Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE) » Hoofdstuk3. Een oude bekende op perron 9 driekwart.
Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)
Hoofdstuk3. Een oude bekende op perron 9 driekwart.
Het was de laatste dag van de vakantie. Het had afgelopen twee weken aan een stuk door geregend. Juist nu hield het op met regen. De laatste vakantie dag was het warmer dan het de hele zomer was geweest. Scorpius trok de grote leren hutkoffer onder zijn bed vandaan en gooide hem met geïrriteerd gebaar op zijn bed. Juist nu het buiten 37 graden was moest hij zijn hutkoffer inpakken. Het was slimmer geweest als hij dat al eerder had gedaan, toen het regende. Maar ja, toen dacht hij steeds morgen is er ook een dag. Morgen kan ik ook nog in pakken. En had het uitgesteld tot het laatste moment. Nu moest het wel. Hij opende het slotje van de hutkoffer en deed deze open. De afgelopen vier jaar had zijn koffer nooit tot op de bodem leeg gehaald. De koffer lag dan ook vol met allemaal troep. Gebruikte ganzen veren, lege inktpotjes,verfrommelde stukken perkament en een knuffeltje dat hij vorige jaar van Albus met kerst had gekregen. Albus had het aapje zo behekst, dat het kerstliedjes zong. Maar blijkbaar was de betovering bijna uitgewerkt, het ding zong alleen nog heel zwakjes: 'O, denneboom, wat zijn uw takken...' en toen hield hij op. Scorpius pakte het aapje op en zette het in de vensterbank. Toen liep terug naar zijn hutkoffer en kiepte hem om. De vloer van zijn kamer lag bezaaid met troep. Maar dat kon Scorpius niet schelen. Eén huishoudspreuk van zijn moeder er over heen en alles was weer opgeruimd. Hij legde de koffer weer op zijn bed en begon met inpakken. Zijn kleding legde hij onderop en zijn nieuwe schoolboeken kregen een plaatsje boven op de rest. Toen hij ingepakt had, en naar zijn bureau wilde lopen, kwam Arwen door het open raam aangevlogen met een dode muis in haar snavel. De roodbruine steenuil gooide de muis voor Scorpius voeten neer. En streek neer op de kledingkast.
'Bedankt Arwen,' zei Scorpius. Hij pakte de muis op bij zijn staart en legde hem in Arwens kooi.
Arwen vloog haar kooi in en Scorpius deed hem gauw dicht. Arwen kraste boos. Haar kooi zat nooit dicht.
'Ik wil niet dat je nog op jacht gaat.' zei Scorpius. 'Dan ben je weer dagen weg en morgen gaan we weer naar Hogwarts. Dus je overnacht maar in je kooi.'
Arwen keek hem even kwaad aan en stopte toen haar kop tussen haar veren. Scorpius liep zijn kamer uit en ging naar beneden. In de woonkamer zag hij zijn vader zitten.
'Hé, Scorp, al ingepakt?' vroeg papa.
'Ja.'
'Mooi zo. Mama vertelde over de boeman bij mijn ouders, ben je er erg van schrokken?'
'Ehum... ja. Zei Scorpius. 'Wie laat er nou een geraamte onder de keldertrap liggen'
'Dat is ook niet de keuze van opa en oma' zei papa.
'Van wie dan wel? Het is toch opa's huis?'
'Ja, maar de hand van het geraamte keelt iedereen die aan zijn geraamte komt. Wormtail is toen der tijd vermoord Scorpius. Door zijn eigen zilveren hand'
'Wormtail?' vroeg Scorpius. 'Wie heet er nou Wormtail?'
'Dat was ook niet zijn echte naam. Zo wilde hij genoemd worden.'
'O' zei Scorpius. 'Maar waarom vermoorde zijn eigen hand hem?'
'Omdat het een magische hand was. Hij had de hand gekregen van zijn meester. Van wege...' Draco Malfoy stopte en keek een beetje angstig alsof er herinneringen bij hem opkwamen waar hij liever aan wilde denken. Scorpius keek zijn vader vragend aan.
'Vanwege wat?' vroeg hij nieuwsgierig. Draco Malfoy zuchtte even en sprak toen spoedig door.
'Een goede daad. Hij had zijn meester helpen herrijzen. Door zijn eigen hand af te hakken en daarom gaf zijn meester hem, een zilveren hand, maar opdat deze hand met toverkracht gemaakt was. Moest het er een keer van komen dat hij zich ging verzetten. Ledematen die door middel van toverkracht gecreëerd zijn kunnen erg gevaarlijk zijn. En zullen uiteindelijk proberen hun eigenaar te vermoorden. Dat is al gemeen bekend en de meester van Wormtail wist dat uiteraard.'
'Maar als hij dat wist, waarom gaf hij Wormtail dan als nog die hand?' vroeg Scorpius nieuwsgierig.
'Simpel' antwoordde papa met een lichte trilling van oude angst in zijn stem. 'Hij wilde dat Wormtail dood zou gaan. Hij wist dat Wormtail te dom was om mee te kunnen vechten.'
' Hoe weet jij dat papa?'
'Omdat Wormtails meester dat aan ons verteld heeft. Toen we er achter kwamen, dat hij dood onder de keldertrap lag. The Dark Lord wist het al die tijd. Al die tijd Scorpius en wat nog het ergste is ik ben ook in zijn praatjes getrapt net als die Wormtail'
'Denk er niet te veel over na, dat is nu voorbij papa. Hij is dood. Het is voorbij. Leef in het hier en nu. Vergeet het verleden' zei Scorpius tegen zijn vader. Hij wilde niet dat papa verdrietig was. Om iets dat 24 geleden gebeurt was. Dat was voorbij.
'Dank je Scorpius' zei papa. Hij trok zijn zoon op schoot en knuffelde hem.
'Pap!' riep Scorpius. 'Ik ben geen klein kind meer'
'Nee,' zei papa. 'Je bent nu groot, maar ondanks dat ben je nog altijd mijn kleine Scorpius Hyperion'
'En bedankt'
Rose trok haar Hogwarts gewaad aan. – aan hoefde ze dat straks in de trein niet meer te doen - en tilde haar hutkoffer op en sleepte met met veel moeit de trap af. Ron Weasley stond onderaan de trap om de koffer van zijn dochter over te nemen.
'Bloodyhell. Wat neem je allemaal mee school. Rosie, die koffer is echt heel erg zwaar!'
'Boeken' zei Rose toen ze naar boven liep, om de kooi van Mariposa de halen.
'Zoveel? Zoveel schoolboeken heb je toch niet nodig?'
'Nee' zei Rose die al weer boven aan de trap was. 'Maar ik wil graag wat andere boeken mee hebben van voorgaande jaren Slijmballen weet je nog wel'
'Ja, Rose. Maar zonder boeken van vorige jaren red je het ook wel!'
Rose negeerde haar vader en pakte de kooi van Mariposa en ging weer naar beneden. Mama trommelde met haar vingers op de eettafel.
'Gelukkig jij bent zo ver. Enige idee waar je broertje blijft?'
'Ja,' zei Rose. ' Die is nog aan het inpakken''
'Nog aan het inpakken!' riep papa. 'We moeten weg straks missen jullie de trein.'
hij snelde naar boven.
'HUGO WEASLEY!!!' donderde zijn stem van boven. 'ALS JE NU NIET NAAR BENENDEN KOMT ZWAAIT ER WAT!!!'
Twee minuten later kwam een bezweette Hugo naar beneden. 'Ik was mijn toverstok kwijt'
'Sloddervos' zei Rose tegen hem.
'Beterweter'
'Ophouden!' riep mama. ' We gaan. En laat ik niet merken dat jullie in de auto opnieuw ruzie maken'
Ze liepen met z'n alle naar de auto en gooide bagage van de kinderen in de kofferbak. Toen iedereen zat startte mama de auto en reden ze weg op weg naar King cross station. Toen ze na een uur auto rijden de parkeerplaats van het station op reden zei Hugo: 'Mama, ik toverdrankenboek vergeten'
'Nee,hé!' riep mama. 'Hoe krijg je dat voor elkaar'
'Nou van pap, moest ik opschieten en toen ben ik het in mijn haast vergeten in te pakken'
'Je zus had gelijk je bent een sloddervos.' zei papa. 'We sturen je boek wel op.'
'Fijn, bedankt' zei Hugo.
'Nu maar hopen dat je geen toverdranken hebt te eerste drie dagen. En anders zeg je maar tegen Professor Milis dat je, zo slim was om je boek thuis te laten liggen' zei Hermoine Weasley terwijl ze de auto parkeerde.
'Kun je geen briefje schrijven zo?' vroeg Hugo.
'Nee,' zei papa. 'je bent zelf je boek vergeten. Dan kom je ook de gevolgen maar onder ogen'
Nadat ze alle vier waren uitstapt zetten ze de bagage op de bagagekarren en gingen ze op weg naar de stationshal. In de stationshal was het een drukte vanjewelste. Mensen rende over de perrons om hun trein te kunnen halen. Toen ze bijna bij perron 9 en 10 waren hoorde ze en nasale stem roepen:'Dames en heren. De sneltrein naar Manchester vanaf perron 9. Zal vandaag niet rijden wegens schadde aan het spoor, in de loop van de middag hopen wij dit op gelost te hebben'
'Waar komt die stem vandaan? Wie zei dat? Waar ben je?' papa keek zoekend om zich heen. Mama schoot in de lach.
'Dat doen ze via een intercom Ron. Die man zit ergens in een kantoor en roept in een grote luidspreker om dat de trein niet rijd' legde ze uit.
'Wat is een luidspreker?'
'Een soort grote beker, maar dan uitgerekt, waardoor men beter te verstaan is. Maar wat je vrouw bedoelt is meer een soort microfoon. Dat is een bolletje en als je daarin praat wordt je stem verstrekt en is hij dus beter te horen'
'Harry!' riep papa.
'Albus!' riep Rose. Ze rende op haar neefje van en gaf hem een klopje zijn schouder.
'Hoe gaat het?' vroeg Albus.
'Prima, behalve dan dat mijn vader de aandacht van de dreuzels probeerde trekken' fluisterde ze in zijn oor. Albus schoot in de lach.
'Hopelijk is het spoor van onze trein niet kapot!'
'Ach' zei Rose. 'Even reparo er over heen en hij kan weer rijden'
Tante Ginny keek om, zich heen en leek even na te denken.
'Ik denk dat we het beste twee aan twee kunnen gaan. Met al die dreuzels hier' zei ze toen.
'Goed idee, zusje' zei papa. Rose en Albus pakte hun bagagekarren, telde tot 3 en rende toen samen op de muur tussen perron 9 en 10 af. In plaats van dat ze vol op de muur knalde, gingen ze dwars door de muur heen en kwam op perron 9 driekwart. De vuurrode stoomtrein stond al op het perron en braakte mistige walmen uit, waardoor de mensen op het perron moeilijk te onderscheiden waren.
'Zouden we Scorp, kunnen vinden?' vroeg Albus.
'Weet ik niet' zei Rose. 'Maar anders kunnen we altijd nog in de trein gaan zoeken.'
Toen ook de rest op perron 9 driekwart was aangekomen. Hoorde Rose iemand roepen:'Harry Potter ben jij Harry Potter?'
Oom Harry keek op bij het horen van zijn naam met een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht. Als of niet verwacht had dat iemand hem hier herkende. Maar Rose wist dat het tegendeel waar was. Haar oom Harry James Potter was de beroemdste tovenaar die ooit geleefd had. Als baby van een jaar oud wist hij de duisterste tovenaar aller tijden te doen verdwijnen. Toen de duistere tovenaar genaamd Voldemort 16 jaar later opnieuw aan de mag kwam, wist Harry hem te doden en zo de tovergeemschap te redden van haar ondergang. Hij werd door iedereen op straat herkend en toch leek hij nu verbaast om zijn naam te horen. Rose zag hoe een grote stevige man hun kant op kwam lopen.
'Je bent het echt Harry!' Riep de man blij. Hij was zo vors dat Rose het een wonder vond hij niet meteen neer viel, omdat hij te zwaar was.
'D.D?' vroeg oom Harry een beetje twijfelachtig.'Wat doe jij hier?'
'Mijn zoon weg brengen' zei D.D een beetje verlegen.
'Wat nee, dat meen je niet!!' Proestte oom Harry.
'Uh... Ja, wel mijn zoon is een tovenaar net als jij'
oom Harry schoot in de lach 'En hoe vinden je ouders dat?'
'Mijn vader vind het niet zo erg. Maar nadat Harry hier die brief kreeg praat mij moeder niet meer met ons.'
'Harry?' vroeg oom Harry.
'Ja, Harry James Dursley' Zei D.D.
'Waarom?' vroeg oom Harry nieuwsgierig. Rose vroeg zich af wie deze man was en hoe haar oom hem kende.
'Omdat ik er spijt van had dat ik al die jaren zo onaardig voor je was. Toen we 23 jaar geleden ons huis moesten verlaten en jij niet met ons mee mocht. Begreep ik pas dat ik al die jaren eigenlijk van je hield, dat je als een broertje voor me was. Ik heb je echt gemist. En toen ik hoorde dat je die Voldemort verlagen had, ben ik twaalf rondjes door ons huis gerend en heb ik gejuicht dat is mijn neefje. Ik nog nooit zo'n straf gehad als toen maar dat was het waard, en nu gaat mijn eigen zoon naar Hogwarts voor het eerst. Wie had dat gedacht'
'Inderdaad' zei oom Harry.'Je zoon lijkt trouwens echt sprekend op jou'
'Moet jij nodig zeggen die jongen is zeker weten jouw zoon.' Zei D.D toen hij op Albus wees.
'Ja' zei oom Harry. 'Dat is Albus Severus onze middelste, en dit...' hij wees naar James en Lily. 'zijn onze oudste James Sirius en Lily Luna de jongste.'
'Sirus, heet die massamoordenaar niet zo. Die later jouw peetvader bleekt te zijn'
'Dat je dat onthouden hebt' lacht oom Harry. Hij keek op zijn horloge. 'Tijd om in de stappen. Vind je spannend dat je hem nu moet laten gaan Dudley?'
'Ja,' zei D.D. Rose giechelde en gaf haar moeder een zoen en haar vader een knuffel, ze tilde haar koffer op en zetten hem in de trein. Ook Albus sleepte zijn bagage de trein in. Toen hielpen ze elkaar met hun bagage toen als in de trein stond begon Harry James Dursley te huilen.
'Ik vind het zo eng pap' zei hij met trillende stem.
'Je hoeft niet bang te zijn Harry. Hogwarts is heel leuk. Dat weet ik zeker'
'Het is er echt erg leuk, je leert er heel veel.' zei Rose geruststellend. 'Waarom kom je niet bij ons zitten en de trein dan vertellen we alles wat je maar moeten weten over Hogwarts.'
'Oke,' zei Harry James Dursley. Hij knuffelde zijn vader en stapte daarna samen Rose en Albus de trein. Lily, Hugo en James waren al in gestapt.
'Daaagg!!!!' riepen de kinderen terwijl ze naar hun ouders zwaaiden. Nadat ze uitgezwaaid waren en de mensen op het perron niet meer te zien en de vuurrode Hogwartsexpress al stoom uitblazend door de weilanden raasde gingen Rose, Albus en Harry opzoek naar een coupé. Wat nog een hele klus werd want bijna alles zat vol.
'Wat zit die trein vol?' zei Harry.' Zitten er zo veel kinderen op Hogwarts?'
'Een stuk of duizend' antwoordde Rose. Harry keek haar verbijsterd aan.
'Zo veel?'
'Heey, Rose heb je ogen thuis gelaten?' Rose botste hard tegen iemand op. Toen ze op keek zag ze Scorpius staan.
'Sorry' zei ze. ' Ik was in gesprek met Harry'
'Ooo,' antwoordde Scorpius. 'Hallo Albus.'
'Hoi, Scorp' zei Albus.
'En dan ben jij zeker Harry?' vroeg Scorpius. Aan Harry Dursley de met een blik verontwaardigde de trein rond keek.
'Ja, ik Harry Dursley en ik heb dreuzelouders. Alles is nieuw voor me'
'Ik ben Scorpius Malfoy, volbloed en een schande voor mijn familie aangenaam'
Ze gingen met z'en vieren in een van de nog enige lege coupés zitten. De vuurrode HogwartsExpress vervolgde zijn naar weg naar Hogwarts, terwijl de vier druk praten de tijd doorbrachten. Pufte de stoomtrein door de vele landschappen. Tot dat hij in de avonduren het perron van Zweinsveld bereikte en met piepende remmen tot stil stand kwam.
Reacties:
Okee, ik lees in het Nederlands, WIE IS DUDLEY IN HET NEDERLANDS!!???
dirk die zijn zoon naar Harry vernoemd, en hij is een tovenaar
Bloodyhell, eens wat anders dan een vreemde verwijzing naar Merlijn
ben benieuwd wat ze allemaal op Zweinstein gaan mee maken
o,g ik vind dit echt geweldig...ik ben zo blij dat iemand eindelijk een keer Dudley erin zet haha echt leuk geschreven haha schrijf asljeblieft snel verder
Dudley is Dirk.
Leeeuk en bloodyhell yeah