FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter five

Gesloopt kwam ik weer aan in de Common Room. De dag was begonnen met Fabeldieren, wat op zich niet zo heel erg was. Het erge was dat we het samen met de afdeling van Gryffindor hadden en ik tegen het vuile gezicht van Harry aan kon kijken. Hij heeft me nooit gemogen, ik begreep er nog steeds niks van. Wat maakte het nou uit of je in Slytherin of Gryffindor zat? Puurbloed, Halfbloed of een Dreuzeltelg was? Ik streek over mijn gezicht en even door mijn haren en kwam overeind van de bank waar ik op neer was geploft. Langzaam sjokte ik naar boven, om me om te kleden. Ik haatte dit gewaad. De stropdas zat altijd óf the los óf te strak, het vest kriebelde en ik haatte rokjes. Maar dat was mijn mening.

Nadat ik me had ontdaan van mijn gewaad en snel in mijn gewone kleding was geschoten en mijn haar had gedaan liep ik weer naar beneden. Ik sprong de laatste twee treden van de trap en bleef even staan om de mouwen van mijn blouse goed om te rollen en mijn vestje er over heen te trekken. Toen ik eenmaal mijn mouwen goed had omgerold trok er een vlaag kippenvel over mijn armen, het was altijd zo verdomd koud in de Common Room. Ik rilde even en besloot nog maar even naar buiten te gaan. Toen ik terug kwam van mijn laatste les zag ik de namiddagzon nog fel schijnen. Ja, dat ging ik doen. Lekker naar buiten, naar het Meer misschien. Ik slenterde richting de muur en liep naar buiten toen deze openschoof. Er liep nog een korte trap omhoog, tot ik in weer in de gangen van Hogwarts uitkwam.

Snel liep ik door de gangen en stak mijn handen in mijn zakken, om me heen had iedereen zich in groepjes gedeeld en praatte vrolijk over zijn of haar vakantie. Alleen ik liep hier rond met mijn ziel onder mijn arm. Soms vroeg ik me wel eens af wat ik hier nog deed, maar aan de andere kant kon ik me een leven zonder deze school niet voorstellen. Het was een deel van mijn leven, een deel van míj. Ik kon het me gewoonweg niet indenken hoe mijn leven eruit zou zien als ik Hogwarts niet had gehad. Dan had ik waarschijnlijk mijn hele leven in het Weeshuis gerot, wachtend op iemand die me toch niet kwam adopteren.

Met een zucht plofte ik neer aan de oever van het meer. Ik liet mezelf op mijn buik ploffen en tikte met mijn vinger in het water waardoor er kringen in het water verschenen. Ik staarde er naar tot ze helemaal verdwenen waren en ik weer naar mijn eigen, bleke spiegelbeeld aan het kijken was. Ik veegde nogmaals met mijn vinger over het water en keek naar de kringen. Ik zuchtte en kwam helemaal overeind, om op mijn knieën te gaan zitten. Ik richtte mijn gezicht ten hemel en liet de zon met zijn laatste zonnestralen mijn gezicht verwarmen. Het was einde zomer, de herfst kwam er al weer aan. Ik opende mijn ogen en vouwde een hand over mijn ogen tegen het felle licht. Ik wendde mijn blik weer af en keek uit over het meer, heel voorzichtig liet ik mijn gedachten gaan, heel voorzichtig. Alsof ik anders de controle zou verliezen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.