Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE) » Hoofdstuk1. De griezel in kelder en De Diagon Ally
Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)
Hoofdstuk1. De griezel in kelder en De Diagon Ally
BOEM! een harde klap deed hem wakker schrikken. Wat was dat?
Hij stond op en besloot naar beneden te gaan. Om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Halverwege de gang kwam hij zijn vader tegen die gaapte en de slaap uit zijn grijze ogen veegde.
'Bij Merlijns baard waar ben jij mee bezig? Wat was dat geluid?'
'Ik weet het niet,ik werd er ook wakker van.' zei hij. 'Ik wilde net gaan kijken waar het vandaan kwam'
'MMM' mompelde zijn vader. 'Het zal wel weer één van je grootvaders pauwen zijn'
'Het was in huis pap,' zei de jongen met een licht angstige ondertoon.
'Welnee,' zei de vader. 'En nu naar bed.' Vader liep in de richting van de logeerkamer waar hij en mama sliepen. De jongen wachtte tot zijn vader de kamer in gegaan was en sloop toen langzaam, op zijn tenen om niet gehoord te kunnen door de mensen die in het huis lagen te slapen, naar de marmeren trap. Voetje voor voetje sloop hij naar beneden het kon geen van de witte pauwen van zijn grootvader zijn. Die kwamen nooit binnenshuis en daarbij, die zouden nooit zo'n hard klap kunnen veroorzaken. Daar was Scorpius zeker van. Hij kwam in een grote hal terecht, maar daar was niks te zien langzaam sloop hij verder, in de richting van de salon. Het was donker in het grote landhuis van opa. Zo donker dat hij moest op letten dat hij niet over het groene tapijt struikelde. Hij hield zijn handen voor zich uit en voelde zich een zombie, terwijl verder de salon in liep. Hij voelde de bank tegen zijn handen. Toch handig om een zombie na te doen lachte hij in zijn hoofd. Waar was dat lichtknopje? Hij liet de bank met rust en vond tot zijn opluchting de muur. Hij liet zijn handen over de muur glijden opzoek naar een lichtknopje. Toen hij een knop voelde drukte hij er op. Meteen ging de grote zilveren kroonluchter aan het plafon aan. In de salon was niets vreemds te zien. Opgelucht maar toch ook een klein beetje teleurstelt slaakte Scorpius een zucht. Hij liet de kroonluchter brandden en ging verder opzoek uit. Nu hij beneden was won zijn nieuwsgierigheid het van zijn angst. Opnieuw hoorde hij de hard klap. Het leek wel of er een kast werd dicht geslagen. Pauwen konden geen kasten dicht slaan toch? Scorpius liep verder de kelderdeur stond op een keer. Nieuwsgierig liep hij het steile trapje af. Hij was nog nooit in de kelder van het huis van zijn grootouders geweest. Terwijl hij en zijn ouders hier dikwijls logeerde. Hij mocht er niet komen. Volgens zijn grootmoeder, was er te veel gebeurt in die kelder en lag er iets dat niet voor zijn ogen bestemd was. Maar dat was Scorpius nu even vergeten. Toen hij bij het einde van de trap was kreeg hij de schrik van zijn leven, nog nooit was hij zo geschrokken.
'Waarom ligt dat hier!' riep hij hard. Meteen sloeg hij zijn hand voor zijn mond. Als iemand zijn geschreeuw gehoord zat hij diep in de nesten. Want nu hij weer wist dat de kelder verboden terrein was en heel goed waarom. Beneden aan de trap lag een een geraamte. Het groene slonzige gewaad zat los om het geraamte heen. Een zilveren hand sloot zich om de nek. Waarom hadden ze hem niet opgeruimd? Toen zag hij in de hoek van de kelder een kast staan, die heen en weer bewoog, weer won zijn nieuwsgierigheid het van zijn angst. Hij liep naar de kast toe en deed hem open. Opnieuw werd hij begroet door het geraamte. Maar deze keer droeg het geen gewaad. Langzaam met klapperen de botten en gewrichten kwam het geraamte op hem af. Scorpius gilde het uit van angst en rende de trap op, langs het geraamte met de zilveren hand. Wat was dit eigenlijk voor een eng huis!
Hij hoorde de klepperende botten achter zich.
'Help!!' schreeuwde hij. Het kon hem niks meer schelen dat de andere wakker werden. Hij wilde zelfs dat ze wakker werden. Dat iemand hem kwam redden. Van dit afschuwelijke monster. Wat het dan ook was. Hij hoorde iemand de trap af stromen.
'Scorpius, wat doe jij uit bed. Wat is er aan de hand?' vroeg zijn grootmoeder. Haar lange grijze haar zat in de war en haar blauwe ogen keken hem slaperig aan.
Scorpius durfde eigenlijk niet te zeggen dat hij in de kelder was geweest. Omdat hem dit ten strengste verboden was. Maar hij hoefde al niks meer te zeggen. Narcissa Malfoy keek angstig naar
de keldertrap.
'Hij zit achter me aan oma' stamelde Scorpius.'Ik wilde niet maar..'
'Stil' onderbrak oma hem. Haar stem klonk zo angstig. Was zij ook zo bang voor het geraamte? Scorpius draaide zich om maar het geraamte was verdwenen. In plaats daarvan stond er een lange, magere gestalte met rode slangachtige ogen en twee sleetjes waar zijn neus hoorde te zitten. De man was lijkwit. En was gehuld in een lang zwart gewaad. Wat was dit voor een eng wezen? Welke wezens kon zich veranderen in iets anders? Toen hij zich deze vragen stelde kwam er een herinnering bij hem op. Hij had een keer in een van zijn schoolboeken gelezen over een wezen die dat kon. Maar hij kon niet meer op de naam komen.
Oma keek nog steeds angstig voor zich uit.
'h...h...eer' stamelde ze. De man liep op oma en Scorpius af. Wie was deze man?
'RRR....dikulessss!!' riep oma met bevende stem. Een boeman nu wist hij het weer. De tekst kwam weer in zijn hoofd op: Een boeman neemt de vorm aan van dat wat de gene die voor hem staat de meest angst inboezemt. Met de spreuk Riddikulus kun je de boeman dwingen te veranderen in iets wat de gene die voor hem staat grappig vind. Gelach is de boeman namelijk fataal. Als de boeman al verzwakt is kan Riddikulus hem uitschakelen. Een boeman leeft graag in donkere en knusse plekken zo als kasten,onder een bed of in een holle boom, als iemand de woonplaats van de boeman open. Springt hij er meteen uit om de grootse angst aan te nemen, van de gene die hem stoorde.
'RRR..DDDIkesss' schreeuwde oma opnieuw haar toverstok op de boeman gericht. 'het lukt niet. Ik kan het niet'
'Riddikulus, oma' fluisterde Scorpius. 'Denk aan iets grappigs'
'Ja,maar.... er niets grappig aan de Dark Lord'
Voldemort stond nog steeds boven aan de trap en keek Narcissa Malfoy met een duivelsblik aan. Woest.
'Trek hem een jurk aan of zo?' probeerde Scorpius. Die dat wel een grappig idee vond, dat hij in elk geval bij zijn geraamte gaan, als hij al had mogen toveren buiten Hogwarts. Hij was 15 en nog niet meerderjarig. Daarvoor moest hij nog 2 lange jaren wachten.
'Wat gebeurt hier allemaal?' Scorpius was zo op zijn grootmoeder en de boeman Voldemort gericht geweest dat hij niet gehoord dat zijn moeder die hal in gekomen was.
'Is dat Youknowhow? Stamelde mama. 'Maar dat kan niet die is al 23 dood!'
'Het is een bboe...' verder kwam oma niet. Want de boeman nam een andere vorm aan. Ineens lag zijn vader dood voor de keldertrap.
'AAAAH'' Schreeuwde Astoria Malfoy. En toen dode Scorpius.
Mama duwde hem naar voren
'Nu jij. We moeten hem verzwakken.' Toen stond Scorpius weer oog in oog met het geraamte dat op hem af sloop met zijn klapperend botten. En toen wist de boeman het niet meer. GERAAMTE...VOLDEMORT...DODE DRACO MALFOY....DODE SCHORPIUS....GERAAMTE...VOLDEMORT....DODE DRACO....DODE SCHORPIUS.
'Riddikulus!' riep mama. De boeman werd een dansend aapje en toen plofte hij uit elkaar.
'Verslagen' zei mama opgewekt en tegen oma: 'Ga, het een beetje?'
'Ja,' stamelde oma. 'Het gaat wel weer'
Scorpius slaakte een zucht van opluchting, zo dat was voorbij.
'Waag het niet meer om die kelder in te gaan' sprak oma hem streng toe.
'Ik beloof dat ik de kelder met rust laat' zei Scorpius en dat meende hij. Hij had geen zin om het geraamte met de zilveren hand nog eens tegen te komen. Hij liep weer naar de logeerkamer waar hij die nacht sliep, kroop in bed . En dacht aan het afgelopen uur nog nooit was hij zo bang geweest. Uitgeput van zijn nachtelijke avontuur viel hij in een diepe droomloze slaap en sliep tot laat in de ochtend.
'Rose!!!!!'
Rose wreef de slaap uit haar ogen en ging op de rand van het bed zitten. Hoe laat was het? Wie durfde haar zo vroeg te wekken?
'Rose, we gaan zo!'
De deur van haar kamer ging open. In de deuropening stond een slungelig roodharige jongen.
'Hugo!' riep Rose geïrriteerd. 'Wie heeft gezegd dat jij mij wakker mag maken?'
'Mama' zei Hugo. Hij keek zijn twee jaar oudere zus uitdagend aan. 'Het is negen uur. We gaan vandaag naar de Daigon Ally schoolspullen kopen enzo'
Dat was waar ook. Over twee weken begon het nieuwe schooljaar alweer. Rose was al de hele vakantie zenuwachtig. Nog zenuwachtiger dan ze was toen ze voor het eerst naar Hogwarts ging. Dit jaar zal ze in het vijfde zitten. De slijmballen. Examen. Rose hoopte dat ze heel veel slijmballen zal gaan halen dit jaar. Ze stond op kleden zich aan en ging achter Hugo aan naar beneden.
'Goedemorgen, Rose' zei mama. 'Was je broertje een beetje lief toen hij je wakker maakte?'
'Nee,' zei Rose. Hugo keek haar kwaad aan.
'Wel waar!' riep hij.
'Nee,' zei Rose weer. ' Je schreeuwde zo hard, dat ik bijna een hartaanval kreeg'
'Ja,hoor' zei Hugo.
'Jongens, een beetje lief zijn voor elkaar vandaag.' zei papa, die aan de keukentafel zat.' Ik heb geen zin om met twee ruziënde kinderen door de Daigon Ally te lopen.'
Rose ging tegen over haar vader aan de keukentafel zitten en at kleine hapjes van haar havermoutpap. Mama liep naar de keuken en maakte het aanrecht schoon met een roze vaatdoekje.
'Hermione, waarom doe je dat op de Mugglemanier?' vroeg papa enigszins verbaast.
'Zo, ben ik dat gewent. Ik ben dreuzelhgeborne , weet je nog wel schat' lachte mama.
'Ik ben het niet vergeten' zei papa.' maar als je tovert, dan gaat het toch veel sneller?'
'Het is maar net hoe je het Ron' zei mama. Rose schoot in de lach. Ze zag opnieuw voor zich , hoe papa een keer de tafel moest schoonmaken van mama. Op de dreuzelmanier. Hij had het vaatdoekje gepakt en probeerde met het puntje de hele tafel schoon te krijgen. En had steeds opnieuw gemopperd: 'Hoe doen ze dat toch. Dit is niet te doen'
'Lach je me uit Rose' zei papa lachend. Die blijkbaar door had waar Rose aandacht.
'Nee, hoor papa.' zei Rose. 'Ik lach je toe.'
'Dan is goed.'
Een half uur later was de familie Weasley klaar om naar de Diagon Ally te gaan. Ze wilde net de deur uit gaan. Toen er een grote kerkuil aan kwam vliegen. Papa maakte de brief los die aan de poot van de uil vast zat en las hem. Hij kreeg een grote grijns op zijn gezicht.
'Gezellig' zei hij.
'Wat is er zo gezellig?' vroeg mama.
'O, Harry en Ginny gaan vandaag ook naar de Diagon Ally' antwoordde papa. 'Ze wachten op ons bij Olivanders, want James heeft zijn stok weten te mollen'
Drie kwartier later stapte het gezin, de Lekke Ketel binnen. Tom de barman kwam op hen afgelopen. 'Hallo, wat kan ik voor jullie in schenken' kraakte hij. Rose was altijd een beetje bang voor de barman. Hij had een lang kaal hoofd en een gebochelde rug waardoor hij krom liep. Hugo daarin tegen vond de barman geweldig. Wat Rose nogal fascineerde vond. Omdat Hugo wel als de dood was voor spinnen. En Rose was mening dat die veel minder eng waren Tom.
'Nee, bedankt. We komen voor de Daigon Ally' zei mama tegen hem.
'Aaa' zei Tom. 'Schoolboeken. Voor dat kleine gespuis'
Rose trok aan haar vaders jas en sleepte hem mee naar een muur achter in het café. Papa tikte op een aantal stenen in de muren. Die uiteen spleet en een doorgang vrijmaakte. Rose rende door de doorgang heen. Ze was altijd al dol geweest op de Diagon Ally. Het was er zo gezellig. Ze genood van de vele winkels. Maar het liefst ging ze naar Klieder & Vlek. De boekzaak. Rose rende op de boekzaak af. Maar mama pakte haar bij haar elleboog en trok haar terug.
'Mama!' riep Rose geïrriteerd. 'Ik wil naar Klieder & Vlek'
'Ik weet Rose. Geloof me, ik weet hoe leuk boekenwinkels zijn. Maar we moeten eerst langs Olivanders'
'Jah,' Rose liep met hangende schouders achter haar ouders en broertje aan naar Olivanders. Olivanders was misschien nog wel leuker dan Klieder & Vlek. Maar Olivanders was maar één keer leuk, namelijk als je voor het eerst naar Hogwarts ging. En een toverstok mocht kopen. Of als je zo slim was als haar neefje James. Dan moest je ook voor het zesde jaar. Een nieuwe hebben. Rose vroeg zich net af hoe James het voor elkaar gekregen, om zijn stok te slopen. Toen ze een bekende stem hoorde.
'Rose, jullie zijn er!' Albus haar neefje en tevens één van haar beste vrienden kwam op haar afgerend. Zijn zwarte haar stond zoals altijd alle kanten op en zijn Gifgroene ogen twinkelde achter de brilglazen. Rose sloeg haar armen om hem. Albus deed het zelfde bij haar.
'Wat zullen we dit jaar eens gaan ondernemen?' vroeg Albus.
'De leerlingen kamer van Slyherin opblazen' zei Rose sarcastisch.
'Ja, dag ' zei Albus lachend 'Met mij er in zeker!'
'Dat was wel het plan ja,' Rose lachte. Albus gaf haar een zetje tegen haar schouder.
'Wat dacht je van heel braaf een bezoekje brengen Hagrid?'
'Sinds wanneer ben jij braaf' bemoeide Albus' zusje Lily – dat bij Hugo in het jaar zat - zich ermee.
'Ik heb besloten dit jaar, heel erg veel te gaan leren' zei Albus.
'Goed plan' zei James die net uit Olivanders kwam. 'Je kunt altijd meer slijmballen halen dan ik!'
'Ja,' zei tante Ginny.( papa's jongere zus)'Maar jij had ook maar drie slijmballen.'
'Het is gewoon saai om te leren' zei James tegen zijn moeder.
'Laten we naar Klieder & Vlek gaan.' zei oom Harry, die precies zijn zoon Albus was. Of Albus was precies zijn vader het was maar net hoe je het beek.
'Ja!!' riep Rose enthousiast. Ze pakte Albus' hand vast en trek hem mee naar de boekenzaak. Eenmaal binnen liet Rose haar neefje los en zocht de boeken die ze voor het komende schooljaar nodig had. Albus liep een beetje verveeld achter haar aan. En riste zo snel mogelijk alle boeken die ze hadden nodig hadden van de stapels. Boeken waren niet zo aan hem besteed.
'BOE!' hoorde ze achter zich. Rose draaide zich met een sprongetje van schrik om en keek recht in de grijze ogen van haar andere beste vriend Scorpius Malfoy. Die haar en Albus lachend aan keek.
'Schokken jullie?' vroeg hij.
'Ja,' zei Rose ook lachend. 'Hoe was je vakantie tot nu toe?'
'Nou,' zei Scorpius 'Ik heb vannacht een boeman de stuipen op het lijf gejaagd'
'Echt waar?' vroeg Albus. 'Stoer'
'Nee, eigenlijk kreeg ik bijna een hartverlamming toen ik hem zag.'
Rose schoot in de lach. Scorpius kon soms zo grappig zijn en juist dat vond Rose zo leuk aan hem.
'Jullie nog wat meegemaakt?' vroeg Scorpius.
'Ja, zeker. James heeft zijn stok gemold'
'Hoe heeft hij dat gedaan?' vroeg Rose die haar kans zag, om er achter te komen hoe neef dat voor elkaar had gekregen.
'Nou, James is 17 geworden, drie dagen voor de laatste schooldag. en hij wilde een grap met mij uit halen. Maar die mislukte een klein beetje erg' begon Albus.
'Typisch James' zei Scorpius.'Maar zoals Rose ook als vroeg: Hoe heeft hij dat gedaan'
'Hij probeerde mij te vervloeken en dat mislukte, want ik rende heel hard weg. En toen was ie zo boos dat hij zijn stok brak.'
'Ik had de meest grappig dingen gedacht. Maar dit valt een beetje tegen' zei Rose.
'Mee eens' zei Scorpius. Hij keek Albus aan die ondertussen stikte van het lachen.
'Jullie hadden het moeten zien' zei Albus. 'Maar goed hebben jullie zin om weer naar school te gaan'
'Ja,' zei Scorpius. Hij had echt heel erg veel zin om weer naar het grote kasteel te gaan en alle lessen te volgen, maar vooral om lol te maken met Rose en Albus. De beste vrienden die je maar kon bedenken. Ze bleven nog bijna te hele dag op de Daigon-Ally. Toen de dag ten einde kwam zeiden ze elkaar gedag.
'Tot over twee weken' zei Scorpius.
'Ja, tot over twee weken' zei ook Albus.
'Tot over twee weken. En Scorpius pas op ik ga de leeringenkamer van Slyherin opblazen'
'Ojee,' zei Scorpius.' Meld het even voordat je gaat opblazen, dan kan ik vluchten'
'Als ik er aan denk' zei Rose lachend.
Reacties:
Oehh, nog een next generation lover, hihi. Ik ben ook van de next generation ,zoals e wel las
ze...Hebben niet eens de moeite genomen om peter op te ruimen
leuke vrienden, dat gedeelte met die boeman was leuk geschreven.
ga snel verder lezen
Echt een leuk verhaal jeej