FanFic.nl

Broken Eyes

[19.]

‘Hoe kon je, hoe kon je! Wat voor een slet ben jij wel niet! En ik dacht dat dit alles oprecht was, maar dit is voor jou gewoon een spel! Ik dacht dat jij anders was! Maar nu. Nu.. Ik wil je niet meer zien!’ En weg is hij. Geschrokken sta ik aan de grond genageld, langzaam dringt het tot me door wat er nu gebeurd is… Nog een seconde sta ik onbeweeglijk stil en schiet dan in actie. Deze keer ben ik zeker dat ik niks heb mis gedaan. Ik loop Bill achterna, die de trap op is gerend. ‘Bill . Bill! Leg dan tenminste uit wat ik heb fout gedaan. Als je een reden hebt om me zo te behandelen, dan zal ik je met rust laten!’ Ik weet dat hij me kan horen, ookal zie ik hem niet lopen. Ik versnel m’n passen en eindelijk krijg ik hem in zicht. ‘Bill, ik wil niet dat dit zo antwoord. Ik dacht dat we iets hadden dat speciaal was, uniek. De gevoelens die ik voor je heb, heb ik nog voor niemand gehad, Bill, ik wil dat je weet dat.!’ Abrupt draait hij zich om en schreeuwt; ‘Dat ik wat weet? Dat je weeral leugens zit te vertellen? Dat ik helemaal niks voor je beteken? Dat ik me zo ongelooflijk in jou heb vergist? Ik weet dat allemaal al. God, wat ben ik Georg dankbaar dat hij me alles heeft verteld.’ Verbaasd staar ik hem aan, wat heeft Georg dan over mij verteld? Ik stamel; ‘Maar, ik heb amper met Georg gepraat. Maar wat hij ook gezegd heeft, je mag hem niet geloven. Je hebt toch ook gezien dat hij het niet voor me heeft!’ Bill’s ogen schieten vuur. ‘Je hebt het hier wel over mijn beste vriend. Die gaat heus geen dingen gaan verzinnen!’ ‘Zeg me gewoon waar het om gaat, dan kan ik je tenminste gelijk of ongelijk geven! Maar één ding is al zeker, ik ben géén slet! En durf me ook nooit meer zo te noemen! ’ Ook ik voel nu de woede opborrelen. Ik krijg hier allemaal verwijten naar m’n hoofd en ik krijg niet eens het recht om te weten over wat het gaat. Als hij zo doorgaat zal ik m’n mening over hem nog moeten herzien!

Door de ogen van Bill: En nu doen alsof ze van niks weet. Wat voor een schijnheilig wezen is dat? Ik heb m’n zegje gezegd en vlucht er vandoor. Want langer hou ik het niet. Ik hoor verschrikkelijk boos te zijn, en dat ben ik ook wel, maar als ik Lisa zo bekijk kan ik niet geloven dat zij het meisje is waar Georg het over had. Die me aan het lijntje heeft gehouden, me gebruikt heeft. Goddank dat Georg dit te weten is gekomen, of ik was helemaal in Lisa opgegaan. Ze is me achterna gelopen en we roepen wat dingen heen en weer. Geen idee wat ik juist allemaal heb gezegd, alles gebeurd op automatische piloot. Hoe kan ik toch denken dat zij de ware was? Hoe kon ik toch verliefd op haar worden. Hoe kan ik nog steeds verliefd op haar zijn?

Door de ogen van Tom: ‘WAT HEB JIJ GEDAAN? Ben je niet helemaal goed bij je hoofd of zo? Het gaat hier wel om mijn broer, onze vriend. Onze beste vriend, correctie? Kon je hem niet gewoon een vriendin gunnen? Dat vrouwen voor problemen kunnen zorgen is een feit, maar dat is nog geen reden om het op voorhand te verpesten! Hoe kon je, Bill had het heus wel gered!’ gooi ik eruit als ik bekomen was van wat Georg me vertelde. En hij lijkt er nog trotst op te zijn ook! Pas nu dringt het tot me door waarom Bill zo afwezig liep, nog nooit is hij zo verliefd geweest. En Georg durft het te permitteren om Bill zijn geluk in de weg te staan. Mijn broertje, mijn klein broertje. Ik gooi Georg nog een vernietigende blik toe en ren de kamer uit. Ik moet dit op één of andere manier oplossen. Maar… hoe?

Door de ogen van Georg: Tom overdrijft weer eens. Bill kan zo een nog mooier meisje krijgen. Eén zonder zwart haar en die groene ogen die je laten wegzweven. Eén met blonde haren, blauwe ogen. Eén die in de verste verte niet op Melissa lijkt. Oh, nu ik het zo overloop klinkt het echt dom. Mijn reden om dit alles over Lisa te verzinnen is dat ze op een ex van me lijkt? Dat ze dezelfde aantrekkingskracht, zelfde prachtige ogen en haren heeft? Melissa, ze was perfect in mijn ogen. Lisa komt ook dicht in de buurt. Ik dacht weer eens aan mezelf, ik.ik ben gewoon nog niet over Melissa heen. Ik kan me wel voor de kop slaan dat ik zo dom ben geweest. Ik kan wel zeggen en mezelf wijsmaken dat ik boos ben op Melissa, maar ze zit gewoon nog steeds in m’n hoofd. Ik gunde het Bill gewoon niet om iemand te hebben die op Melissa lijkt. Ach, het is zo lang geleden. Stomkop, stomkop! Ik moet dit oplossen. Mijn excuses aanbieden en hopen dat Bill me ooit nog wil aankijken. Ik spring recht en ren de trap af. Waar ik Tom aantref die met open mond staat te kijken naar Bill en Lisa. Ze………..

Reacties: