FanFic.nl

The perfect Two |Weasley Twins|

chapter fifty-seven

Toen Celeste en Fred waren weggegaan om een wandeling buiten te maken kwam iedereen overeind van de tafel en ging zijn of haar eigen dingen doen. Ik bleef nog een tijdje aan tafel zitten, verwikkeld in een heftige discussie over Quiditch samen met Harry. Ik hoopte dat hij me nu eindelijk een beetje ging accepteren, dat hij het begon te begrijpen dat ik er niks aan kon doen dat ik in Slyhterin geplaatst werd. Eigenlijk was het een stom vooroordeel wat hij sinds het eerste jaar al van me had, alleen omdat hij een slechte ervaring had met Draco betekende dat toch niet dat elke Slytherin automatisch een slechte was, of wel soms?

“Ik zeg alleen maar dat, als Gryffindor misschien een andere tactiek zou hebben, dat het dan een stuk beter zou gaan en jullie misschien wel de Quiditchcup zouden kunnen winnen” gooide ik mijn argument in de reden. “En ik zeg alleen maar dat, als Slyhterin niet zo slecht tegen zijn verlies kon, het spel dan een stuk leuker zou worden” kaatste hij terug. Ik zuchtte “Je weet niet hoe vaak ik al geprobeerd heb om dat aan Montague voor te leggen, hij zegt er wel wat van maar meestal na twee trainingen krijgen de spelers er genoeg van en gaan ze het weer hard spelen” zei ik schouderophalend. “Wat een softie is jullie aanvoerder dan” zei Harry terwijl hij achterover leunde in zijn stoel. Ik lachte kort “Alles is beter dan Flint, Marcus Flint” zei ik schouderophalend. Harry knikte, hij wist over wie ik het had. Marcus Flint, donker haar en scheve tanden, vervelende etterbak.

Na nog wat kort gediscussieerd te hebben met Harry, was ik terug naar de woonkamer gegaan. Mevrouw Weasley vroeg nog hoe het ging met mijn rug, waarop ik antwoordde dat ik daar eigenlijk niet meer aan heb gedacht. Daarna had ik mezelf in kleermakerszit in de vensterbank gehesen en keek toe wat iedereen allemaal aan het doen was. Het was fijn om even niks te hoeven zeggen en mezelf een beetje op de achtergrond te houden.
Daar kwam bruusk een einde aan toen George de kolder in zijn kop kreeg en naast me kwam zitten om een gesprek met me te voeren. Het was lastig om mijn gezicht in de plooi te houden en de exploderende vlindermassa in mijn buik te negeren, maar volgens mij lukte het aardig. Het hele gesprek ging compleet nergens over, maar ik moest af en toe wel lachen om zijn antwoorden of om wat hij zei.

Celeste was nog naast me komen zitten, waarschijnlijk om te luisteren of er nog wat boeiends te horen was in het gesprek wat George en ik voerden, maar we waren eigenlijk net klaar en George stond op om met zijn broer weet-ik-veel-wat te gaan doen. Ik keek Celeste even zijdelings aan, die met een -zo te zien- nieuwe ketting aan het spelen was. Ik trok een wenkbrauw op “Mooie ketting, hoe kom je daaraan?” vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik hem even tussen mijn vingers nam en het hangertje tussen mijn vingers door liet glippen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.