FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter four

De volgende dag werd ik vroeg wakker en strekte ik me met veel lawaai uit. Hermoine lag nog te slapen. Iedereen eigenlijk en toen ik op mijn horloge keek dat op mijn nachtkastje lag zag ik dat het nog maar half zeven was. Hoe kwam het dan dat ik wakker was geworden? Verward kleedde ik me om en bedacht dat ik dan al naar de Common Room kon gaan. Dan kon ik de leukste zetel kiezen bij het leukste plekje. Ik pakte een boek mee om te lezen, zodat ik toch iets te doen had tijdens het wachten. Maar tot mijn verbazing waren er al een paar mensen op. Nog een paar vroege vogels. Ik zag de tweeling. Parvati en haar zus. Ik ging bij hen zitten. Ze begonnen enthousiast te vertellen over hun vakantie hoe ze die hadden door gebracht. Ze waren op reis geweest, ergens ver, iets wat ik niet kende maar het klonk exotisch en lekker warm. Ik begon te denken over een vakantie die ik zou kunnen hebben met mijn ouders als die me niet hadden af gegeven. Als die mijn zus en mij niet hadden achter gelaten op een stoep alsof we vuil waren. We konden naar Afrika gaan om daar een safari tocht te maken. We konden naar Frankrijk gaan en aan de zee liggen. Met ons vieren als een gezin. Het werd later en later en de tweeling ging naar onder om te ontbijten maar ik wachtte nog op de andere. Eindelijk kwam Hermoine dan naar onder. ‘Jezus, waarom heb je me niet wakker gemaakt. Nu komen we misschien te laat in de les?’
‘Maak je niet druk, er is nog genoeg tijd hoor.’ Gejaagd pakte ze haar boeken en haar tas en liep ze met mij naar onder. De Great Hall zat al behoorlijk vol. Ron en Harry zaten al op hun plaats en we gingen er bij zitten.

Na het ontbijt kwam Anderling langs met de lessenroosters en met een zucht van opluchting zag ik dat vandaag nog wel mee viel. Geen Toverdranken en geen Defense against the dark arts. We hadden eerst Fabeldieren. Ik keek naar boven om te zien wat voor weer het was. Het was een beetje mistig maar het regende niet, dus dat zou nog mee vallen. Ik was benieuwd wat voor lessen Hagrid dit jaar zou geven. Misschien iets minder gevaarlijk. Hagrid was geweldig, maar als professor zou hij nog veel kunnen bij leren. Dat was een mening die Hermoine en ik deelden maar niet echt voor uit kwamen omdat we geen ruzie wilden met Harry. Fred en George kwamen langs ons zitten. ‘Hebben jullie ook die pad vandaag?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nope, wij hebben lekker Hagrid.’
Fred grinnikte. ‘Gelukzak, ben eens benieuwd wat die pad ons gaat leren. Niet veel zo te horen. Als Fudge er achter zit.’

Fabeldieren hadden we met de Slytherins. Kon ik nog wat babbelen met mijn lief zusje. We liepen samen naar Hagrids hut. ‘Ik heb echt geen zin om het hele jaar te zitten tussen Pansy en haar meiden.’
‘Je moet niet zo over je heen laten lopen. Laat zien dat je haar op je tanden hebt!’ Ze grijnsde.
‘Hebben jullie Hagrid al gezien?’ Harry kwam bezorgd achter ons lopen. Hij vermeed oogcontact met Soph die zich erg ongemakkelijk begon te voelen. ‘Nee, nog niet, ook niet aan het ontbijt.’ Harry keek rond om te zien of hij misschien op het terrein was, maar geen Hagrid te bekennen. Toen we bij zijn hut kwamen zagen we dat professor Plank er weer stond. Hermoine glimlachte en ik ook. Dit betekende dat het misschien toch wel een interessante les kon worden.

‘Nou dat was echt een interessante les.’ Harry keek haar vuil aan. Hermoine deed er het zwijgen toe terwijl we terug naar het kasteel gingen. ‘Wat heb jij nu Hermoine?’
‘Oude Runnen.’ Ze glimlachte nog en toen ging ze naar een andere gang op weg naar het lokaal waar Oude Runnen werd gegeven. Harry, Ron en ik gingen naar Geschiedenis van de Toverkunst. Het saaiste vak dat er op Hogwarts werd gegeven. De les duurde zo immens lang dat het leek alsof we een jaar lang naar professor Kist hadden geluisterd.

Die avond in de Common Room was het druk. Iedereen had al huiswerk mee gekregen en zat druk te schrijven of te praten als ze geen zin hadden om hun huiswerk te maken. Dat laatste was het geval bij Harry, Ron en mij. Ik keek uit mijn ooghoek naar Fred en George die een papieren zak vasthielden en snoepjes uitdeelden aan eerstejaars. Ik ging naar hen toe. ‘Wat zijn jullie nu weer aan het doen?’
‘Dat beste Celeste, is onze nieuwe uitvinding. Wacht maar, je gaat ons nog dankbaar zijn.’ Hij legde zijn hand op mijn schouder en even later toen ik terug ging naar Harry en Ron voelde ik nog altijd de warmte van zijn hand op mijn schouder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.