FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fourty-four

Het was nog drie weken voor Kerst maar ik keek er erg naar uit. Nu moest ik eens niet toe kijken hoe al de andere kinderen super veel pakjes kregen en mijn zus en ik maar één pakje omdat er niemand meer was die voor ons wilde zorgen. Kerst was altijd een vreselijke periode in het weeshuis, voor mij en mijn zus. Er kwam nooit iemand kijken, we hadden nooit bezoek. Al de andere kinderen kregen dan bezoek van een verre neef of van een vergeten tante. Wij zaten dan een beetje te mokken op ons bed. We zaten dan met ons twee te fantaseren over hoe onze vader en moeder er uit zouden zien. Ik fantaseerde dat onze vader altijd een soort van held was, een hoogstaande persoon in de maatschappij met lekker veel aanzien en dat hij nu veel verdriet had omdat hij ons had weg gegeven. Soph zei altijd dat onze moeder een model was en dat ze bakken vol met geld hadden en dat ze een super groot huis waren. Zo verdeden we onze tijd tot alle volwassen personen uit het weeshuis verdwenen waren, we zouden niet naar onder gaan, zelfs niet om te eten. Ik haatte het om in de leefruimte te zijn als er volwassene bij waren, ik voelde me dan net een verloren voorwerp dat niemand meer kwam halen omdat het niet belangrijk genoeg was om voor terug te keren.

De volgende drie weken verliepen zo snel dat ik me amper kon herinneren wat er allemaal gebeurd was. Het enige dat het vermelden waard was, was dat Fred en ik nog dichter naar elkaar waren gegroeid. Voor de rest was er helemaal niets gebeurd, zelfs de lessen waren zo doodnormaal dat ze het vermelden niet waard waren. In de laatste week voor Kerst viel de eerste sneeuw en al gauw zag het terrein van Hogwarts er betoverend uit.

'Heb je alles al gepakt?' Vroeg Fred in de grote zaal de avond voordat we naar Het Nest zouden gaan. Ik knikte en ging langs hem zitten.
Hermoine, Harry en Ron kwamen bij ons zitten en het werd een heel gezellig avondmaal. De enige die ik miste was mijn zus, ik keek naar de Slytherin tafel en zag dat ze bij Parkinson en haar meiden zat. Verbaasd bleef ik naar haar kijken, wat deed ze toch bij die mensen? Was ze gehersenspoeld?

De volgende morgen vertrokken we vroeg naar Het Nest. Mijn zus wachtte me op in de hal met haar koffer en alles. Ze was helemaal klaar en glimlachte, maar haar glimlach verdween een beetje toen ze Harry's gezicht zag. Hij keek erg zuur naar haar. 'Harry, doe normaal zeg. Ze is zo goed als een Gryffindory, je kiest niet in welke afdeling je komt te zitten. Vooro hetzelfde geld zat jij ook in Slytherin, of zat Ron er ook in. Wat maakt in hemelsnaam toch uit?' Harry zweeg, ik had blijkbaar een gevoelige snaar geraakt, maar na dat ik het had gezegd deed hij wel een stuk vriendelijker tegen mijn zus. Hij praatte zelfs met haar.

Eindelijk kwamen we aan in het Nes. Het was prachtig versierd. Kleine lichtjes zweefden rond het hele huis en gaven een romantische indruk. Het huis zag er gezellig rommelig uit. Fred keek naar me alsof hij wilde weten wat ik ervan vond. Ik stak mijn duim op en hij grijnsde. 'Ach, het is niet veel maar het is thuis.' zei hij met een glimlach. Hij wilde me net een kus gaan geven toen de voordeur open ging en een volwassen man in de deur verscheen. 'Fijne Kerst iedereen.' Het kon niemand anders zijn dan meneer Weasley. Hij had net dezelfde rode haren als zijn kinderen en zag er vriendelijk uit. 'En wie zijn jullie?'
'Ik ben Celeste en dit is mijn zus Sophia, we zijn vrienden van Fred en George.' zei ik met een grijns.
'Nou, iedereen is welkom hier, kom binnen. Het is me net iets te koud om op de stoep te blijven staan.'
We gingen met z'n allen naar binnen. In de keuken stond een mollige uitziend vrouwtje met rode krullende haren de afwas te doen, of liever gezegd de afwas in de gaten aan het houden. Ze zwaaide en zwierde met haar Wand en die deed gehoorzaam wat ze beval. 'Ah, eindelijk daar zijn jullie. Leg alles maar in de hal en dan doen we dat zo naar boven Er zijn nog een aantal mensen hier.' Ze zag ons staan en keek bedenkelijk. Ik vroeg me af wat er aan de hand was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.