FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter twelve

Ik rekte me uit en het duurde even voor ik weer wist waar ik was. Gisteren was, ik weet niet hoe ik het onder woorden kon brengen, gewoon perfect. Dat was misschien nog zacht uit gedrukt. Ik zag hoe Fred naar me keek, met een glimlach en twinkelingen in zijn ogen. Hij had gezegd dat hij me leuk vond. Misschien wel net iets te leuk om alleen vrienden te blijven. Terwijl hij dat zei zaten we een beetje apart in de leerlingenkamer. In een hoekje om eerlijk te zijn. Hij had zijn hand op mijn bovenbeen en ik keek hem recht aan, recht in zijn ogen. Ik kreeg een warm gevoel toen hij naar me glimlachte. Een rode blos verscheen op mijn gezicht.

Terwijl ik daar lag in bed met een grijns op mijn gezicht, hoorde ik dat de andere meiden ook opstonden. ‘Ben je nog altijd aan het dromen over gisteren?’ Hermoine stond langs mijn bed en glimlachte.
‘Ja, ik kan er niets aan doen, de hele scène speelt zich automatisch honderden keren per minuut af in mijn hoofd.’ Mijn grijns werd breder en breder, dit zou een geweldige dag worden. Ik wist het zeker.
‘Zoiets noemen ze ook wel verliefd zijn.’
‘Oh Hermoine, wat ben je toch slim.’ En met een grijns op mijn gezicht begon ik me om te kleden.

Na een kwartiertje of wat verscheen ik in de Common Room. Alles leek in een dromerige sfeer en het leek alsof ik de wereld aankon. ‘Hé Cel!’ Ik draaide me om en zag Fred, hij zat bij een minder goed gezinde George. Lee zat er ook bij maar keek niet om toen hij mij zag. ‘Hé Fred.’ Hij gaf me een knuffel en ik werd rood als een tomaat. ‘Hoe gaat ie?’
‘Prima hoor, ik ging net ontbijten.’
‘Wacht ik ga mee, George en Lee wouden ook net gaan.’ Ze keken me net iets te vriendelijk aan. Ik vroeg me af wat er aan de hand was, hadden ze ruzie gehad? Om wat hadden ze dan ruzie gehad? Hermoine kwam langs me lopen. ‘Leuk dat je even wacht.’ Ze glimlachte terwijl ze dat zei om te laten zien dat ze het niet kwaad bedoelde. ‘Sorry, ik bedoel niet…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Maakt niet uit joh.’
Lachend en pratend kwamen aan in de grote zaal. Daar was het al even rumoerig. We gingen zitten op onze vaste plaatsen. Harry en Ron waren er al en hun borden lagen al vol met eten.

‘Wat hebben we vandaag als eerste?’ Vroeg ik aan Hermoine.
‘Oude Runnen als eerste en dan Fabeldieren.’ Zuchtend begon ik aan mijn eieren. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Harry naar Ron kijken, ik wist dat ze zich afvroegen wat er was. Fred zat haast op mijn schoot en stootte – per ongeluk of expres – tegen mijn elleboog. Ik wilde geen vragen beantwoorden omdat ik zelf het antwoord nog niet wist. George zag er slecht gezind uit, hij had zo te zien ook weinig geslapen. Hij zat kwaad naar Fred te kijken maar die negeerde hem en keek vrolijk naar mij en praatte met Lee, die vrolijk mee praatte, maar het leek geforceerd. Ik wilde weten wat er aan de hand was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.