FanFic.nl

Rose Weasley en Scorpius Malfoy: en de verboden liefde. (PAUZE)

Hoofdstuk 7. Achter de deur.

Professor Binns zweefde door het lokaal en sprak op een oninteressante toon over de heksenjacht die in de middeleeuwen plaats vond. Geen van de leerlingen leek naar de professor te luisteren. En dat leek de geest niet eens te merken, hij was veelte druk met het opsommen van heksen, die de brandstapel zo leuk vonden dat ze meerder keren een anti-brand spreuk over zich zelf hadden uitgesproken, om vaker van de brandstapel die na de spreuk, nog slechts een fijn gekietel veroorzaakte te kunnen genieten. Scorpius staarde naar de geest, maar luisterde net als alle andere niet naar zijn verhaal. Hij was met zijn gedachten bij vannacht. Er zat echt iets gevaarlijks achter de deur in de gang waar Rose het over had gehad. De grom die hij gehoord had hem zo angstig gemaakt. Hij was nog banger geweest dan hij die zomer was, toen hij het geraamte van wormtail in de kelder van zijn grootouders had gevonden. Dat wat er achter die deur moest veel enger zijn dan de overblijfselen van een al 23 jaar overleden man. In zijn angst had hij Rose vast gegrepen, maar die had hem vrij snel weer van zich af geduwd en was de gang uit gerend. Hij was haar achterna gerend. Ze had halt gehouden op de trap naar de vijfde verdieping en gezegd: 'Morgen na de lessen gaan we naar de bibliotheek om informatie te zoeken over anti-inbraakspreuken. En vraag Albus mee.' Daarna was ze weer weg gerend en had hij maar besloten weer terug te gaan naar de kerkers.
'Saai,' zuchtte Albus. Scorpius schrok op uit zijn gedachten. Hij herinnerde zich dat Albus er ook nog was.
'Als hij nou nog een interessante stem had, was de les misschien iets minder saai.'
'Misschien wel' mompelde Scorpius. 'Ga je vandaag na de lessen mee naar de bibliotheek?'
'Wat moet jij in een bibliotheek?' vroeg Albus verbaast.
'Rose en ik willen er achter komen, hoe je een Anti-inbraakspreuk ongedaan kunt maken'
'Is ze nou nog steeds met die deur bezig?' vroeg Albus.
'Ja, er zit echt iets achter. Je gaat toch wel mee hé?'
'Natuurlijk,' zei Albus. 'zo'n gaaf avontuur laat ik niet nog een keer aan me voorbij gaan.'

Geïrriteerd sloeg Rose de bladzijde van transfiguratie boek om en las door over het veranderen van voorwerpen in levende dieren. Professor Minset was misschien wel de aardigste leraar van school. Ze luisterde altijd naar de leerlingen en wist overal raad op. Misschien wilde zijn iets kwijt over anti-inbraakspreuken. Rose vinger schoot omhoog voor ze erg zelf erg in had. Professor Minset stond vrijwel meteen naast haar.
'juffrouw Weasley, wat wilt u vragen?' vroeg ze met haar vriendelijke stem,haar stem deed Rose erg denken aan de stem van oma Weasley.
'Ik las een boek waarin een hoofdstuk ging over anti-inbraakspreuken, Nou vroeg ik me af wanneer iemand een anti-inbraakspreuk gebruikt, want dat kon ik niet terug vinden?' loog ze.
'Anti-inbraakspreuken worden vaak gebruikt bij winkels of ruimtes waarvan men niet wil dat iemand anders er binnen kan komen. De winkels in Hogsmeade zijn van een anti-inbraakspreuk voorzien. Anti-inbraakspreuken kunnen alleen opgeheven worden door de gene die hem over de desbetreffende deur heeft uitgesproken, maar er is een spreuk die iedere anti-inbraakspreuk, ongedaan kan maken, door welke tovenaar of heks dan ook. Alleen zijn er maar weinig die, de spreuken kennen' legde Professor Minset aan haar uit.
'Weet u die spreuk die een anti-inbraakspreuk ongedaan kan maken?'
'Nee, dat zijn spreuken die je niet leert op Hogwarts. We willen niet dat onze leerlingen later gaan stellen'
'Nee,' zei Rose 'dat lijkt mij ook niet'
Ze baalde dat de professor de spreuk niet wist en dat ze niet veel verder was gekomen. Ze hoopte vurig dat ze die spreuk, de een anti-inbraakspreuk ongedaan kon maken, vanmiddag konden vinden. Bijna net zo erg als dat ze hoopte dat Albus mee wilde. Na transfiguratie had ze Toverdranken samen met Hufflepuff, haar laatste les vandaag.

Zoals altijd keek professor Milis dreigend de klas rond Rose schrok toen hij naast haar kwam staan en haar op haar schouder tikte.
'Jij dacht zeker dat je kon vluchten, dat je dan geen straf zou krijgen!' zei hij op dreigende toon.
'Ik dacht eigenlijk helemaal niks.' zei Rose. Milis trok aan zijn grijze sikje.
'Je bedreigde een leraar, mij om precies te zijn en vervolgens vluchtte je heel laf. 100 punten aftrek voor Gryffindor en daar laten het dan maar bij.'
'Bedankt Weasley!' riep een tengere jongen uit Gryffindor. Die Rose herkende als Hummer Silver.
'Graag gedaan!' riep Rose spottend terug ze had Hummer Silver nooit zo gemogen.
Na de les liep ze de kerkers uit. Norene kwam achter haar aan.
'Wil je me helpen, met het huiswerk van Bezweringen. Ik snap er niks van?' vroeg ze.
'Vandaag niet' zei Rose tegen haar vrienden. Ze liep sneller de kerkers uit.
'Rose, wacht op ons!' hoorde ze een bekende stem roepen. Albus en Scorpius kwam van ergers achter in de kerkers aanrennen. Ze bleef staan wachten,tot de twee jongens zich bij haar hadden aangesloten.
'Gelukkig' zei Albus. 'Je hebt me gehoord op naar de bibliotheek'


Die nacht rond een uur of twee zaten Rose, Albus en Scorpius, op de trap naar de vierde verdieping. Te wachten tot die hen naar de gang zal brengen.
'Misschien zit er een draak achter de deur' zei Albus.
'Ik hoop van niet' zei Rose. 'Als ik de brandwonden van oom Charlie zie, word ik nou niet bepaald blij.'
Albus lachte
'Ik ook niet' zei hij. 'maar het zal wel gaaf zijn als er een draak verborgen is in de school'
'Laten nou maar eerst kijken of de spreuk die we vanmiddag gevonden hebben wel werkt' zei Scorpius, op het moment dat de trap weer omhoog zweefde. Toen de drie vrienden de gang in liepen, wisten nog wat ze die nacht tegen zouden komen, en dat sneller dan ze alle drie ooit zouden durven hopen . Bij de deur aangekomen, richtte Rose haar toverstok op het sleutelgat en fluisterde: 'Slornatantius'
Meteen hoorde ze een klik. Een klik die bevestigde dat ze de goede toverspreuk gevonden hadden. Rose liep nieuwsgierig de ruimte binnen die zich achter de deur bevond. Albus en Scorpius kwamen angstig achter haar aan en knepen elkaars hand zo wat fijn.
'Kom angsthazen, zo eng is vast niet niet' de harde grom die klonk maakte dat Albus en Scorpius gilde van angst. Rose schoot in de lach. Echt veel had ze niet aan de jongens. Moedig liep ze door de lege ruimte. Vreemd dat er niks te zien was? Maar de harde grom was nog steeds te horen en klonk harde dan ooit. Ze stuitte op een nieuwe deur. 'Alohomora' riep ze maar ook deze deur ging niet open. 'Slornatantius' maar ook dat leek in eerste instantie niet te helpen. Tot dat er na een minuut een zware stem klonk.
'Lus en Los, twee vrinden door dik en dun, kochten een feniks net uit het as. Lus kwam met de vraag, wat was er eerder de Feniks of de as. Nou is het jou te beantwoorden dit raadsel, alleen bij een goed antwoord zal, ik mijn deuren openen.'
Rose draaide zich om en zag dat Albus en Scorpius angstig de ruimte rond keken.
'En wat is het antwoord jongens?' vroeg ze.
'Geen idee, Rose' zei Scorpius met trillende stem van angst.
'Jij bent hier de slimste' was Albus antwoord.
'Het is zo simpel als wat' Rose lachte even om de angst van de vrienden, als zij niet stoer waren, moest zij maar de stoerste zijn. De dapperste. Ze richtte zich tot de deur en sprak op plechtige toon :
'Zonder as geen feniks, zonder Feniks geen as. Je zo dus eigenlijk kunnen zeggen dat de cirkel rond is.'
De deur vloog open. Rose stapte nieuwsgierig de volgende ruimte in. Ook hier was weer een deur en de grom klonk nog harder.
'Vind de sleutel en ik zal open gaan' hoorde ze hese stem zeggen dit keer.
Rose liep naar de deur om het sleutelgat te bestuderen, omdat te kijken wat voor een sleutel ze precies moesten zoeken. Ze gleed uit over iets dat om de grond lag. Voor ze grond raakte werd ze opgevangen door Scorpius.
'Gaat het?' vroeg hij bezorgd.
'Prima' antwoordde ze bot. Ze keek naar vloer om te kunnen zien waar over ze was uit geleden en zag dat de vloer bezaaid lag met sleutels. Honderden sleutels. Hoe konden ze tussen al die sleutels ooit de juiste vinden. Ze konden ze moeilijk alle honderd proberen. Albus ging op zijn knieën zitten en keek aandachtig naar de verschillende sleutels op de grond. Rose merkte dat ze nog steeds tegen Scorpius aan stond en duwde hem zachtjes weg.
'Laat me los' fluisterde ze, in hoop dat hij het niet gehoord had. Na wat een hele lang tijd leek zei Albus: 'Ik geloof dit hem is. Deze sleutel ziet er oud en gebruikt uit' zachtjes om niet te vallen liep hij over de sleutels heen en liep op de deur af. Waar hij de sleutel in het sleutelgat stak. De deur zwaaide open, ze liepen een nieuwe ruimte in Ook hier klonk weer een stem, deze stem klonk schel en deed pijn aan hun oren:' Brouwen een hiksap, hier en geef het aan de muis in de kooi. Krijgt de muis, de hik dan open ik mijn deuren, maar is de drank mislukt dan al je drie dagen achtereen hikken aan een stuk door.
'Jij moet de dranken maken Scorpius. Je bent zo goed in toverdranken.'
Scorpius liep op de ketel in de hoek van de kamer af en begon aan de hiksap.
De grom klonk luid en Rose was er bijna zeker van dat het beest of wat het dan ook was, zich achter deze deur moest bevinden. Na twintig lange minuten liep Scorpius op de kooi met de muis af, en gaf het hiksap aan de muis. De meteen de hik kreeg. De deur zwaaide open. De drie vrienden liepen de deur door en zag een angstaanjagend grote katachtige met vlijmscherpe nagels aan zijn reusachtige poten. Maar dat was nog niet alles, het beest had grote vleermuisachtige vleugels en toen het zijn bek opende om te grommen zagen ze, een rij vlijmscherpe tanden die je liever niet in je vel wilde krijgen. Het was zo mager dat je alle zijn botten zou kunnen tellen. Het gromde luid en kwam op de drie vrienden af gelopen. Wat was dit voor een beest. Scorpius en Albus gilde en rende weg. Rose wilde achter de twee jongens aan rennen, maar voelde hoe vlijscherp nagel in haar vlees boorde. Hoe de vlijmscherpe tanden in haar been beten. Met al haar kracht trok ze haar toverstok uit haar zak en riep: 'Stupefy!!' er gebeurde niets. Nog steeds werd ze gebeten en voelde ze de nagels in haar huid boren . 'Stupefy!!!Stupefy!!!!Stupefy!!!' riep ze doodsbang. Eindelijk hield het beest op, ze hoorde een doffe klap toen het verlamde monster de grond raakte met alle kracht die ze nog in zich had, kroop ze naar de deur en kroop de volgende ruimte in. Ging ze op haar knieën zitten, pakte de deur klink vast en liet de deur in het slot vallen. En toen werd alles zwart.

Reacties:

Rukia zei op 14 nov 2013 - 0:06:
nice, nu word het echt spannend, al moet je de volgende keer niet meteen vertellen dat ze word aangevallen of wat dan ook, er is niet veel aan als je dit soort zaken al weet