FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fifty

Ik zou eindelijk te weten komen of mijn vermoeden juist was. Soph zette zich langs me neer en keen naar Tonks en Lupin.
'Hoe gaat het met je rug?' Vroeg Tonks, een zucht ontsnapte mijn mond. Jezus, gingen ze eerst nog een beetje rond de pot draaien? Daar had ik nou echt geen zin in, ik wilde weten wat er was. 'Goed hoor, ik denk dat het zo wel genezen is, mevrouw Weasley kan heel goed...'
'Is het nou gedaan met koffie klets, wat is er nou!' Ik werd er echt ongeduldig van en als ik ongeduldig werd dan was ik niet te genieten. Tonks zuchtte.
'Oké, we wilden niet, maar we moesten wel zie je Remus is net als jij Celeste, vind je dat niet verdacht?'
Ik knikte. 'Ik heb al een vermoeden wat er aan de hand is maar ik wil het van jullie horen. Waren jullie soms beschaamd om ons?' Lupin keek geschrokken.
'Nee helemaal niet. Ik had tegen Tonks gezegd dat we jullie beter naar een weeshuis konden brengen omwille van mijn toestand, ik kon jullie toch niet opvoeden?' Ik keek naar Soph, haar mond zakte open. Ze had dit blijkbaar niet verwacht.
'Bedoel je dat...' Ze had blijkbaar haar vermogen om te spreken verloren. 'Snap het dan Soph, ze zijn onze ouders, de ouders die ons gedumpt hebben bij dat stomme weeshuis.' Ik keek kwaad naar hen. Waarom hadden we nooit iets van hen gehoord, zelfs niet gewoon bij de feestdagen? Een woede vormde zich in mijn lichaam. Het was gewoon frustrerend, al die tijd hadden we gewoon ouders gehad, al die tijd hadden ze niks van zich laten horen.

'Celeste, begrijp het dan toch, we konden je niet opvoeden. Wat zou je hebben aan een vader die elke maand door het bos doolde?' Lupin keek me aan alsof hij dacht dat dat een goed excuus was. 'Het is beter als geen vader hebben, Tonks had toch voor ons kunnen zorgen?'
'Het is moeilijk om uit te leggen.' Zei Tonks met een tranen in haar ogen. Ik staarde naar buiten. Ik kon het nog steeds niet geloven, dit was vast gewoon een droom. 'Probeer om het uit te leggen, ik wil weten waarom jullie ons hadden achter gelaten.' Tonks haar ogen waren nat van de tranen en het zou niet lang meer duren of ze zou in huilen uitbarsten. Het kon me niet schelen, ik wilde het weten, ik wilde weten waarom ze voor een miserabele jeugd hadden gezorgd.
'Snap het dan, als wij jullie wel hadden opgevoed dan had je geleefd als een outcast, aan de rand van de maatschappij. Je vader kan geen werk vinden omdat hij een weerwolf is en ik werk op het ministerie en kon jullie dus niet opvoeden.' Ze zei het met een trillerige stem. Lupin had een arm om haar schouders geslagen.

Ik werd wat rustiger, het was een redelijke uitleg maar toch was ik nog altijd boos. Ik keek naar Soph en vroeg me af wat zij hier allemaal van dacht, ze had haar gedachten afgesloten voor me of ze dacht op dit moment niets, het was vreemd. Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen en dat wilde heel wat zeggen in mijn geval.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.