FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter thirty-nine

Ik was doodop, maar vastbesloten bij Celeste te blijven. Ik ging niet weg voor mijn zus weer goed en wel te been was. Ik was me kapot geschrokken toen Umbridge ineens voor onze neus stond, volgende keer moeten we van te voren alvast wat smoezen verzinnen voor als ze weer voor onverwachts opdook. In de ziekenzaal was het rustig, op zondag gebeurt er meestal weinig in de school. Het is meestal doordeweeks waarin de meeste ongelukjes gebeuren. Het was fijn om even alleen te zijn met mijn zus, het deed me goed.

Toen in de middag Harry, Ron en Hermione de ziekenzaal binnenkwamen zag ik mijn kans schoon om even snel naar de Common Room heen en weer te lopen om snel te douchen, schone kleding aan te trekken en wat boeken mee te nemen om de middag mee door te komen. Het zou in totaal een half uurtje in beslag nemen maar ik moest ook Celeste haar pijnstillers nog geven. Voorzichtig had ik aan Hermione gevraagd of zij Celeste haar medicijnen wilde geven, en tot mijn grote opluchting wilde ze dat wel. Ik liep de ziekenzaal uit, terug naar de Slytherin Common Room.

In de Common Room was het rustig, een aantal leerlingen speelden een potje Toverschaak of zaten voor de haard te kletsen. Vanaf de muur waardoor je binnenkwam kon ik Pansy’s vervelende stem al door de Common Room horen, maar voor deze ene keer besteedde ik er geen aandacht aan. Ik liep stug door en negeerde de blikken die me gegeven werden, ik wilde zo snel mogelijk terug naar mijn zus. In mijn slaapkamer rukte ik mijn kast open en trok er willekeurig wat kleding uit, het was maar hopen dat het er een beetje fatsoenlijk uitzag.

Nadat ik gedoucht had, mezelf had omgekleed en het ook nog voor elkaar had gekregen om wat mascara op mijn wimpers achter te laten was ik terug gesneld naar de ziekenzaal. Eenmaal terug stond me een grote verassing te wachten. Harry, Ron en Hermione waren weggegaan en hadden plaatsgemaakt voor Fred en George. Ik minderde vaart en streek mijn haar even achter mijn oor. Mijn hart sloeg een roffel over, om daarna in een hogere versnelling te gaan kloppen. Ik slikte en ging op de rand van het bed zitten, waar ik al de hele tijd zat. Ik legde de twee boeken die ik had meegenomen naast mijn voeten op de grond en kwam overeind. Ik moest moeite doen om de gedachten die ik eigenlijk wou denken in bedwang te houden, in plaats daarvan dacht ik andere dingen. Celeste had al teveel aan haar hoofd, dit wilde ik haar er niet ook nog eens bij geven. Ik kon het zelf wel oplossen, het ging vanzelf wel weer over. Tenminste, dat hoopte ik dan want ik vond het niet fijn. De tweeling was hier voor Celeste, ik moest me erover heen zetten. Nogmaals streek ik mijn haar achter mijn oor en keek ik bedenkelijk naar de muur, aan andere dingen denken Soph. Dan komt het wel goed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.