Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE) » Hoofdstuk 5. Een zwerkbalaankondiging en de geheime gang.
Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)
Hoofdstuk 5. Een zwerkbalaankondiging en de geheime gang.
Professor Milis keek de vijfdejaars van Gryffindor en Hufflepuff doordringend aan. Zijn popachtige ogen die nauwelijks leken de knipperen, maakte dat de Gryffindors en Hufflepuffs trillend achter hun ketels stonden. Professor Milis trok geïrriteerd aan grijze sikje. Waardoor hij wel iets weg van een oude bok. Stampend liep hij tussen de tafels door en wierp zo nu en dan een snelle , blikken in de sissende ketels op de tafels. Rose’ vader had tegen haar zegt dat hij soms doodsbang voor de toverdrankenleraar die hij tot zijn zesde jaar gehad had, had. Maar Rose van mening dat er niemand enger was Professor Milis. Zelf Tom de waard van de Lekke ketel, was een engel vergeleken de Professor. Hugo was gisterenavond in de leerlingenkamer naar haar toegekomen met tranen in zijn blauwe ogen.
‘Rose’ had hij gejammerd.
‘Wat is er?’ had ze vraagt. Ondanks dat er niets iets leuker was dan haar broertje treiteren, kon ze er niet tegen als hij verdriet had.
‘Nou, ik ben toch mijn Toverdrankenboek vergeten?’
‘Ja’
‘Ik zei dat tegen professor Milis en die begon te schreeuwen, dat ik een sloddervos was, en beter moest nadenken voordat ik van huis weg ging. En nu heb ik 60 punten voor Gryffindor verspeeld en moet ik de ziekenzaal gaan schrobben, zonder toverkracht.’ Had Hugo huilend gezegd.
‘Hoe durft ie!’ riep Rose uit. ‘Alleen ik mag jou een sloddervos noemen’
Nu stond ze zelf achter een van de tafels in koude kille kerkers. En ze begreep de angst van haar broertje heel goed. Ze nam haar fijn gestampte strompelvijg in voegde hem toe aan haar hiksap.
de ketel begon geel te kleuren, ze sloeg de pagina van haar boek Toverdranken: Vergiffen, tegengiffen en overige dranken om, en las wat de volgende stap was. Nadat de toverdrank geelgekleurd is voegt men een druppeltje muizenbloed toe. Rose greep het flesje met muizenbloed beet en hield het boven haar ketel.
‘Lukt het Weasley!’ Rose schrok van de raspende harde stem van professor Milis. Zo erg dat ze in plaats van een druppeltje het hele flesje toevoegde.
‘Nee, jammer!’ zei professor Milis zelfvoldaan. ‘Jongens, hoe vaak moet ik nou nog uitleggen dat het dit jaar heel belangrijk is, dat je je toverdranken goed brouwt. Slijmballen, kom op!’ hij keek even dreigend de klas rond. ‘Neem, Rose Weasley nou, die een hele fles muizenbloed toegevoegd heeft. Terwijl er toch echt één druppeltje. Eén druppeltje, niet een hele fles’
Rose stak haar vinger op.
‘Zeg heet eens Weasley’ snauwde professor Milis.
‘U, liet mijn schrikken, anders had ik maar één druppeltje toegevoegd’
‘Niet zo bijdehand Weasley. Je kunt het gewoon niet hebben dat je een keer de slimste niet bent, dat het jou een keertje niet lukt. Dat broertje van jou is ook al zo’n geval’
‘Wat voor een geval?’ riep Rose kwaad. Professor Milis lachte even op valse toon. Rose kun hem wel vervloeken. Ze liep achter haar tafel vandaan.
‘Wat is mijn broertje!!’ riep ze buitenzinnen van woede. Ze trok haar toverstok en hield hem dreigen voor de ogen van haar leraar. Professor Milis begon nog harder en valser te lachen.
‘Denk je nou echt dat een vijftienjarige heks, mij aan kan.’ brulde hij van het lachen.
‘Als u nog een keer een verkeerd woord zegt over mijn broertje, wordt ik pas echt kwaad’
Rose voelde iemand aan haar de mauw van haar gewaad trok.
‘Rose, laat het gaan. Hij is het niet waard’ de stem van Norene Clearwater drong nauwelijks tot haar door. Ze bleef Milis dreigend aan kijken. Als nog een kwaadwoord zei over haar broertje. Zal al wraak als behalve zoet zijn. Hugo was haar kleine broertje en ondanks dat ze het leuk vond om het treiteren, kon ze er niet tegen als iemand anders dat deed. Hugo kon namelijk ook erg aardig zijn en ze wilde voor geen goud een ander broertje hebben. Ze kon zich niet herinneren dat ze ooit zo kwaad was geweest op leraar.
‘Rose, kom nou trek het niet laat het gaan’ Norene trok nog harder aan Rose’ mauw. Toen de bel klonk rende Rose zo snel als ze kon de kerkers uit. Wat dacht die man wel.
‘Rose!!!’
Rose werd humeur werd al weer wat beter bij het horen van die enthousiaste stem. Ze liep naar het jongentje dat haar naam geroepen had toe.
‘Ik heb vandaag een veer in de lucht laten zweven!. Wimgarium Leviosa en toen zweefde hij boven mijn hoofd. Echt het was zo gaaf.’
‘Het is fijn om te horen dat je het hier zo naar je zin hebt Harry’ zei ze tegen hem. Harry keek glimlachend aan.
‘Hogwarts is het beste dat me ooit is overkomen’ na dit gezegd te hebben rende hij achter een andere eerstejaars van Gryffindor aan. Rose klom de trap op, Norene zag ze nergens meer die was vast al naar de grote zaal vertrokken voor de lunch. Zij zelf had niet zo veel honger en besloot even naar de bibliotheek gaan, de ruimte die haar het meest lief was van heel Hogwarts. Als ze tussen de boeken was, vergat ze alles om zich heen, en dat was nou net wat ze nodig. Na de ruzie met de oude bok der net, na haar gesprek met Scorpius van gisterenavond. Dat niet eens een echt gesprek was geweest. Maar haar meer aan het denken had gezet dan welk gesprek dan ook. Ze stapte bibliotheek in en vermaakte zich de hele lunchtijd tussen de boeken.
Die middag rond een uur of drie zaten Scorpius en Albus in de leerlingenkamer. Ze hadden geen lessen meer die dag, en hadden besloten maar eens aan hun werkstuk, voor verweer tegen de zwarte kunsten te beginnen. Aangezien ze dat de maandag moesten inleveren. En allebei geen zin hadden om in weekend huiswerk te maken. Een tijd lang zaten ze geconcentreerd te schrijven. Totdat Albus op stond en naar het prikbord liep.
‘Ah nee hé!’ riep Albus. Hij prikte met zijn vinger op het prikbord. Scorpius legde zijn veer neer.
‘Wat is er?’ vroeg hij.
‘De eerste zwerkbalwedstrijd is tegen Gryffindor. Ik haat het om tegen James te moeten spelen!’
‘Waarom is zo erg om tegen je broer te spelen?’ vroeg Scorpius, die niet kon begrijpen wat daar zo erg aan was.
‘Als Gryffindor wint, moet ik waarschijnlijk het hele jaar blijven aanhoren hoe goed James is in zwerkbal. Dat hij zo’n geweldige zoeker is. Dat ie nog nooit een snaai heeft gemist. Arrogant rotjong!’
‘Dan zorg je er toch gewoon voor dat jij de snaai eerder te pakken hebt. Winnen wij ook weer eens een keer van Gryffindor’ zei Scorpius. Die het wel weer eens tijd werd dat Slyherin won van Gryffindor, in de vier jaren die hij al op het kasteel had gebracht. Hadden ze niet één van Gryffindor weten te winnen. Hoogtijd dus.
‘Ja, ik zal Doris Zabor vragen om een extra zoekerstrainning en misschien wil kleine Harry James Dursley wel voor mij de training van James bespioneren’
‘Waarom zou hij dat, willen doen?’ vroeg Scorpius. ‘Want ik neem dat hij liever heeft dat James’ zwerkbalteam wint. Aangezien hij zelf een Gryffindor is’
‘Ja,’ zei Albus. ‘maar hij zal er snel genoeg achter komen, dat ik het meer verdien om te snaai eerder te pakken te krijgen dan James’
‘Wat ben je van plan?’ Albus keek hem niet meer aan in liep de leerlingenkamer uit. Wat is hij van plan? Dacht Scorpius toen hij zijn veer weer oppakte en verder ging met zijn werkstuk.
‘Wat had jij vanmorgen bij toverdranken? Had dat echt alle met je broertje te maken of is er meer?’ vroeg Norene, toen zij en Rose, na het diner op weg waren de leerlingenkamer.
‘Puberteit denk ik’ mompelde Rose. Ze had echt geen zin om haar problemen met iemand te delen en zeker niet met Norene die altijd maar door bleef vragen.
‘Ben je verliefd of zo?’ vroeg Norene toen ze de trap naar de vierde verdieping bereikte. Net toen Rose wilde antwoordden, trilde de treden van de trap, de trap kwam los van het platform en zweefde omhoog de lucht in.
‘Stomme trappen ook’ hoorde Rose Norene mompelen. Rose schoot in de lach. De boosheid van eerder dag was al weer wegebt.
‘Hopelijk is hij is in een aardige bui en geeft hij ons een lift naar de zevende verdieping’ lachte Rose.
‘Daar ziet het niet naar uit’ zei Norene. Toen de trap zich aansloot op een andere platform. Rose liep omhoog en stapte op het platform. Voor haar lag een lange smalle gang. In de vier jaar dat ze nu al in het kasteel kwam, was hier nog nooit geweest. Norene bleek een beetje angstig op de trap staan.
‘Ik denk niet dat het de bedoeling is dat we hier zien, het ziet er nogal duister uit.’
‘Ben jij nu een echte Gryffindor?’ vroeg Rose. Aan haar vriendin.
‘Denk het wel ja’ antwoordde die met bevende stem.
‘Nou, dan’ zei Rose. ‘ Gryffindor staat bekent om zijn moed, dapper en ridderlijkheid. Een ware Gryffindor zal avontuur verkiezen boven zijn of haar angst, en geeft nou toe, deze gang is één en al avontuur.’
Rose liep de gang in en keek even achterom Norene stond nog steeds op de trap en keek haar met angst in haar ogen aan.
‘Ik weet het niet hoor’ stammelde ze. Rose liep terug naar vriendin en pakte haar hand beet.
‘Kom op. Wie weet wat we allemaal ontdekken’ zei Rose enthousiast. Ze trok Norene mee de gang in.
‘Krijgen we niet op onze kop als we hier rondsluipen, ik wil niet van school gestuurd worden.’
Rose lachte. ‘Er is wel wat meer voor nodig om van school gestuurd te worden’
‘Hoe weet jij dat nou?’ vroeg Norene.
‘Oo mijn vader,moeder en oom hebben vaak nog door de school gelopen. Mijn vader en oom Harry, hebben een keer de trein gemist en zijn toen met een vliegende auto naar school gevlogen en hebben toen bovendien, schade toegebracht, aan die beukwilg. Je weet wel welke ik bedoel. En zijn ze van gestuurd? Nee, ze mochten gewoon blijven. Wees niet zo bang en kom met mee, ze laten heust niks gevaarlijks los in een school hoor’
Nu liep Norene achter Rose aan al was het niet van harte. Rose sloop langzaam de gang in. Norene had gelijk gehad, de gang was inderdaad nogal duister. Er hing een muffe lucht en de schilderijen waren verwaarloost, het was duidelijk dat zelfs de conciërge van de school, niet vaak in deze gang kwam. Aan het einde van de gang kwamen de twee vrienden een deur tegen. Rose drukte de deur klink omlaag.
‘Op slot’ zei ze. Toen de deur niet open ging. Norene keek Rose met een angstige blik aan.
‘Laten we dan maar gaan’ zei ze.
‘Alohomora!’ Rose richtte haar toverstok op het sleutelgat. Maar nog altijd beleef de deur gesloten.
‘Vreemd’ zei Rose. ‘Het lijkt wel of er een anti inbraak spreuk op is los gelaten’
‘Wat dus betekend dat we hier niet mogen zijn. Laten we naar de leerlingenkamer gaan. Ik vind het hier niet prettig’ zei Norene. Omdat de deur niet open kon werd, Rose nieuwsgierigheid alleen maar groter ze moest echt weten wat er achter die deur zat. Ze rammelde nog een keer aan de deurklink maar zoals verwacht gebeurde er niets. Norene stond nog steeds wat angstig in de hal en sprong een meter of wat in de lucht, toen er een luide grom klonk vanachter de deur. Ze sprintte de gang uit. Rose bleef nog even naar de deur staren, wat zat er achter de deur? En waarom gegromde het zo? Rose was opeens vast besloten om daar achter te komen. Ze zou morgen aan Albus vragen of hij haar wilde helpen. Albus was ook wel iemand die het avontuur op zocht, en misschien wilde Scorpius ook wel mee, de liep de lange gang we uit, en tot haar opluchting was de trap er nog. Of weer dat kon ze natuurlijk niet met zekerheid zeggen. Ze ging op weg naar de leerlingenkamer, ze als vast wat ging leren voor de slijmballen later dat jaar en ze voegde nog het een andere toe, aan haar al tien kantjes lange werkstuk voor verweer tegen de zwarte kunsten. Daarna besloot ze naar bed te gaan, maar slapen kon ze niet. Steeds opnieuw kwamen de gedachten aan de gang en het grom achter de deur terug. Toen ze eindelijk tegen de ochtend in slaap veel, droomde ze dat er een draak achter de deur verborgen was, maar toen ze volgende morgen wakker werd, was ze deze droom als weer vergeten.
Reacties:
ze bedreigt haar leraar met een staf en ze krijgt niet eens puntenaftrek?
leuk voor haar. En kleine broertjes, je kan ze soms de nek omwringen maar als het er op aan komt kan je ze niet missen.
Benieuwd wat er in die gang is, snel verder
Hihi, echt geniaal!