FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter thirty-three

Bij elkaar had ik zo’n twee uur op de ziekenzaal doorgebracht. Ik had nog nooit zo lang nagedacht over mijn gevoelens en emoties. Maar het had wel geholpen, nu ik alles zo goed als helder had was mijn normale haarkleur ook weer terug. Ik was daarna niet meer naar mijn lessen gegaan, ik zou morgen wel zeggen dat ik me niet lekker voelde of iets dergelijks. Ook al was dat niks voor mij, ik volgde normaal altijd mijn lessen maar vandaag had ik echt geen zin. Soms had je gewoon even tijd alleen nodig, iedereen had dat wel eens.

Halverwege de hal stond ik stil. Ik was al vanaf dat ik de ziekenzaal verlaten had een beetje door de gangen aan het slenteren en was nu op de automatische piloot terug onderweg naar de Common Room. Lichtjes schudde ik mijn hoofd, ik wilde nog niet terug naar de Common Room. Ik ging wel even naar buiten, een frisse neus halen of iets dergelijks. Ik draaide mezelf om en begaf me richting buiten. Het was al donker en af en toe struikelde ik over een wat omhoog geschoven steen omdat ik deze door het donker niet kon onderscheiden. Al binnensmonds vloekend liep ik verder en probeerde ik zo goed mogelijk op te letten op waar ik liep, maar dat ging nogal moeilijk omdat het donker was. Achter me hoorde ik snelle voetstappen en ik draaide me om. Er kwam iemand mijn richting uit, maar ik kon niet zien wie. Het was zo donker, hoe laat was het eigenlijk? Ik pakte mijn wand en richtte hem voor me uit “Lumos” zei ik. De punt van mijn Wand lichtte op en in de lichtbundel verscheen mijn zus. Ik trok mijn wenkbrauwen bij elkaar, ze leek overstuur. “Cel? Wat is er?” vroeg ik terwijl ik mijn Wand iets liet zakken. Ze haalde diep adem en keek even om zich heen, alsof ze me iets wou vertellen. “Niet hier, kom” mompelde ze terwijl ze me bij mijn arm greep en me mee begon te trekken, richting weet ik veel waar.

Aan de rand van het meer hield ze halt. Het puntje van mijn Wand gaf nog steeds licht en ik hield hem langs mijn heup. “Wat is er nou?” vroeg ik terwijl ik haar onderzoekend aankeek. Ze begon te praten en hoe verder ze in haar verhaal kwam, hoe meer mijn wenkbrauwen omhoog schoten. Nadat ze haar verhaal had gedaan liet ze de fles Wolfsworteldrank zien. Ik pakte hem aan en hield mijn wand bij het etiket. Mijn ogen vlogen over de regels en ik trok mijn wenkbrauwen in een frons. “Je beseft wel, dat je door dit te drinken je lichamelijk wel in een Weerwolf verandert maar geestelijk jezelf blijft?” vroeg ik terwijl ik opkeek van het flesje. Celeste trok haar wenkbrauwen op “Nog een keer?” vroeg ze terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. “Nou, door dit te drinken verander je wel in een Weerwolf maar ben je in staat om jezelf te bedwingen mensen te bijten” legde ik voorzichtig uit. Cel beet op haar onderlip “Hé, er is nog niks aan de hand hoor. Kijk het even aan, ik bedoel maar; ik ben hier degene met verkleurend haar” grijnsde ik terwijl ik haar het flesje teruggaf. Zo zag je maar weer, we waren een echte tweeling wat “Kwaaltjes” betreft. Alhoewel, ik wist niet of je een Weerwolf en een Transformagiër wel een “Kwaaltje” kan noemen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.