FanFic.nl

Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)

Hoofdstuk 4. De eerste uren op Hogwarts school of witchcraft and wizardry

Duizenden leerlingen stroomden de trein uit. Zo ook Rose, Albus, Scorpius en de 11 jarige Harry Dursley. Die angstig maar met veel verwondering om zich heen keek.
‘En nu?’ vroeg hij zacht. ‘Waar moeten we nu heen?’
‘Jij, gaat met boten naar het kasteel.’ zei Albus. ‘Zie je die grote man daar?’
‘Ja,’ zei Harry.
‘Dat is Hagrid, hij ziet er misschien een beetje gevaarlijk uit door zijn grootte. Maar dat is hij zeker niet. En o, ja als je verteld dat je familie bent van Harry Potter, mag je misschien wel bij hem op de thee komen’
‘Maar moeten jullie dan niet mee?’ vroeg Harry.
‘Nee, wij gaan met de rijtuigen. Maar Harry, ik verzeker je dat straks allemaal duidelijk wordt’ zei Rose.
‘Eerstejaars hier heen!’ klonk de zware stem van Hagrid.
‘Snel, Harry’ zei Scorpius toen hij de jongen een zetje in de richting van de half reus gaf. ‘Anders gaan ze straks nog weg zonder jou’
Harry draaide zich nog even in hun richting en liep toen twijfelend naar Hagrid toe. Rose, Scorpius en Albus vervolgde hun weg naar de rijtuigen. Die werden voort getrokken door terzielers. Een soort paarden die je alleen kon zien als je de dood had gezien. En gelukkig had Rose nog nooit iemand dood zien gaan. Ze gingen met z’n drie in een van rijtuigen zitten en kregen gezelschap van Norene Clearwater een meisje dat bij Rose in Gryffindor zat. Norene was een aardig meisje en Rose kon het altijd goed met haar vinden . De rijtuigen kwamen schokkend en trillend in beweging. Nadat ze een tijdje gereden hadden stopte de rijtuigen voor een groot kasteel.
‘We zijn er!’ riep Albus terwijl hij uitstapte. Net als vele andere renden ze naar het kasteel op weg naar de grote zaal. Daar aan gekomen gingen de vier uitelkaar, Albus en Scorpius liepen naar de tafel van Slyherin en Rose en Norene naar die van Gryffindor.
‘Ha Rose’ zei James die al een plekje aan de tafel gevonden had en zijn nichtje in het versier kreeg.
‘Hallo’ zei Rose toen ze naast hem neer plofte en de zaal rond keek. Zo als ieder jaar genood ze weer net zo veel van de eerste minuten in de grote zaal. Iedereen begroette hun vrienden en besprak de vakantie met elkaar. Na tien minuten gingen de deuren open en kwam de piepkleine Professor Flitwick de grote zaal binnen gewandeld. Achter hem aan kwamen de eerstejaars. Allemaal met die zelfde blik, angst, zenuwen en bewondering. Rose speurde de eerstejaars af en toen zag ze de gene die ze zocht. Harry Dursley liep in midden van de rij en keek volbewondering naar het plafon dat zo betoverd was dat net de buitenlucht leek. Rose kon zich nog goed herinneren hoe zenuwachtig zij was geweest toen ze voor het eerst de grote zaal in gelopen was. Professor Flitwick ging achterin de zaal staan en pakte een oude versleten hoed op.
‘Als ik je naam noem, ga je op de kruk zitten en zal de hoed je sorteren over de vier eerder genoemde afdelingen’ piepte Flitwick. De eerstejaars keken angstig naar de hoed. Bang voor wat ze konden verwachten.
‘Avalon, Alyce’
Een meisje met inktzwart haar en platgeslagen gezicht – Rose vond ze wel een beetje op Crookshanks leek- ging op de kruk zitten.
‘HUFFLEPUFF!!!!!’ brulde de hoed. Avalon, Alyce liep onder luid applaus dat afkomstig van de tafel Hufflepuff, naar haar afdeling. Na Avalon, Alyce kwam Bones Xander in Ravenclaw en toen kwam Fliwick bij….
‘Dursley Harry’
Rose zag hoe de kleine brede Harry met knikkende knieën naar het krukje liep en ging zitten. Rose keek zenuwachtig toe, en bedacht zich dat ze misschien nog wel zenuwachtiger was dan Harry zelf, die inmiddels de sorteerhoed op zijn blonde hoofd had. Het jongentje zat volbewondering op de kruk en zijn zenuwen leken te zijn verdwenen, hij een enorme grijs op zijn mollige gezichtje.
‘Gryffindor’ riep de hoed. Harry stond op kwam dolblij naar de tafel van Gryffindor en werd verwelkomt doormiddel van een luid applaus.
‘Jij zit ook in Gryffindor! Nu zit ik bij jou!’ riep Harry vrolijk toen hij plaats nam naast Norene en Rose lachend aan keek.
‘Welkom,’ lachte Rose. Harry bleef de rest van de avond zijn bigsmile behouden.

‘A, hij mag naar Gryffindor’ zei Albus tegen Scorpius. Toen de sorteerhoed Harry Dursley in Gryffindor plaatste. Aan de tafel van Gryffinor barste een luid applaus los.
‘Leuk toch’ zei Scorpius. Die in de lach schoot om het ernstige gezicht dat Albus trok.
‘Ik weet nog hoe ik daar stond nu vijf jaar geleden. En hoe ik die stomme hoed smeekte me niet in te delen bij Slyherin’
‘Zo erg is het hier toch niet?’ zei Scorpius.
‘Nee,’ zei Albus. ‘Slyherin is gaaf, maar goed ik smeekte dus dat die hoed me niet Slyherin zo plaatsen weet je wat ie zei?’
‘Nee, wat dan ?’ vroeg Scorpius nieuwsgierig.
‘Dat heb ik eerder gehoord maar je vader was een ware Gryffindor anders had ik hem daar echt niet ingedeeld. Albus Severus. Ik herinner me nog hoe ik jou beide naamgenoten indeelde. Eén van hen was een Slyher en geloof me of niet Albus Severus Snape was een beste man. Slyherin heeft inderdaad duistere tovenaars voortgebracht, denk maar aan Lord Voldemort, maar ook goede zoals die vriendelijke en vrolijke Andromeda Black. Slyherin helpt je om groot te worden, dat is waar. Maar groot kun je worden op zoveel manieren. Je kunt een grootse tovenaar zijn maar een puur hart hebben. Je kunt ook groots tovenaar zijn met een verdorven hart. Jij Albus hoort bij die eerste soort. Je zal een grootse goede en vriendelijk tovenaar zijn en Slyherin zal je daar goed bij kunnen helpen. Je bent ook heust wel dapper en intelligent. Maar wat voor jou belangrijk is, dat je je op je plek voelt en dat is toch echt bij Slyherin’
‘Tja, en voel je een beetje op plek?’
‘Helemaal’ zei Albus.
Toen de laatste Zommers Nola was ingedeeld bij Slyherin en onder luid applaus was verwelkomt. Stond het schoolhoofd van de school op van de oppertafel.
‘Welkom voor al weer een nieuw jaar op Hogwarts. Waarin we jullie hopelijke weer veel nieuwe lesstof kunnen bijspijkeren. Zoals ieder jaar moet ik meedelen dat het Verboden bos verboden is voor leerlingen, eet smakelijk’ Professor Mc Gonagall knipte met haar vingers op de afdelingstafels verschenen grote schalen met lekkerste eten dat je je maar kon bedenken. Daarna liep ze terug naar de oppertafel om zelf ook te gaan eten.
Scorpius schepte zijn bord vol net toen hij een hap van zijn aardappel wilde nemen, slaakte iemand aan de andere kant van de tafel een gil. Uit een van de schalen kwam een geest gezweefd. Hij had een bloederige gewaad aan keek ieder eerstejaars moordlustig aan.
‘The Bloody Baron is weer eerstejaars de stuipen op het lijf aan het jagen’ zei Scorpius.
‘Ik weet nog hoe bang wij waren, toen hij besloten had gezellig tussen in te gaan zitten’
‘Hou op Albus, daar wil ik niet aan herinnerd worden’ zei Scorpius. Die de koude geest opnieuw tegen zijn huid aan voelde als er alleen als aan dacht.
‘Poeh,’ zei Albus. ‘Ik heb nog nooit zo veel gegeten als vandaag’
‘Dat zeg je ieder jaar’ zei Scorpius lachend. Ze zaten in de leerlingenkamer en hadden besloten nog even te wachten met slapen. Het haardvuur smulde nog een beetje na, het groene water van het grote meer waar de leerlingenkamer zich onder bevond, gaf de ruimte gezellige spookachtige gloed. Voor het vuur stonden vier leren banken en tiental fauteuils. Aan het andere einde van de leerlingenkamer, stond een grote houten tafel die erg handig was al je huiswerk had. Nadat ze een uurtje gepraat, melde Albus dat toch best wel moe was. Tien minuten later lag Scorpius in bed en sliep hij als een roosje.

Toen ze volgende morgen aan de ontbijttafel zaten en hun lesroosters werden uitgedeeld zei Scorpius tegen Albus: ‘Ik hoop dat we veel lessen hebben samen met Gyffindor’
‘Ik ook, gezellig met Rose en Norene.’
Scorpius las zijn lesrooster dat net naast zijn bord was gevallen door.
‘Vijf lessen samen met Gryffindor’ zei hij tegen Albus.
‘Ja,’ antwoordde Albus ‘Te beginnen met kruidekunde.’
Een half uur later liepen de vijfdejaars van Slyherin en Gryffindor kas 5 in.
‘Goeden morgen klas’ begon Professor Longbottom.
‘Goeden morgen, ene de groetjes van mijn ouders’ zei Albus. Scorpius wist dat Neville Longbottom een goede vriend was van Albus ouders.
‘Welkom in kas 5, vandaag gaan we de Frozevilt behandelen. Kan iemand mij vertellen wat dat voor een plant is?’ Longbottom keek vragend de klas rond.
Rose’ vinger schoot meteen omhoog en dat verbaasde Scorpius niks. Rose was het slimste meisje van hun jaar en wist altijd overal wel een antwoord op.
‘Rose, zeg het eens’ zei Longbottom.
‘Frozevilt is een viltplant zoals de naam al zegt en groeit normaal altijd in bergachtige gebieden. In de bladderen zit een soort zurige poeder, dat gebruikt word om drakenpest te bestrijden. Als dit poeder op de handen komt, kan het zijn dat er een stukje huid wegbrand. Het is namelijk zo dat het bij drakenpest de zweren weg brand’ zei Rose wijs.
‘Prima , mooier had ik het niet kunnen uitleggen. Goed jullie werken in tweetallen en gaan de dorren bladderen er tussen uit trekken. Maar vergeet niet wat Rose zei, over het wegbranden van de huid, het is daarom aangeraden om handschoenen aan te trekken. Nadat Scorpius en Albus hun handschoenen hadden aangetrokken gingen ze één van de Frozevilts te lijf. Na kruidekunde hadden ze nog Verweer tegen de zwarte kusten en bezweringen en toen was het al weer tijd voor de lunch.

Rose zat samen met Norene en de andere Gyffindors te genieten van een heerlijke lunch. Toen er iemand met rood hoofd in de richting van de tafel kwam rennen en naast Rose neer plofte.
‘Het is hier echt geweldig!’ riep Harry enthousiast. ‘Ik moest een lucifer in een naald veranderen, ik heb al een toverdrank gebrouwen en vanmiddag heb ik vliegles, het is geweldig om een tovenaar te zijn’
Rose moest lachen om het enthousiasme Harry Dursley.
‘Ik er altijd al van droomt om te kunnen vliegen om vleugels te hebben’
‘ Je leert hier vliegen op een bezem, maar dat is bijna net zo leuk als met vleugels ‘ zei Rose lachend.
‘Dat lieg je, op een bezem is nog veel gaver’ zei Harry. Het enthousiasme van de jongen van erg aanstekelijk de hele middagpauze lang had Rose het met hem over hoe geweldig de lessen op Hogwarts waren. En ze merkte dat bijna net zo enthousiast was als de jongen uit het dreuzelgezin, waarvoor als nog helemaal nieuw was.

Later die middag tegen de avond toen alle lessen van die dag er op zaten en Rose op weg was naar de leerlingenkamer, kwam ze Scorpius tegen op de vierde verdieping. Hij was alleen. Rose liep naar hem toe.
‘Waar is Albus?’ vroeg ze. Omdat ze gedacht dat de twee vrienden samen op weg zouden zijn naar hun leerlingenkamer, om voor het avondeten heel misschien een klein beetje te doen aan het huiswerk dat ze op gekregen hadden.
‘Die kwam James net tegen’ zei Scorpius. Zijn grijze ogen priemde in de hare. Eigenlijk had hij hele mooie ogen. Vreemd eigenlijk dat haar dat nog niet eerder was op gevallen. Zijn witblonde haar hingen voor zijn smalle gezicht. Hij was best leuk op te zien. Rose vervloekte zich dat ze zulke gedachten had over Scorpius. Snel duwde ze ze weg.
‘Is er iets?’ vroeg Scorpius. Waarom klonk zijn stem zo lief. Waarom? Dacht Rose.
‘Er is niets’ loog ze. Scorpius keek haar vragend aan.
‘O,’ zei hij. ‘Je keek zo vreemd, alsof je… nou ja zo glazig’
‘Glazig?’ zei Rose. ‘Tuurlijk joh’
‘Als jij het zegt’ zei Scorpius.
‘Je hebt mooi ogen wist je dat’ zei Rose voor ze er erg in had.
‘Ik heb wat!’ riep Scorpius.
‘Niets’ zei Rose. ‘ Moet nog huiswerk maken ja, huiswerk’ ze rende weg bij Scorpius en wist niet hoe snel ze op de zevende verdieping moest zijn. om zich te verschuilen achter het portret van de Fat lady. Veilig tussen de muren van de leerlingenkamer van Gryffindor.

Scorpius stond een beetje beduusd op de vierde verdieping. Hij had geen idee wat hij nu moest doen. Hij zou naar de leerlingenkamer kunnen gaan, maar zijn benen wilde niet lopen. Zijn ogen wilde alleen maar in die ene richting staren. De richting die Rose net drie minuten geleden op was gerent, nadat ze gezegd had dat zijn ogen mooi waren. Hij hoopte dat ze terug kwam, zodat hij haar weer aan kon kijken. Haar bruine ogen, die zo vreemd in zijne gekeken kon hij maar niet uit zijn hoofd krijgen. Ze had vreemd gekeken, hij had het glazig genoemd. Maar het was ieder als ze of ze hem leuk vond. Hij zuchtte en dwong zijn benen om in beweging te komen, het was tijd voor het diner, en hij had eigenlijk best wel honger merkte hij nu. Hij begon zich te bedenken wat er avond voorn heerlijks op de afdelingstafels zou verschijnen, om maar niet aan Rose te hoeven denken. Hij merkte dat zijn benen nu wel wilde lopen. Uiteindelijk kwam hij bij de grote zaal en duwde de grote houten deuren open. Rose kwam aangelopen en liep hem straal voorbij. Er was iets met haar dat wist Scorpius en het had met hem te maken. Hij ging aan de tafel van Slyherin zitten, en hoorde niets maar dan ook niets van het verhaal dat Albus aan hem vertelde. Niets. Zijn ogen waren gericht op een meisje aan de tafel van Gryffindor, een meisje met lang bruin haar en bruine ogen.
Rose Weasley.

Reacties:

RivLovee zei op 26 nov 2013 - 6:18:
Oehhh. LOVEEE??<3

Rukia zei op 7 nov 2013 - 18:50:
die twee zijn echt melig samen
dat Hagrid Harry niet verteld heeft over het varkensstaart incident met zijn vader (kan nog gebeuren )
melding bij het volgende hoofdstuk?