FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter eight

De volgende dag begonnen we met Waarzeggerij. Ik haatte dat vak zo erg, het was saai en had absoluut geen nut. Wat zou ik vredesnaam met Waarzeggerij gaan doen in mijn toekomst? Ik had nog altijd het beeld voor me van een vrouw met enorm veel krullen – nog meer als Hermoine – die daar in haar glazen bol zat te staren in een tent met veel doeken. En sinds ik mijn eerste les had gehad was dat beeld ook niet echt verandert. Ze zeurde maar over de dood en hoe het ons allemaal zou treffen op het einde. Niet echt een leuke les. Harry staarde voor zich uit en liet niets zien. Zijn gezicht stond strak. Ik dacht aan vorig jaar. Het Triwizard Tournement. De dood van Cederic Driggory was zo onfortuinlijk. Hij had het allemaal nog eens moeten herhalen. Misschien dacht hij daar aan terwijl de les verder ging.

Eindelijk ten langen leste hoorden we de gong die het einde van de les aangaf. Opgelucht gingen we met z’n allen naar buiten. Het was pauze en we gingen op de binnenplaats zitten, het was nog mooi weer. De zon scheen heerlijk op de ruggen van de andere leerlingen. Wij gingen op een bankje zitten. Hopend keek ik rond op zoek naar Fred en George. Na vijf minuten kwamen ze er aan. Ik had niet door dat ik aan het staren was totdat Fred recht voor me stond. Hij zwaaide lachend met zijn hand voor mijn ogen. ‘Hé Cel! Ik weet wel dat ik knap ben, maar van staren word ik ongemakkelijk.’ Ik sloeg hem om te plagen, ik hoopte maar niet dat iemand mijn lichtjes gekleurde wangen zag. Alhoewel ik voelde dat Hermoine weer naar me keek en ik wist er zeker van dat ze grijnsde.

‘Kom op Cel, we moeten naar Dreuzelkunde.’ Zuchtend gingen we naar het lokaal. Ik had er niet veel zin in.
‘Kom nou, de lessen zijn niet zo erg. Je vindt het toch interessant.’
Ik keek Hermoine aan terwijl ik zei; ‘Ja dat wel, maar ik weet niet.’
‘Je hoeft het mij niet te zeggen.’ Gelukkig wist Hermoine meestal wel waar ik het over had zonder haar iets te moeten zeggen. Het leek wel alsof ze in mijn gedachten kon kijken, ik hoopte van harte dat ze dat niet kon. Niet alle gedachten waren even leuk.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.