FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 19

Seb gaat eerst Kendall op de hoogte stellen van het ongeluk.
“Mijn God Seb. Wat verschrikkelijk. Weet je al iets van Carlos?”� Seb schudt zijn hoofd.
“Nee ik geloof dat ik maar eerst naar het ziekenhuis bel voordat ik pa en ma op de hoogte stel.”� Als hij het ziekenhuis aan de lijn heeft krijgt hij te horen dat Carlos veel geluk heeft gehad. Hij heeft een gebroken arm, hersenschudding en zeer waarschijnlijk geheugenverlies. Maar dat kon men nog niet precies zeggen.
“Ik kom dadelijk naar het ziekenhuis”� belooft hij de arts. “Kendall het schijnt mee te vallen. Ik ga nu eerst even pa en ma op de hoogte brengen.”�
“Natuurlijk lieverd geen probleem.”� Als Seb, Maria en Dave heeft verteld wat er gebeurd is wil Maria met hem mee naar het ziekenhuis. Seb knikt begrijpelijk en stelt voor zijn moeder erheen te brengen.
“Wat is er gebeurt mijn jongen?”� roept ze uit als ze Carlos in bed ziet liggen.
“Mam, doe alstublieft rustig aan”� raadt Carlos zijn moeder. “Met mij gaat het best goed, al weet ik bij god niet meer wat er gebeurt is.”� Seb vertelt.
“Volgens Shean was het een ontploffing van de leiding.”� Carlos kijkt verbaast naar Seb.
“Wie is in hemelsnaam Shean?”� Seb kijkt hem bevreemd aan.
“Carlos, je kent Shean toch wel? Shean is jouw technisch manager en je hebt haar zelf aangenomen”� gaat Seb verder.
“Ik heb haar aangenomen? Je gaat toch niet beweren dat ik een vrouw zou hebben aangenomen? Laat me niet lachen Seb. Je maakt een geintje zeker.”�
“Ken jij Kendall dan nog wel?”�vraagt Seb bezorgd.
“Natuurlijk dat is jouw vriendinnetje”� zegt Carlos.
“Carlos je mist echt een heel stuk van de film. Kendall is al bijna een jaar mijn vrouw.”� Carlos kijkt hem vreemd aan.
“Zou dit nog overgaan?”� Een lichte paniek overvalt hem.
“Ik weet het niet Carlos”� antwoordt Seb bedenkelijk.
“We zullen het de dokter straks vragen”�zegt Maria.

In Zwitserland was de bruiloft een groot succes. Als s’ nachts de laatste gasten vertrokken zijn en het bruidspaar zich eindelijk terug kan trekken in de bruidsuite, gaat ook Saundra haar bed opzoeken. Vanaf morgen heeft ze drie dagen vrij en die wil ze gebruiken om naar Zurich te gaan. Ze heeft al een pensionnetje geregeld en is van plan met een stadsgids de stad te verkennen. Wat ze niet weet is dat Urs ook drie vrije dagen heeft geregeld. En in het zelfde pensionnetje een kamer heeft geboekt. En natuurlijk is hij haar gids in Zurich. Hij lacht bij zichzelf.
“Dat laat ik aan niemand anders over”� denkt hij. Hij wil zo graag in haar buurt zijn. Het liefste de hele dag. Als hij de volgende morgen Saundra voor stelt haar naar de trein te brengen, stemt ze gelijk in met zijn voorstel. Bij het station aangekomen parkeert hij de auto en neem haar en zijn koffer uit de auto enen loopt met haar mee.
“Ga je weg Urs?”� Hij knikt.
“Ik moet een stuk dezelfde richting uit als jij.
“Och”� zegt ze verwonderd. In de trein praten ze over koetjes en kalfjes Als Urs in Zurich gelijk met haar uitstapt, snapt ze er helemaal niks meer van.
“En waar ga jij nu heen? vraagt ze.
“Naar mijn eindbestemming en ik neem een taxi. Kan ik jou ergens afzetten?”�
“Graag”� Als de taxi voor het pension stopt betaalt Urs en stapt uit. Hij wijst op het pension
“Dat is mijn eindbestemming”� lacht hij.
“Jij gaat met mij mee? Hij knikt weer
“Waarom zeg je dat niet gelijk?”�
“Verrassing”� klinkt zegt hij knipogend.

“Het is heerlijk weer vandaag, precies goed voor een ritje te paard. Vind jij ook niet Patricia?”�
“Ja, zeker”� antwoordt zij. “En wat is het hier mooi. Hoort dit allemaal nog bij jullie ranch?”� David kijkt haar lachend aan.
“Ja, want onze buren wonen nog ongeveer 4 km verderop. Hier kun je ongestoord paardrijden zonder dat je iemand tegen komt”� legt David haar uit. Patricia geniet. In de bossen bij Amsterdam kun je natuurlijk ook heerlijk paardrijden maar zo uitgebreid als hier is het daar natuurlijk niet. Af en toe kijkt ze stiekem naar David die als een echte cowboy in het zadel zit. Ze is zo blij dat ze hierheen is gekomen om hem beter te leren kennen. Jammer dat ze over een paar dagen weer aan het werk moet. Hier wil ze wel een maand vakantie houden.
“Zullen we een wedstrijdje doen?”� hoort ze David naast zich vragen.
“Wedstrijdje? Hoe bedoel je?”� Klinkt het verbaast.
“Nou wie het eerste bij dat bos daarachter is”� stelt David voor. Hij wil toch kosten wat kost eens van haar winnen, al is het dan maar met paardrijden. Patricia heeft hem door en vraagt schalks:
“Wat is de beloning voor de winnaar?”� Hij lacht.
“Een hele dikke knuffel en een overdosis kussen.”� Patricia bedenkt zich geen moment, geeft haar paard de sporen.
“Oké”� roept ze en weg is ze.
“Potverdorie”� roept David uit. Tegelijkertijd zijn paard tot snelheid te manend. Maar Patricia heeft een voorsprong en houd die ook. Al wordt die langzaam maar zeker kleiner. Toch redt zij het om net voor hem bij de bosrand te komen. Ze krijgt nog niet eens de gelegenheid om af te stappen. David is al naast haar, springt van zijn paard en tilt haar uit het zadel.
“Jij speelt vals dame.”�Patricia steekt haar beide handen in de lucht.
“Niet doen David ik kan niet tegen kietelen.”�Hij grijnst van oor tot oor en gaat gelijk over tot een kietelaanval. Patricia snikt.
”�Schei uit joh.”� David laat haar even op adem komen en maakt de paarden vast aan een boom.
“En waar blijft mijn winnaarsbeloning?”� daagt ze hem uit.
“Jij durft zeg”� reageert David. Hij neemt haar in zijn armen, kijkt haar diep in de ogen en kust haar teder. Patricia slaat haar armen om zijn nek en trekt hem langzaam mee naar beneden, zonder hun kussen te onderbreken.
“Lieverd wat doe je toch met me?”� fluistert ze gesmoord tussen twee kussen door. Hij kijkt haar verbaast aan.
“Dat zie je toch. Ik ben de winnaars premie uit aan het betalen.”� Ze ziet een ondeugende twinkeling in zijn blauwe ogen. “Heb jij al genoeg dan?”� Ze schudt van nee en kust hem weer terug.
“Die is voor mijn valse start”� mompelt ze.
“Jij geeft toe?”� roept David uit. “Daar staat een straf op.”�
“En die is?”� klinkt het nuchter onder hem. Hij zegt niets meer maar verder waar hij gebleven was. Zijn hand glijdt onder haar trui en begint haar te strelen. Haar ondertussen kussend totdat ze buiten adem is. David kan en wil niet meer ophouden. Patricia merkt dit en stopt hem.
“David? Dit kan niet. We hebben geen voorzorgsmaatregelen getroffen.”� Verdwaasd kijkt hij haar aan en zucht.
“Gelukkig dat nog iemand van ons verstandig is. Ik heb er niet meer aan gedacht. Sorry schat, maar dit houdt jij te goed oké?”� Ze knikt.
“Zullen we terug gaan David?”�
“Oké”� zegt hij haar nog een kus gevend.

Seb komt terug uit het ziekenhuis. Hij moet toch nog maar even langs kantoor gaan om het één en ander te regelen. Hij weet nog niet hoelang Carlos eruit zal liggen. Hij maakt zich zorgen om het geheugenverlies van zijn broer. Lichamelijk mankeert hem weinig. Hij heeft veel geluk gehad. Als hij bij Sterling Oil arriveert, belt hij eerst Shean. Shean meldt zich.
“Met Seb, Shean.”�
“Hé Seb, hoe is het met Carlos?”� onderbreekt ze hem.
”�Redelijk goed Shean, buiten een gebroken arm, kneuzingen, schaafwonden en blauwe plekken is hij alleen hersenschudding en zijn geheugen kwijt. Shean ben je toevallig in de buurt? Ik moet even met jou praten”� vervolgt Seb.
“Ja ik loop net de receptiehal binnen. Ben jij al op kantoor?”�
“Ja, dan zie ik zo boven oké?”� Shean antwoordt bevestigend en schakelt haar mobiel uit.
“Is dat werkelijk alles wat Carlos heeft opgelopen?”� vraagt ze zichzelf af als ze in de lift staat. Op de 61e verdieping stapt ze eruit en loopt gelijk bij Seb binnen.
“Hoi,”�groet ze.
“Kom verder nodigt Seb haar. “Zoals ik al zei. Ik weet niet hoelang Carlos eruit ligt maar volgens mij ben jij op de hoogte van alle lopende projecten. Shean knikt.
“In grote lijnen wel.”� “Zou jij die projecten dan willen begeleiden tot Carlos terug is? Jij ben technischer dan ik”� lacht Seb.
“Natuurlijk Seb. Maar hoe zit dat met zijn geheugenverlies. Hoeveel is hij kwijt? Vanaf het ongeval?”� vraagt zij belangstellend.
“Ik vrees dat hij meer dan een jaar kwijt is. Zoals het er nu uit ziet. Ik weet dus niet wat hij zich wel of niet van de projecten herinnert. Hij wist dat Kendall bij mij hoorde, maar dacht dat zij mijn vriendin was. En dat terwijl wij al een jaar getrouwd zijn”� vertelt Seb.
“Dat komt toch nog wel terug hé? vraagt Shean geschrokken.
“Vast wel”� meent Seb. “Hij zal wel tijd nodig hebben."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.