FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fourty-five

de vrouw des Huizes had ons naar boven geloodst, blijkbaar was er iets in de woonkamer dat niet voor ons bestemd was. “De meiden slapen bij Ginny op de kamer! Ik zal zo twee extra matrassen naar boven brengen!” riep ze ons nog na. De jongens stoven voor ons uit naar een bepaalde kamer aan het einde van de gang en smeten de deur met een klap achter zich dicht. Ik schudde even met mijn hoofd, maar kon een grijns toch niet onderdrukken.

In Ginny’s slaapkamer was het knus en gezellig. Ik leunde tegen het raamkozijn aan en keek een beetje naar buiten, terwijl ik met een half oor meeluisterde naar het gesprek tussen Celeste en Hermione. In mijn hoofd woedde mijn gedachten voort, het was inmiddels drie weken geleden dat Blaise me bij de oever had gekust. Bedenkelijk kauwde ik op mijn duimnagel terwijl ik alles stukje bij beetje probeerde af te wegen. In die drie weken had ik niet echt last meer van hem gehad, maar ik was me er wel van bewust dat hij nog lang niet alles had gekregen wat hij wilde. Zonder geluid te maken liet ik een zucht uit mijn mond ontsnappen en leunde ik met de zijkant van mijn hoofd voorzichtig tegen het koele glas legde. Buiten was het een witte winterwereld, alles was bedekt met een laag donzige sneeuw.

Ruw werden we opgeschrikt door de tweeling die voorbij kwam razen en op onze deur bonkte. Daarna denderden ze de trap af, gevolgd door Harry en Ron. Ik draaide mezelf weg van het raam en keek bedenkelijk naar de deur terwijl ik een lok van mijn donkerbruine haar uit mijn gezicht blies. “Waar ging dat over?” vroeg ik mezelf hardop af. Het antwoord kwam al snel toen ik achter me een doffe plof tegen het raam hoorde. Met een ruk had ik me weer naar het raam gedraaid en keek ik toe hoe de uiteengespatte sneeuwbal langs het raam naar beneden liep. “Sneeuwballengevecht!” zei Ginny enthousiast terwijl ze haar jas van de stoel graaide en deze aantrok. Ik keek over mijn schouder en draaide me toen nogmaals om. Hermione en Celeste waren ook opgesprongen en waren hun jassen aan het aantrekken. Nadat ze haar jas dicht had keek Celeste me met een grote grijns aan. “Kom op Soph! Dit word leuk!” zei ze. Ik aarzelde, de sneeuwballengevechten in de tuin van het Weeshuis waren meestal ook nooit in mijn voordeel, het liep meestal wel af met een te hard gegooide sneeuwbal waardoor ik noodgedwongen naar binnen moest. “Kom op Sophie. Please?” vroeg mijn zus terwijl ze me smekend aankeek. Ik zuchtte en pakte mijn jas toen op. Ik trok de capuchon van mijn hoodie over mijn hoofd en trok mijn jas aan. Achter de rest aan liep ik de kamer uit en de trap af, op weg naar buiten.

Met rode wangen, gebarsten lippen en tintelende vingers en tenen keek ik om me heen, op zoek naar een gepast doelwit. Niet veel verderop stond Harry met zijn rug naar me toe. Ik bedacht me geen moment, graaide een hand sneeuw van de grond en vormde deze tot een bal om hem vervolgens tegen Harry’s achterhoofd aan te gooien. Met een gesmoorde vloek draaide hij zich om en smeet ook een sneeuwbal in mijn richting, die tegen mijn schouder terecht kwam. Mijn kleding was inmiddels helemaal doorweekt door de hoeveelheid sneeuwballen die ik te verduren kreeg. De meeste kwamen van Celeste of Harry, maar ik kreeg ook een verdwaalde sneeuwbal van Ginny of Ron tegen me aan. Snel haalde ik een hand door mijn klamme haar, mijn capuchon was inmiddels afgezakt en hing nu over de kraag van mijn jas. Doordat ik niet oplette had ik niet door dat George inmiddels achter me verschenen was, met een noodvaart drukte hij een hand sneeuw in mijn nek, waarna er een gil uit mijn mond rolde. “Die krijg je terug!” riep ik terwijl ik de sneeuw zo goed mogelijk uit mijn nek veegde en een hand sneeuw van de grond raapte. Ik smeet de sneeuw achter hem aan, maar hij was al te ver weg. Ik lachte even en bleef hem met een glimlach rond mijn mond nakijken, tot Celeste een sneeuwbal tegen de zijkant van mijn hoofd gooide en ik achter haar aanging om mijn ‘wraak’ te krijgen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.