FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter twenty

In de gangen was het helemaal niet druk en daar was ik blij om. Ik wilde niet echt iemand tegen komen, niet omdat ik niet gezien wilde worden met George maar het leek me gewoon leuk om eens met ons twee te zijn. Ik was niet verliefd op George maar hij was eerder een broer voor me. 'Hoe lukt het met de lessen?' Hij sprak zo casual dat het cool leek. 'Oh, valt heus wel mee hoor.'
'Je moet toch nu beginnen met je O.W.L's niet?'
Ik knikte hierop. Ik keek door de ramen en zag dat het al aan het schemeren was. Hij zag dat ik naar buiten keek. 'Mooi buiten, niet?'
Het was een stom gesprek maar op de een of andere manier zag ik aan George dat hij zich helemaal niet geneerd voelde. Ik knikte en we liepen verder door de gangen, ik vroeg me af waar hij me naar toe bracht. 'Je vind het toch niet erg om uhm, met mij te lopen?'
Weer zo'n stomme vraag. Ik schudde mijn hoofd. 'Nou, ik had gedacht dat je misschien eerder gehoopt had dat Fred je aandacht zou geven, maar hij uhm...'
Hij viel stil bij het zien van mijn gezicht, hij wist dat hij teveel had gezegd.

Ik weet niet hoe het kwam, maar na nog een vijf minuten gewandeld te hebben stonden we tegenover elkaar. George kwam op me af en ik stapte naar achter.
Veel te snel voelde ik de muur en George stond nu heel dicht tegen mij aan. Ik voelde zijn adem op mijn wangen. Hij legde zijn handen in mijn nek en trok zijn hoofd dichter naar zich toe. We werden gestoord door een kakelende Peeves. 'Oh Cece en Georgie, Cece en Georgie!' Hij riep het kakelend door de hele gang.
'Ach Peeves, hou je kop, er is niks aan.' Ik zag George zijn gezicht en hij keek me gekwetst aan.

'Niets aan?' Vroeg hij, toen Peeves was opgerot. Ik keek naar mijn voeten, die leken ineens zo interessant.
'Nou, ik wil je niet kwetsen maar, ik vind je...'
'Ik weet het al.' George keek me nog steeds gekwetst aan. Hij liep terug naar het portret, zonder op mij te wachten. 'George!' Ik liep achter hem aan.
Eindelijk toen we voor het portret stonden had ik hem ingehaald en hield ik hem tegen. 'George toen nou, ik vind je super leuk en super tof, maar het is gewoon, je broer vind ik toffer.' HIj grijnsde, maar zijn ogen twinkelde niet.
'Ach, ik begrijp het hoor.' zei hij met een trietste stem.
'George, je bent als een broer voor mij.'
'Ja, ik weet het, ik had gehoopt dat we meer konden zijn.'
'Nou, krijg ik nog het paswoord of moet ik nog lang naar dit drama gaan luisteren?'
De Fat Lady was geïrriteerd omdat we haar hadden wakker gemaakt. Fred gaf haar het paswoord en we stapten samen de Common Room in.

'Wat is er nou gebeurd?' Vroeg Hermoine toen ik met een beteuterd gezicht langs haar ging zitten.
'Pff, waarom moeten ze nou net een tweeling zijn?'
'Hoor wie het zegt.' Zei Ron met een glimlach.
'Nou, George.... wou me... Kussen.' Zei ik met een blos op mijn wangen.
Ron liet zijn veer vallen en die maakte inkt vlekken op zijn essay voor Snape.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.