FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter twenty-six

Na Potions gingen we met een goed humeur naar buiten. We hadden nu pauze en moesten nog steeds grijnzen om de vragen die Umbridge aan Snape had verteld. Ron kon het niet laten om te grinniken. 'Net goed dat Snape op z'n plaats werd gezet.' Harry knikte. Er scheen een waterig zonnentje dus gingen we aan het meer zitten. We hadden een kwartiertje de tijd om op adem te komen want daarna hadden Hermoine en ik Dreuzelkunde en Harry en Ron hadden Waarzeggerij. 'Heb je je essay af Cel?' Ik keek op van het meer. Ik knikte. Het ging over hoe de Muggles elektriciteit gebruikte. Heel moeilijk was het niet geweest. Hermoine haalde haar perkament uit haar tas en liet me zien wat zij had opgeschreven. Het kwam ongeveer overeen met wat ik had.
'Hé Cel?' Ik hoorde mijn naam en draaide mijn hoofd weg van het perkament. Ik zag dat Fred op me af kwam.
'Heb je even?' Ron keek me waarschuwend aan alsof hij wilde zeggen dat ik niet mocht gaan, ik haalde mijn schouders op, propte het perkament in mijn tas en liep naar Fred. Ik hoorde Ron zuchtte. 'Nog een broer waarvan ze het hoofd op hol gaat halen.'
Hermoine klakte geïrriteerd met haar tong.

Met trillende knieën ging ik naar Fred. Hij glimlachte toen ik langs haar stond.'Kom, laten we wat wandelen, ik heb geen zin in Ron zijn vervelende blik.' Ik glimlachte en volgde hem. Ik wachtte tot hij zou spreken maar het duurde even. Maar eindelijk, eindelijk kwam het er uit. 'Sorry dat ik zo rot tegen je deed Cel.'
Ik haalde mijn schouders op. Ik vond het al prachtig dat hij zijn excuses aanbood. Op dit moment verdroeg ik alles van hem. 'Het maakt niet uit hoor.'
Hij trok zijn wenkbrauwen hoog op. 'Wat? Ik heb me als een eikel gedragen, en het maakt jou niet uit?'
'Wel, je had daar zo je redenen voor.' Er verscheen plots een grijns op het gezicht van Fred nadat hij dat gehoord had.
'Wat?' Vroeg ik verbaasd.
'Je moet het wel erg hebben zitten als je zo snel vergevingsgezind bent.'
'Wat bedoel je daar nu weer mee?'
'Oh gewoon, ik denk wel dat ik weet waarom je me zo snel vergeeft.' Hij floot terwijl we wandelde.
'Vertel nou!' Ik werd geïrriteerd.
Hij schudde zijn hoofd. We waren terug bij het begin. We hadden maar een kleine wandeling gemaakt. Ron keek me argwanend aan. Harry was aan het praten met Hermoine en zij hadden ons niet gezien. 'Ik ga maar eens terug naar George en Lee, ik zie dat Ron ons in de gaten heeft.' En voor dat hij weg ging gaf hij me een kus op de wang. Gewoon een klein smakje maar het betekende de wereld voor me. Ron's gezicht stond op onweer.

'Jezus Cel, je hebt ook wel veel jongens achter je lopen.' Ik haalde dromerig mijn schouders op, 'kan ik toch niets aan doen.' Mijn blik gleed naar Freds rug die in de mensenmassa verdween. Dreuzelkunde zou een heel pak leuker worden nu ik iets had om over te dromen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.