FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fourty-nine

Met een hoofd vol watten en een brandend gevoel in mijn rug werd ik wakker. Tonks had me gisteren naar binnen gebracht, wat nog een hele opgave bleek te zijn. Eenmaal binnen had mevrouw Weasley mijn verwondingen geheeld en hadden ze me naar Ginny’s kamer gebracht, waar ik op mijn matras werd gelegd en ik als een blok in slaap viel. Ondanks de pijn in mijn rug had ik eindelijk weer eens goed geslapen, zonder dromen en aan een stuk door.

In de badkamer bekeek ik mijn rug, zo goed als het ging dan in ieder geval. Nog voor ze me naar boven hadden gebracht, hadden ze voor de zekerheid toch een verband aangelegd. Het verband liep van onder mijn oksels tot aan mijn onderrug, ik vond het er wel gaaf uit zien om een of andere reden. Ik draaide mijn rug naar de spiegel en keek zo goed mogelijk over mijn schouder om te kijken of er wat te zien was aan het verband. Maar nee, helemaal niks. Het zou er straks wel af mogen, dacht ik.

Voorzichtig had ik mezelf aangekleed en mijn haar in een staart gedaan. Ik kon mijn armen nog niet helemaal goed optillen omdat mijn rug nog wat gevoelig was, maar het was toch aardig gelukt om mijn haar in een staart te binden. Ik had expres geen riem om mijn broek gedaan, omdat ik bang was dat het niet goed zou zijn voor mijn rug. Het was dan misschien zo goed als geheeld, ik durfde toch geen risico’s te lopen. Je wist het maar nooit.

De trap kraakte onder mijn voeten en nog voor ik de laatste trede van de trap achter me had gelaten hing Celeste me al om mijn hals. Er trok een steek door mijn rug, blijkbaar was het toch nog niet zo heel goed geheeld. “Cel, rug. Au!” vatte ik kort en krachtig samen terwijl ik even met mijn mond trok. Ze hield me op armlengte afstand en glimlachte klein en waterig “Sorry” mompelde ze. Ik haalde mijn schouders op en wilde net wat zeggen toen mevrouw Weasley de hoek om kwam. “Ah, je bent wakker. Kom eens mee, dan kijk ik naar je rug” zei ze vriendelijk. Ik knikte en liep achter haar aan, terwijl ik even over mijn schouder keek richting Celeste. “Ik ben zo terug” zei ik nog voor ik de keuken in verdween.

Nadat mevrouw Weasley mijn rug had nagekeken, en voor de zekerheid een schoon en minder groot verband had aangelegd, was ik terug gegaan naar de woonkamer. Daar aangekomen zag ik alleen mijn zus, professor Lupin en Tonks zitten. Toen ze mij in het oog kregen stond Celeste op en kwam op me af. “Goed dat je er bent. Ze wilden niet vertellen wat er gaande was voor jij er ook bij was. Dus kom” zei ze terwijl ze me aan mijn arm richting de bank trok. Voorzichtig ging ik zitten en keek ik de twee mensen op de andere bank aan. Ze leken de juiste woorden te zoeken, en het was me al snel duidelijk dat dit niet het alledaagse praatje ging worden dat je voerde met de achterneef van de oom van je moeder of iets dergelijks.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.