FanFic.nl

Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)

Hoofdstuk 6. De zwerkbal wedstrijd en ant-inbraakspeuken.

Scorpius stond op en kleedde zich aan. Albus had zijn groene zwerkbalgewaad al aan, en stond te springen van opwinding.
‘Zabor, zegt dat het team van James niet optimaal in vorm is. Dat we wij in het voordeel zijn. Wat dus inhoud dat ik James kan inmaken’ zei Albus opgewonden zonder ook maar een keer adem te halen.
‘Het zou geweldig zijn, als ik die snaai eerder te pakken krijg. Dat zal een koekje van eigen deeg zijn voor meneer de aanvoerder.’
‘Ben je jaloers ofzo, dat James tot aanvoerder is benoemd?’ vroeg Scorpius, nog een beetje slaperig, zo op de vroege ochtend was hij nooit echt wakker. Maar Albus daarin tegen, die nog altijd op en neer stond te springen, was klaar wakker.
‘Nee, echt niet. Maar om denk je dat?’
‘Je hebt het al een maand lang, sinds die aankondiging voor de wedstrijd van vandaag over niet anders dan het inmaken van James. Daarom kreeg ik zo het vermoeden dat je een tikkeltje jaloers bent.’
‘Dat heb je dan verkeerd gezien. Het namelijk zo, dat James zo arrogant is en altijd maar denk dat hij de leukste, grappigste en beste is. Ik wil gewoon één keer bewijzen aan de hele school dat James Sirius Potter, niet meer is dan alle andere. Dat hij gewoon een kwal is die zich veelte goed voelt voor andere.’
‘O, op die manier. Maar laten we gaan ontbijten. Je kunt vast niet met een lege maag van je broer winnen’ ze Scorpius toen hij in de richting van de uitgang van de leerlingenkamer liep.
‘Nee,’ zei Albus. ‘Dan rammelt mijn maag de hele tijd, en zie ik in plaats van de gouden snaai. Allemaal crackers en kannen pompoensap langs vliegen. Geen goed idee.’
Lachend verlieten de vrienden de kerkers op weg naar de grote zaal, voor het ontbijt.

‘We maken Slyherin zo in vandaag’ hoorde Rose James zeggen tegen iedereen die het maar wilde horen.
‘Mijn broertje is gewoon een slechte zoeker. Ik heb het Talent van mijn vader, grootvader en moeder geërfd, alle drie topzoekers. Maar dat broertje van mij kan er niks van. Ik bedoel die kan , een waaiend blad en de snaai niet eens van elkaar onderscheiden. Ik zie het nog wel voor me, dat Al een blaadje omhoog houd in zijn handpalm en roept: Ik heb hem. Nee Slyherin heeft geen schijn van kans tegen ons team’
Rose zuchtte diep.
‘James, als je nu niet ophoudt. Dan ga ik straks gezellig naast Scorpius zitten en zo hard als ik kan Albus aanmoedigen. Jullie zijn allebei, prima zoekers en het maakt toch niet wie van jullie beter is. Het gaat er toch dat het spel leuk is, dat je er plezier in hebt. Dat de beste moge winnen of jij dat nou bent of Albus, dat maakt toch niet veel. Sorry maar ik zie jullie probleem niet echt’
‘Rose!’ riep James schokt. ‘Slyherin mag niet winnen, dat begrijp jij toch ook wel?’
‘Zoals ik al zei: de beste moge winnen en als dat Slyherin is ga ik daar niet over zitten treuren hoor’ zei Rose.
‘Mijn zus is Slhyherinsvriend’ zei Hugo, die naast James zat. Hugo zat ook in het zwerbalteam van Gryffindor, voor het eerst dit jaar, en hij keek erg op tegen zijn grote neef. De aanvoerder.
‘En ik een Slyherinsbroer’ zei James. ‘Al is Albus, wel het leukste broertje dat je maar kunt wensen. Soms dan’
Rose zuchtte opnieuw. Dit zal nog wel eens spannende wedstrijd kunnen worden dacht ze. Twee broers, twee afdelingen, twee verschillende teams en de zelfde vastbeslotenheid om eerder de gouden snaai te pakken dan ander. Om hun team de 150 punten te geven. Vast besloten allebei.
 
Een uur later  stoomde de tribune van het zwerkbalveld al aardig vol. Rose, Norene, Scorpius en Harry hadden ergers midden op de tribune een plaatsje weten te bemachtigen. Van hier af hadden een goed zicht over het hele veld. Rose glimlachten even. In de tijd dat haar ouders en ooms en tantes op Hogwarts zaten. Moest men er niet aandenken om naast een Slyher te zitten en zeker niet tijdens Gryffidor-Slyherin, zo ongeveer de grootste aartsrivalen ooit bestaan, maar dat was voor de dat Lord Voldemort gedood was. Nu was het idee van het zuivere Slyherin verwaterd. Natuurlijk was het nog wel zo dat er voornamelijk zuiverbloed in Slyherin kwam, maar er waren nog maar zo’n drie echt bloedzuivere tovenaarsfamilies over. Dus ook halfbloed en zelf dreuzelgeborene, konden zonder enig pardon in Slyherin worden ingedeeld.  En toch was er bij een aantal Gryffindors nog steeds die haat. De haat tussen de twee aartsrivalen.
‘James was vanmorgen, alleen maar bezig met het verslaan van Albus’ zei Rose tegen Scorpius. 
‘Albus wil zijn broer al net zo graag verslaan. Het gaat die twee niet om winnen’ antwoordde Scorpius. 
‘Waar dan wel om?’ vroeg Harry.
‘De beste zoeker van de familie zijn. Ze zijn allebei nog al egoïstisch, willen allebei kunnen opscheppen dat ze beter zijn dan de ander. In dat opzicht zijn Albus en James erg vervelend’ zei Scorpius. 
‘Ik heb James overgehaald of ik bij de training mocht kijken’ 
‘Wat! Waarom?’ riep Rose geschokt. 
‘Dat leek me interessant, ik kende zwerkbal niet en wilde de regels al een beetje kennen voor de wedstrijd van vandaag’ zei Harry. 
‘Albus heeft je overgehaald?’ zei Scorpuis. Het was niet echt een vraag. Scorpius probeerde iets was vast te stellen. Iets waarvan zij niets wist en toen ze er naar  wilde vragen. Kwamen de spelers het veld op. Albus en James keken elkaar woest aan. Rose slaakte een zucht, die twee zouden elkaar nog vermoorden, als ze daarmee eerder de snaai te pakken konden krijgen. 
Nadat James en Doris Zabor – de aanvoerder van Slyherin- elkaar de hand hadden geschud. Blies madame Boll op haar fluitje en begon  het spel. Vlug volgde Rose het spel met haar ogen. Als Albus en James maar niet te vergaan dacht ze. 
‘Snakers van Slyherin is in slurk bezit, hij vliegt recht op de doelpalen van Gryffidor af, zal hij scoren. Nee dat dat was een mooie redding, van Gones. Gryffindor is slurk bezit. Dat was een mooie pas van Johnsson. En Gryffindor scoort 10-0 voor Gryffindor’ riep Milena een meisje dat altijd het verslag gaf tijdens de zwerkbalwedstrijden.
Rose zocht naar James of Albus. Als ze ook maar één van de broers, kon vinden om zo te kunnen vast stellen hoe ver ze waren in hun alles verzeggend strijd om de snaai. Toen zag ze James vliegen hoog boven het veld, hij spurtte de lucht af op, zoek naar de gouden snaai. Albus vloog iets lager, en maakte plotseling een duikvlucht. Had hij de snaai gezien?
‘En Albus Potter maakt een duikvlucht, heeft hij de snaai gezien. James Potter van Gryffindor, duikt zijn broer achterna. Albus vliegt nu echt vlak boven de grond en… ‘
Albus schoot met een ruk omhoog, James die hier niet op was bedacht knalde met een harde klap op de grond en bleef stil liggen. 
‘En de boertjes Potter hebben het voor elkaar!’ riep Rose. ‘ Stelletje stomkoppen!!!’
Na twee minuten klom James weer op zijn bezem en zette de afval in. Hij vloog op Albus af en beukte zijn broertje bijna van diens bezem, waarop Albus op zijn beurt weer tegen James aan vloog. 
‘James Potter neemt wraak, waar zijn die zoekers mee, bezig. Oei Gones de wachter van Gryffidor is afgeleid, door het incident met de zoekers, en Slyherin Scoort 10-10.’
Zo beleven de twee broers nog een tijd door gaan. Ze knalde tegen elkaar op, trokken aan elkaars armen. En leken elkaar ook nog uit te schelden.
James schoot pijlsnel op de grond af. Albus volgde hem en duwde James half van zijn bezem.
‘Dit is geen wedstrijd meer!’ riep Norene. ‘Laat iemand iets doen’
‘We kunnen niets doen Noor’ zei Rose. ‘Alleen maar hopen dat een van beide snel de ….’
ze werd onderbroken, door een luid gejuich. Albus stoof weer omhoog en hield de snaai in zijn hand, met duivelse blik keek hij naar zijn broer.
‘Slyherin wint, met 160 tegen 10. Wat waren die boertjes tegen elkaar op gewassen zeg, wat waren ze woest in hun strijd om de gouden snaai. ’ riep Milene. 

Rose en Scorpius rende de trappen af, naar het veld. Waar het spel inmiddels was stil gelegd.  James rende op Albus af. 
‘Stom rotjong!’ riep hij. ‘Hoe durf je beter te zijn ik’
‘Ik zag de snaai gewoon als eerste kwal’  beet Albus zijn broer toe. De twee potters vlogen elkaar in de haren en rolde over het zwerkbalveld. 
‘Jij Albus Severus gaat hier nog heel veel spijt van krijgen. Etter’ James sloeg zijn broer in het gezicht.
'Je kan het gewoon niet hebben dat, ik je kleine broertje je verslagen heeft. Dat James Sirius Potter, voor de eerste sinds in het zwerkbalteam van Gryffindor speelt, de snaai niet gevangen heeft. Ja, boer kom het maar onder ogen, je bent verlagen voor het eerst' treiterde Albus zijn broer.
De hele school stond met geschokte gezichten  naar de vechtende  broers te kijken. Niemand ondernam ook maar enige actie om de jongens uit elkaar te halen .Niemand.
‘Kan dan echt niemand iets doen!’ riep Harry Dursley na tien lange minuten. ‘Zo maken ze elkaar nog af’
Hij rende op de vechtende jongens af, en wierp zich tussen hen in. 
‘Harry niet doen!’ riep een andere eerstejaars van Gryffindor.  Maar Harry had de twee broers al uit elkaar getrokken. 
‘Hier lossen jullie niks mee. Het moest er een keer van komen dat iemand de saai -of hoe dat ding dan ook heet- eerder te pakken kreeg dan jij, je kunt niet altijd de beste zijn James Potter. Niet altijd. En voor jou geld Albus Potter, dat je je niets van je broer moet aantrekken negeer elkaar desnoods maar dit lost echt niks op’  zei Harry. Rose kon de kleine brede jongen alleen, maar met open mond van verbazing aan staren. Er was nog nooit iemand op het idee gekomen, om zich tussen de Potterbroers te storten als ze weer eens ruzie maakte. Iedereen was bang voor de reacties die de oudste James dan  kon geven. Zelf hun beste vrienden en familie. Albus en James die vochten waren gevaarlijk en dan met name James. En die kleine Harry, stond daar zo serieus. Hij keek de jongens vragend aan. 
‘Ik ben de beste niet hij, en bemoei je er niet mee, vetklep!!’ wierp James Harry toe. 
‘Nee,’ zei Harry. ‘Je krijgt later spijt. Mijn  vader vertelde mij, hoeveel spijt hij heeft. Spijt, dat hij jullie vader bijna 16 jaar lang het leven zuur heeft gemaakt. Later zullen jullie spijt krijgen. Jullie mogen dan broers en onze vaders neven, het komt waarschijnlijk op het zelfde neer’ 
Rose liep naar Harry toe en trok hem en Albus weg bij James. Ze liepen met z’n drieën naar Scorpius toe. 
‘Jij bent echt zo dapper’  zei Rose tegen Harry. Harry keek haar met een grote glimlach aan. 
‘Nee, joh,  het was niets’. 
met z’n vieren liepen ze naar  het kasteel. 
‘Ik bedenk me net iets’ begon Rose terwijl ze het schoolterrein over liepen. 
‘Wat dan?’  vroeg Albus toen Rose niet verder ging. 
‘ Een week terug, was ik met Norene op  een geheime gang, ik heb eerst besloten hem alleen te zoeken maar dat lukt niet , willen jullie helpen’ vroeg Rose aan Scorpius en Albus. Ze had later toch besloten eerst niet aan Scorpius en Albus te vertellen over de geheim gang, omdat ze later gedacht dat misschien eerst handig was of ze hem weer kon vinden. Iedere nacht was stiekem uit bed gelopen, maar de geheime gang  had ze niet meer gevonden. En dat maakte haar juist nieuwsgieriger. Wat was er met gang? iets dat zij niet te weten mocht komen, en juist daarom wilde ze het weten. 
‘Vanavond niet, ik heb slecht geslapen van de zenuwen’ zei Albus. ‘Maar morgen misschien?’
‘Mmmm’ zei Rose. ‘Ik had graag vannacht willen gaan, Toen Norene en ik daar waren hoorde een harde grom achter een deur, die met geen mogelijkheid open wilde. Ik moet gewoon weten wat er achter verborgen zit’ 
‘Klinkt Spannend’ zei Scorpius 'ik ga mee. Rose pakte zijn arm vast en kneep er zachtjes in .
‘Vannacht om 1.00 uur bij het  verweer tegen de zwarte kunsten lokaal.’ 
‘Oke, ik zal er zijn’ zei Scorpius. 


Om 00.45 stond Scorpius op, en  schuifelde voetje voor voetje ,de leerlingenkamer uit. Om geen van de andere jongens wakker te maken. Het vuur in de haard smeulde nog een beetje na. Hij sloop naar de uitgang, en tuurde om het hoekje van de muur of hij iemand zag. Maar de kerkergang was verlaten. Hij liep naar buiten en keek hoe de muur achter hem zich weer sloot. Hij kon nu nog terug, het enige wat hij moest doen was het wachtwoord zeggen. Puurheid in zekere zin. En dan zal de muur opzij schuiven  en kon hij weer in zijn warme bed kruipen. Maar dat deed hij niet. Hij sloop verder door de donkere kille kerkers. Die s ’nachts nog killer en donkerder leken. Hij wou dat hij Albus had gewekt, om hem te vragen of hij ,alsjeblieft mee wilde gaan. Want alleen s ’nachts door de kerkers sluipen vond hij maar niks. Hij was dan ook blij toen hij  de grote hal in liep en de kerkers achter zich liet. Hij liep naar de trappen en klom omhoog, naar de derde verdieping. Toen hij bijna bij het verweer tegen de zwarte kunsten lokaal was, kwam opeens het idee bij hem op, om weer om te draaien en Rose te laten zitten, haar daar gewoon te laten wachten. En dat was niet omdat hij  bang was voordat wat er achter deur verscholen ging.  Nee, hij was bang voor Rose. Bang dat ze weer zo zeggen dat hij mooie ogen bang, bang dat ze zijn hoofd weer op hol zal laten slaan, met haar lieve woorden. Hij was niet goed snik, Rose was zijn beste vriendin en dat zal altijd zo blijven. Al was het hem de laatste tijd wel op gevallen, dat ze heel erg knap was. Nee, zei tegen zich zelf. Ze mijn beste vriendin en niet meer dan dat. Hij stond inmiddels voor het verweer tegen de zwarte kunsten lokaal. Maar Rose was nergens te bekennen. Hij wachtte een tijdje, en wilde net terug gaan, omdat hij dacht dat ze er nu toch wel geweest had moeten zijn. Toe ze aan kwam lopen. Haar bruine lange haar zat in war en stond pluizige pieken omhoog. Ze had een roze ochtendjas aan. En kwam al rennend op hem af. 
‘Sorry’  fluisterde ze. ‘James en Harry gingen maar niet naar bed’
‘Was James dan nog steeds bezig?’ 
‘Nee,’  zei Rose. ‘ ze waren  spookverhalen aan het vertellen. En die van Harry waren echt eng. Maar je begrijpt dus wel dat ik, niet eerder weg kon. Sta je hier al lang?’
‘Nee, nog niet zo lang’ zei hij. ‘Waar was die gang van jou ongeveer?’
'Dat weet ik niet, maar Norene en ik stonden op de trap naar de vierde verdieping'
'Dan gaan we naar die trap'
Ze liepen de gang van de derde verdieping uit en klommen de trap op. Halverwege liet Scorpius zich op één van de treden zakken. Rose ging naast hem zitten. Hij voelde haar warmte. En dat gaf hem zowel een prettig als een onprettig gevoel. Na dat ze een tijdje zwijgend naast elkaar op de trap hadden gezetten verbrak Rose de stilte: 'Wat nou als we die gang helemaal nooit meer, kunnen vinden. Als je er alleen per toeval kan komen, als we hem heel hard nodig hebben'
'Hoe bedoel je?' vroeg Scorpius die niet helemaal bergreep wat Rose bedoelde.
'Mijn vader vertelde eens over een kamer die zich in de school bevond. Een kamer die alleen te voorschijn kwam, wanneer men hem nodig had er kon van alles zijn , van een wc tot een rommelhok waar men alles wat hij of zij wilde kwijt wilde kon verstoppen.'
'De kamer van hoge nood?' vroeg Scorpius.
Rose knikte.
'Daar heeft vader me een keer over vertelt. Maar volgens hem is die tijdens de slag om Hogwarts, verwoest door een duivelsvuur en daarbij, die bevond zich niet in een gang, maar op de zevende verdieping'
'Nee, maar ik zeg ook niet dat de kamer van Hoge nood is. Ik zeg alleen dat het iets vergelijkbaars kan zijn'
'Dat zal dan dus betekenen dat jij en Norene opzoek waren naar gevaar?'
'Wie zegt, dat we opzoek waren naar gevaar?'
'Je zei dat er iets gromde achter een deur, een deur die met geen mogelijkheid open wilde. Waarom zou iemand spreuken op een deur uitspreken als er niets gevaarlijks achter de deur verborgen wordt?'
'Misschien hebben we wel helemaal mis, en moeten we net zo lang wachten tot dat de trap besluit te bewegen' zei Rose. Ze pakte zijn hand vast. Haar voelde warm aan in de zijne. Ze keek hem aan met die chocoladebruine ogen.
'Misschien' mompelde hij. Niet in staat meer te kunnen zeggen. De treden van de trap begonnen te trillen. Rose kneep hard in zijn hand.
'Au Rose!!'
'Sorry' zei ze snel liet ze zijn hand los en greep zich vast aan, de tree van de trap, die zich inmiddels had los gemaakt van het platform en zwijgend naar boven zweefde, met een harde dreun sloot hij zich aan op een ander platform. Rose sprong overeind en trok ook hem overeind.
'De gang' fluisterde ze, toen ze naar een lange duistere gang keek. 'we hebben hem gevonden'
Ze rende de trap op en bleef vlak voor de gang staan. Scorpius liep naar haar toe.
'En nu?' vroeg hij opeens onzeker, of ze wel naar de deur toe moesten gaan.
'Wat dacht je' lachte Rose ' er achter komen hoe we die deur open krijgen natuurlijk'



Nog na trillend kroop Rose om 3.00 in haar warme hemelbed. Ze had twaalf keer Alohomora gezegd, maar zo als ze eigenlijk al verwacht had, was de deur ook deze keer niet open gegaan. Zij en Scorpius waren tot de conclusie gekomen dat het echt niet anders kon, dan dat er een anti-inbraakspreuk op de deur was uitgesproken. Er zat dus echt iets gevaarlijks achter die deur en ze moest weten wat het was. Morgen na de lessen, zouden ze naar de bibliotheek gegaan, om uit te zoeken, hoe men een ant-inbraakspreuk ongedaan kon maken. Ze draaide zich op haar buik en drukte haar gezicht in haar kussen. En zuchtte diep. Toen het monster of wat er dan ook de deur zat, gegromd had. Had Scorpius van schrik, zijn armen om haar heen geslagen. Zijn mooie grijze ogen hadden angstig in de hare gekeken. De woorden die haar vader had gezegd toen ze op perron 9 driekwart stonden, voor haar eerste jaar op Hogwarts spookte door haar hoofd. 'Zorg dat je ieder proefwerk beter maakt dan hij! Godzijdank heb je de hersens van je moeder'
en toen haar moeder had gezegd, dat ze nog een op school zaten en het niet nodig was ze nu tegen elkaar op te stoken. Zei Papa: 'Maar wordt ook geen al te goede maatjes met hem, opa Weasley zal het je nooit vergeven als je met iemand van zuiverbloed trouwde.'
In hoe verre mende haar vader deze woorden. Want sinds dit schooljaar, eigenlijk sinds ze elkaar waren tegen gekomen op de Diagon Ally had Rose het gevoel gehad, dat Scorpius welk eens meer kon worden dan alleen haar beste vriend. Dat ze verliefd op hem aan het worden was. Ze draaide zich op haar zij, en begon heel hard te denken aan de indeling, van de bibliotheek, zodat ze morgen meteen de boeken over anti-inbraakspreuken zou kunnen vinden. En Gelukkig ging Scorpius aan Albus vragen of hij mee wilde zodat ze niet weer alleen met hem zal zou. Want dat kon ze momenteel niet aan. Misschien kwamen ze er morgenavond wel achter wat er achter de deur verborgen was. Na, een uur viel Rose in een onrustige droomloze slaap.

Reacties:

RivLovee zei op 26 nov 2013 - 6:21:
Ohhhh, is het Dirk, hihi! Lolzz, KIZZ

Rukia zei op 14 nov 2013 - 0:00:
is Harry werkelijk de zoon van Dirk? Hij is zo lief, schattig en dapper en Dirk...Nou ja, die is en blijft Dirk.
En Ron zal het uiteindelijk wel aanvaarden als Rose en Scorpius een koppel worden, hij slaat gewoon soms de grootste onzin uit