FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fifteen

In de grote zaal was het weer als vanouds. Het was druk en rumoerig en iedereen had wel wat te melden over dat nieuwe mens. De les Verweer tegen Zwarte Kunsten was dan ook niet geheel zonder kleerscheuren verlopen, ze bleek nog erger te zijn dan verwacht. Als het zo doorging wilde ik niet eens meer naar die lessen, dan zou ik gewoon het lokaal langslopen en ergens gaan zitten met een boek dat wél boeiend is en me wél veel zou leren.

Ik had ook niet echt trek gehad in het avondeten vanavond. Ik had nog steeds last van mijn maag en ik had geen idee wat het nou precies was, zal wel weer overgaan. Maar mijn eetlust slonk ook omdat Blaise voor de tweede keer vandaag naast me neerplofte en nèt iets dichter tegen me aankwam zitten. Subtiel liet ik hem weten dat ik zo mijn eigen ruimte nodig had door een klein stukje op te schuiven, maar hij bleef als een soort plakkerige toffee terugkomen. Mijn ochtendhumeur was inmiddels wel wat geslonken, maar ik voelde me nog steeds chagrijnig en belabberd. Na een tijdje met mijn gedachten in de knoop gezeten te hebben kwam ik erachter dat Blaise zijn hand op mijn onderrug had gelegd. Eerst mijn haar, dan dichter tegen me aan gaan zitten dan normaal én dan nog eens een hand op mijn onderrug plaatsen. Ik wilde eigenlijk niet weten wat er met hem aan de hand was, maar ik had al zo’n vermoeden. Was ik bang. Ik haalde een hand onder mijn kin vandaan en pakte zijn hand die op mijn onderrug lag. Voor de tweede keer vandaag legde ik hem weer naast zijn bord en stond op, ik had even de behoefte alleen te zijn. Dat zou me denk ik wel goed doen.

Alleen zijn kwam er niet van want ik was uitgekomen in de Common Room, voor de haard. En nadat iedereen klaar was met zijn avondeten waren Draco, Blaise en Pansy ook weer terug in de Common Room. Zoals gewoonlijk hing Pansy aan Draco’s arm en vertelde een of ander saai verhaal dat niemand boeide. Ik keek toe, terwijl ik met mijn handen mijn kin ondersteunde om niet in slaap te vallen, hoe Pansy aan Draco hing en vroeg me af of zijn arm niet inmiddels al aan het slapen was, ze omklemde hem zo stevig dat, als ze hem te lang vasthield, ik bang was dat hij morgen geen arm meer had omdat deze geamputeerd moest worden.

Na een tijdje het tafereel gade geslagen te hebben wendde ik mijn blik af en keek ik naar het haardvuur. Het hout knetterde vrolijk, maar de aanblik maakte me niet erg vrolijk dus ik wendde me naar Blaise. “Hadden we nog huiswerk?”.”Niet dat ik weet, en als het wel zo was heb ik het niet gemaakt” was zijn antwoord terwijl hij zijn schouders ophaalde en zijn hoofd even draaide om me een scheve grijns toe te werpen. Zijn tanden staken parelwit af tegen zijn donkere gezicht. Ik rolde met mijn ogen “Ik heb ook echt niks aan jou” mompelde ik terwijl ik met mijn hoofd in mijn handen steunde. Hij lachte kort “Daar kom je pas achter na vier jaar? Inmiddels bijna vijf?” vroeg hij, met nog steeds dezelfde grijns op zijn gezicht. Nogmaals rolde ik met mijn ogen en bromde wat onverstaanbaars, om overeind te komen en mijn weg naar de slaapkamers te beginnen.

In mijn bed lag ik nog wat na te denken over vandaag. Blaise had zich nog nooit zo tegenover me gedragen en ik vond het eerlijk gezegd nogal verwarrend. Ik schudde zacht met mijn hoofd en vouwde mijn handen onder mijn hoofd. Misschien was het verstandig om het morgen aan Celeste te vragen. Ja, dat ging ik doen. Ik glimlachte klein in mezelf en sloot toen mijn ogen, om weer in slaap te vallen en te dromen over onbenullige dingen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.