FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fourty-six

Het sneeuwballengevecht duurde nog even voor dat Mevrouw Weasley ons kwam roepen om te komen eten. Ik schudde al de sneeuw uit mijn haren voor dat ik naar binnen ging. 'Wow, dat was me nogal een gevecht.' Zei Harry met een grijns. Ik knikte en ging na hem naar binnen. Er waren nog een paar mensen, maar ik kende er niemand van. Alleen twee mensen kende ik omdat ik les van ze had gehad, Lupin en Moody. Er zat een vrouw langs Lupin die ik nog nooit had gezien. Ze had roze haren en ze zag er heel vrolijk en goedgezind uit. Langs de vrouw zat een donkere man die ik nog nooit gezien had. Langs de donkere man zat nog iemand die ik kende van posters, een man met half lange haren en een grijns op zijn gezicht. Het was Sirius Black. Ik wilde eerst gaan gillen maar ik bedacht net dat als hij hier zat dan kon hij toch niet slecht zijn? Harry liep op de man af. 'Sirius!' Hij gaf hem zelfs een knuffel, ik relaxte een beetje. 'Ja, we hadden je waarschijnlijk moeten waarschuwen dat er een levensgevaarlijke moordenaar in ons huis zat.' Zei Fred met een grijns terwijl hij zich langs Lupin zette.
Ik grijnsde. 'Hij is onschuldig,...' Fred begon het verhaal te vertellen van hoe Harry, Ron en Hermoine de waarheid hadden achterhaald in hun derde jaar.

Mevrouw Weasley begon het eten op tafel te zetten en iedereen schepte op voor zich zelf. Het eten smaakte zo lekker. Mijn zus zat langs me en keek verloren naar al die mensen. Waarschijnlijk had ze het gevoel dat ze hier niet thuis hoorde. We praatten erover maar zonder dat iemand het zou merken. Ze vertelde me dat ze zich ongemakkelijk en verlegen voelde. Ik keek haar meelevend aan. Het zou wel goed komen, zei ik tegen haar en ik legde mijn hand op haar arm om het te bevestigen. Na de hoofdschotel kwam mevrouw Weasley aan lopen met een grote variatie aan deserts. Mijn maag stond op ontploffen maar toch at ik nog wat omdat het er zo super lekker uit zag. Het was Kerstavond en de Kerstboom stond te glinsteren in de hoek van de woonkamer. Er lagen een hele berg cadeautjes onder, het leek net alsof de kerstboom te klein was om alle pakjes te bedekken.

'Heb je je drankje genomen?' Vroeg Soph zonder dat iemand het kon horen. Mijn mond zakte open, ik had er helemaal niet meer aan gedacht. Ik had veel belangrijkere dingen aan mijn hoofd zoals Fred bijvoorbeeld. Ik voelde hoe een koude rilling zich verspreidde over mijn lichaam. Ik schudde langzaam mijn hoofd en keek naar buiten, nog een rilling vormde zich over mijn lichaam. Het zou vanavond volle maan worden en niet alle Weasleys waren op de hoogte van mijn toestand. Ik slikte en wilde eigenlijk zo snel mogelijk van tafel maar dat kon ik niet maken zonder dat ik iets moest verklaren. Ik wilde niet in verlegenheid gebracht worden dus bleef ik zitten. Om acht uur stond Lupin op. Hij knikte naar Meneer Weasley en ging naar buiten. Ik slikte, het werd me hier nu toch wat benauwd. Ik zag hoe Soph naar me keek maar ik durfde gewoon niet op te staan. Als ik hier nu bleef zitten dan zou ik iedereen in gevaar brengen. Hermoine keek nu ook naar me en zag me zweten. 'Mevrouw Weasley is het goed als Celeste en ik even naar buiten gaan, het wordt hier erg warm.' Mevrouw Weasley knikte. Ik stond op met trillende benen en volgde Hermoine.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.