hetzelfde als Ron. Ik snap niet hoe je zo mager kunt blijven.’ Hermoine zei het met een grijns want haar bord lag ook behoorlijk vol.

Met een volle maag gingen we naar de toren van Gryfindor. Het was er heerlijk warm en onze koffers lagen al op hun plaats. ‘Benieuwd wat voor lessen we morgen hebben. Ik hoop niet Defense against the dark arts. Ik heb echt geen goed gevoel over dat mens met haar roze kleertjes.’ Harry lachte. ‘Nee, ze is vreselijk. Ze was op mijn verhoring op het ministerie. Niet echt geweldig moet ik zeggen.’
‘Waarom is professor Lupin toch weg gegaan. Hij was de beste. Hij kon tenminste lesgeven.’ We babbelden nog een tijdje over de vakken en leerkrachten en toen werd het echt laat. Ieder ging naar hun eigen slaapzaal. Hermoine en ik gingen naar de meisjes slaapzaal waar het heerlijk warm en gezellig was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.