FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fourty

De zondag verliep snel en verder zonder problemen. Rond de avond kon ik weer op mijn eigen benen staan en kon ik terug naar de Common Room. Soph ging terug naar de kerkers van Slytherin. Met veel moeite klom ik de trappen op naar de Gryffindor toren. Hermoine, Harry en Ron zaten in een hoekje hun huiswerk te maken. Ze keken op toen ik erbij kwam zitten. 'Hoe gaat het?' Vroeg Hermoine zachtjes. Ik knikte: 'zo goed als het kan.' Ze glimlachte en stelde voor om te helpen met mijn essays die ik nog moest maken. Ik haalde mijn schouders op en liet haar maar doen. Ik keek ondertussen de Common Room rond en zag dat Fred, George en Lee bij Katie en Alicia zaten. Fred glimlachte toen hij zag dat ik naar hen keek. Mijn wangen werden rood en snel keek ik terug op mijn blad, dat was nu al aardig gevuld met informatie die ik nooit had geweten. Na drie kwartier was het af en kon ik weer gerust adem halen. Die essay moest tegen morgen ingeleverd worden. Ik moest nog wat doen, maar dat kon ik volgende week ook nog wel afmaken, ik had nu geen zin meer om aan huiswerk te denken of het te maken.

Die nacht sliep ik als een roosje. Ik was zo vermoeid van de vorige nacht dat ik nog maar net in bed lag of mijn ogen vielen al toe. Om half zeven echter kwam Hermoine me al wakker maken. Het was maandag en de lessen zouden terug starten. Ik had er maar weinig zin in. De eerste les zou Transfigurations zijn. Ik had moeite om mijn ogen open te houden en ik wist dat het alleen maar erger zou worden naar mate de dag zou vorderen. De les ging maar niet vooruit en ik zag dat Anderling de hele tijd naar me keek vanuit haar ooghoeken. Zou ze bezorgd zijn? Moest ik misschien na de les even gaan zeggen dat alles in orde was en dat ik weer de oude was? Ik hield mijn ogen op mijn handboek maar de letters danste voor mijn ogen. Ik wreef met mijn handen in mijn ogen maar het hielp niet echt. Uiteindelijk hoorden we de luide bel die het signaal gaf dat de les was afgelopen.

Ik bleef nog wat achter. 'Is alles wel in orde?' Vroeg Anderling met een ongeruste ondertoon in haar stem.
Ik knikte. 'Het gaat wel, ik heb nog wat medicatie nodig tegen de pijn maar voor de rest is alles goed.' Ik vertelde haar ook over Umbridge en wat ze allemaal gezegd had. Anderling keek ongerust. 'Ze mag er geen weet van hebben. Professor Umbridge heeft het niet zo op weerwolven.' Ik slikte, als ze het zo zei dan leek het net alsof ik een besmettelijke ziekte had. 'Ze kan je toch niets maken als ze geen bewijs heeft, maar je moet extra voorzichtig zijn.' Ik knikte en ging naar buiten. Het was erg grijs en bewolkt maar ik had de frisse lucht nodig.

'Cel?' Fred kwam op me af. Ik slikte, wat moest ik in hemelsnaam nu tegen hem zeggen?
'Is alles wel goed?' Vroeg hij toen hij voor me stond, waarom vroeg iedereen dat toch? Ik was volkomen normaal als er geen volle maan was.
Ik knikte en we liepen samen naar een bankje waar we op gingen zitten. Ik keek naar het meer, vandaag had ik precies niet zo veel zin om iets te zeggen. Ik had moeite met mijn mond open te doen en de woorden in de juiste volgorde te zetten om een zin te vormen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.