FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

Chapter seven

Met mijn handen voor mijn gezicht liep ik ietwat slingerend weg bij het meer. Mijn handen en knieën trilden als rietjes en ik kon niet bevatten wat er zo juist was gebeurt. Ik noemde nooit iemand Mudblood, ik moest er niet aan denken. Voor hetzelfde geld was ik er zelf ook een! Ik was gewoon zo kwaad, kwaad op Harry die zijn oordeel al klaar had over de afdeling van Slytherin en kwaad op de anderen die bleven staan toen Celeste bij me kwam zitten, alsof ik een eng en vreselijk monster was, klaar om aan te vallen. Maar ik voelde me ook verdrietig, verdrietig omdat George precies hetzelfde had gedaan. Terwijl hij meestal heel vriendelijk tegen me is, samen met zijn broer. Ik zuchtte en haalde mijn handen van mijn roodomrande ogen en keek om me heen, ik was weer aangekomen op de open plek. Ik zuchtte, ik wilde eigenlijk nog helemaal niet terug naar de Slytherin Common Room. Ik moest mijn gedachten eerst weer helder zien te krijgen.

De uilenvleugel lag er verlaten bij, de meeste leerlingen kwamen hier niet vaak ’s avonds. De enige reden die ze hadden om hier te komen was om brieven weg te brengen. Mijn uil Xander verbleef hier ook, ik had ervoor gekozen om hem niet mee te nemen naar de Common Room omdat hij nogal veel kabaal maakt ’s avonds. Ik opende de deur naar de uilenvleugel en werd meteen begroet door de stank van uilenpoep, ik rilde even en stapte naar binnen. Verschillende uilenkopjes draaiden zich naar de deur, om te kijken wie er nu weer binnen was gekomen. “Xander?” zei ik terwijl ik mijn vingers naar mijn mond bracht en floot. Bovenin klonk het geluid van klapperende vleugels en voor ik het wist zat mijn ravenzwarte uil al op mijn schouder. Ik zette een paar passen achteruit en sloot de deur weer. Het was fris aan het worden, maar ik wilde nog steeds niet terug.

“Xander, kom!” riep ik terwijl ik mijn inmiddels stervenskoude handen op de rand zette. Hij ‘oehoe’-de even, maakte een rondje rond de toren waar de uilenvleugel zich bevond en kwam toen weer in mijn richting. Ik stak mijn arm uit, waar hij met zijn volle gewicht op neerstreek. Ik wankelde even, het was niet een licht beest, dus als hij met een behoorlijke snelheid aankwam vliegen had hij me zo omver. Ik deed de deur naar de vleugel open en liet hem naar binnen vliegen. Zodra hij binnen was deed ik de deur weer dicht en stak ik mijn handen in mijn zakken, om me om te draaien en mijn weg terug te beginnen naar de Common Room.

Het was niet veel warmer in de Common Room van Slytherin. Ik wreef mijn handen tegen elkaar aan om er nog wat warmte doorheen te laten stromen, maar tevergeefs, ze waren bijna bevroren. “Hé Soph, waar kom jij vandaan?” hoorde ik Blaise vragen. Ik keek op van zijn stem en zag dat hij zich omgedraaid had op de bank “Ik ging even .. Naar de uilenvleugel, kijken of het nog oké ging met Xander” mompelde ik terwijl ik bij de haard in een groene lederen fauteuil plofte. De haard stond aan en liet een spookachtige groene kleur over de gezichten van de leerlingen dansen, ik zuchtte en wreef met een bevroren hand over mijn koude voorhoofd. Zoals het er nu uitzag zou het nog maanden duren voor ik helemaal ontdooit was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.