FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter thirty-five

In de kerkers was het zoals altijd weer koud. De haard knetterde dan wel vrolijk en wierp een groene gloed over de gezichten in de Common Room, maar het hielp niks. Mijn tenen voelden koud, evenals mijn vingers en het puntje van mijn neus. Ik zat in een fauteuil, mijn knieën opgetrokken en met mijn elleboog steunend op de leuning van de groene lederen stoel. Tegen mijn benen stond mijn boek voor Transfigurations, misschien dat ik daar nog wat in te vinden stond over Transformagiërs, Weerwolven en Animagi. Dat was de enige manier die ik kon bedenken om bij mijn zus te zijn tijdens Volle Maan. Ik dacht dat ik wat gevonden had en volgde met mijn vinger de regel, maar het bleek niks te zijn. Zuchtend klapte ik mijn boek dicht en streek over mijn gezicht. Misschien was het verstandig om wat slaap te vangen, ik was best moe.

In mijn kamer was het stil. Mijn kamergenoten zaten allemaal nog beneden in de Common Room, maar ik had geen zin meer om daar tussen te gaan zitten. Een van de redenen was dat ik Blaise ogen in mijn rug voelde prikken en ik zag Pansy’s hatelijke blikken, die overduidelijk richting mij bedoeld waren. Zoals altijd zat ze weer naast Draco, zijn arm tussen de hare geklemd alsof ze bang was dat hij haar anders zou verlaten. Iets wat zeker zou gebeuren. Ik heb nooit begrepen wat er nou allemaal aan de hand was tussen die twee, maar aan Draco’s gezicht te zien was het niet veel goeds. Ik rolde me op mijn zij en keek naar de muur en sloot mijn ogen, slaap. Dat is wat ik nodig had.

De volgende ochtend werd ik bruusk wakker door Pansy die aan mijn schouders stond te schudden en in mijn oor aan het schreeuwen was dat het tijd was om op te staan. Ik kwam overeind en ging met mijn hand langs mijn oor, proberend om de pieptoon uit mijn oor te krijgen. Ik liet mezelf uit bed glijden en rekte me even goed uit, daarna pakte ik mijn gewaad en begaf me naar de gezamenlijke badkamer. Vandaag was het, gelukkig, vrijdag en ik was vandaag lekker vroeg klaar, dus dat was mooi meegenomen.

Nadat ik had gedoucht had en mijn haar en gezicht gedaan had was ik onderweg naar de Great Hall. In de Hal waren al een aantal leerlingen, gezellig kletsend met hun buurman of buurvrouw. Ik zat ergens in het midden aan de tafel van Slytherin. Ik had geen behoefte aan iemand anders, ik voelde me niet helemaal topfit vandaag. Ik keek even om me heen en zag Blaise de Great Hall inkomen slenteren, ik wendde mijn blik af. Hoe triest het ook was, het ‘een echte Slytherin’ zijn was hem niet echt geworden, dat had ik na een dag al door. Het zat gewoon niet in mijn systeem, ook al had de Sortinghat me dat wel vertelt. Ik keek op toen er tegenover me een plof klonk. “Morgen, Soph” zei Blaise terwijl hij een grijns trok en me aankeek. Ik mompelde iets onverstaanbaars en keek niet terug. “Kom op nou, Sophie. Alles was toch oké?” vroeg hij met een kleine grijns. Ik rolde met mijn ogen en gaf geen antwoord. In plaats daarvan kwam ik overeind en verliet de grote zaal. Om weet ik veel waar naar toe te gaan, alles was beter dan in de buurt van die Gladjakker te zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.