FanFic.nl

Rebella Potter

Hoogfstuk 8: Lily, Trouble, and Dumbledore.

"Kom je Remus, dan redden we het nog net voor de les." spoorde ik Maanling aan die nog bezig was zijn schoenen dicht te strikken. "Ja, ik kom, welk vak hebben we eigenlijk?"
"Geen idee, ken mijn rooster nog niet uit mijn hoofd." antwoordde ik en schudde een lok haar uit mijn gezicht.
Remus stond op en zwaaide naar Madame Plijster ten teken dat we weg gingen. Ze zwaaide terug en richtte zich op haar patient, geen verassing, Severus Sneep. Remus en ik wisten intuitief al dat mijn broer erachter zou zitten.
De gangen waren tamelijk leeg, hier en daar een spook of een ouderejaars die vrij had, de rest had les.
We liepen rechtstreeks de Griffindortoren om onze tassen te pakken. Ik liep de wenteltrap naar de meidenslaapzalen op. Nietsvermoedend opende ik deur van de slaapzaal en stond oog in oog met Lily.
"Zo, daar ben je eindelijk!" snauwde ze met haar handen op haar heupen geplaatst. Verrast bleef ik in de deuropening staan. "Eh," bracht ik uit.
"Waar." Lily ademende zwaar, "Heb jij de hele nacht met Remus Lupos gezeten?" ze was furieus. James had gelijk gehad, ze zou niet mals zijn.
"Och," zei ik schouderophalend, "overal en nergens, weetje wel."
"Nee, ik weet niks! Ik kreeg net tijdens het ontbijt op mijn kop van professor Anderling!" siste ze.
Ik haalde mijn schouders op, "Dus, wat moet ik daarmee?"
"Ze berispte mij, dat jij er niet was tijdens het ontbijt!"
Verbaasd keek ik haar aan, "dat..." zei ik langzaam "Is idioot."
"Dat kun je wel zeggen, dus. Waar. Was. Je?" Lily sloeg haar armen over elkaar.
"Daar waar mijn Date me bracht." antwoordde ik nadrukkelijk en liep naar mijn bed.
"Maak dat een kat wijs."
Ik lachte, "Zal ik doen zodra ik er een zie."
Ze snoof.
Mijn tas plukte ik onder mijn nachtkastje vandaan. "Remus Lupos is geen type die 's nachts wegblijfd."
Verrast wou ik overeind komen en knalde met mijn hoofd tegen mijn bedrand,
"Au! Verdomme, Nee daar vergis je je in Lils." vloekte ik wrijvend over mijn hoofd. "O ja, hoezo?"
"Je kent hem nauwelijks."
"Jij wel dan?"
"Duh! We zijn vrienden en een stel. En hij is de beste vriend van mijn broer!" somde ik op, blij dat de pijn snel wegtrok. Dankzij de nog niet uitgewerkte medicijnen van Madame Plijster.
"Dus, dan nog is hij niet het type ervoor."
Ik lachte en zwaaide mijn tas over mijn schouder, "Je moest eens weten, Evers, je moest eens weten!"
En verliet de slaapzaal.

Remus stond al te wachten toen ik beneden kwam, hij zag direct dat er iets was. "Wat is er?" vroeg hij dan ook. Ik zuchte diep en liep met hem de leerlingenkamer uit. "Lily..." mompelde ik verslagen. Remus kreunde meelevend. "Gelukkig zitten we niet de hele dag met haar opgescheept." mompelde hij terwijl we ons naar Geschiedenis van de Toverkunst begaven.
"Jij niet nee," mopperde ik, en ontweek een appel van Foppe, "Zweef weg Foppe!" snauwde ik, "Hoezo?" vroeg Remus alsof de klopgeest ons niet had onderbroken. "Omdat," antwoordde ik, "ik wel met haar zit opgescheept, in de lessen, 's nachts, tijdens avondeten etccetera." We sprongen over een neptrede heen.
Ik kreunde traplopen na een transformatie was dus geen goed idee. Remus klopte op mijn schouder, hij was het allang gewend, en had altijd pijn.
"Hoe hou je het vol?" vroeg ik terwijl we een hoek omsloegen, "je went eraan, en als je eenmaal gewend bent aan pijn zijn dit soort dingen niet echt pijnlijk meer." hij zei het alsof het volkomen logisch was. ik keek hem angstig aan, "Bedoel je..." begon ik aarzelend toen we de laatste hoek omgingen, "dat je Altijd pijn hebt?"
Remus zuchte diep en knikte.
Slik.

De bel ging en snel verlieten we het lokaal, de laatste les zat erop. Professor Banning overhandigde ons de huiswerk opdracht.
Ik stopte het in mijn tas, daar keek ik later wel naar. Remus sloeg Sirius die een flirtend meisje nadeed en ik lachte, "Staat je goed Sluipvoet!" James schaterde om het gezicht dat Sirius trok. "De maan heeft je vasdt maanziek gemaakt," snoof hij en woelde door mijn haar, "Al jaren." knnikte ik vrolijk. Dit keer was het Remus die lachte en een arm om me heen sloeg, "Zo mag ik het horen!" Sirius trok een sip gezicht. "Waar is Lizzie eigenlijk?" vroeg ik terwijl we naar beneden liepen voor het avondeten. "Geen idee," antwoordde James lcuhtig. "Dat is vreemd," mompelde ik fronsend. "Hoezo?" vroeg Peter die struikelde over lucht.
"Omdat," antwoordde ik droogjes, "Ze al twee dagen foetsie is."
Sirius slikte hoorbaar. "Waar is ze dan?" vroeg hij drie meisjes nakijkend. "Nou als ik dat wist zou ze niet foetsie zijn he," snoof ik en sloeg hem op zijn hoofd.
"Beetje voorzichtig juffrouw Potter," de leraar Verzorging van Fabeldieren, professor Staartjes. "Zal ik doen, professor!" grijnsde ik en rende achter Sirius aan. "Juffrouw Potter!" professor Anderling stond plots voor me, ik slipte en botste tegen haar op, "Oops! Sorry professor!" terwijl ik haar en mezelf in evenwicht hield. "Dit kost u vijf punten!" ze keek me berispend aan. "Sorry professor." mompelde ik zogenaamd beschaamd. Dit gebeurde elk schooljaar weer. "Ik moest van professor Dumbledore doorgeven dat hij u en uw vrienden wilde spreken." zei ze tegen me met een vriendelijke maar strenge blik die niet te ontwijken viel, "O, eh ook Lizzie Lupos professor?" vroeg ik aarzelend. "Ja, hoezo?"
"Nou, ze is al twee dagen niet te vinden, niet in de les, niet op de slaapzaal..."
Ze fronste. "Dat," zei ze "is vreemd." ik knikte.
Professor Anderling zuchte "Gaat u met uw vrienden naar het schoolhoofd dan regel ik met de leraren de rest." ik knikte en wenkte de anderen.
"Wat is er?" vroeg James toen ze bij me waren, "professor Dumbledore wil ons spreken." zei ik glimlachend. "O, waarover?"
"Geen idee."
We liepen even in stilte de marmeren trap op. "Shit," mompelde Remus opeens, ik keek op en zag waarom, Lily.
"Al klaar met eten?" vroeg ze verward, ik schudde mijn hoofd, "Nee, nog niet eens een hap genomen."
"Waarom gaan jullie dan al naar boven?" de verwarring was van haar af te lezen. "Omdat," zeiden we tegelijk, "We naar Dumbledore moeten," zei Remus tegelijk dat Peter zei "we daar zin in hebben," en James antwoordde "Ik jou zocht," en Sirius zei, "het kantoortje van de conciërge op te blazen, "dat je niks aangaat," luidde mijn antwoord. Verward keek ze ons aan, "Jullie doen maar," zei ze toen en macheerde langs ons heen. Ik keek om, Lily die ons liet gaan? Hier klopte iets niet.
James trok aan mijn arm en we liepen verder.

"Kom binnen." klonk een gedempte mannenstem door de eikenhouten deur heen, ik bleef in de lucht staan met mijn vuist. Remus duwde me naar binnen en de rest volgde. "U wou ons spreken, professor?" vroeg James beleefd, terwijl we voor zijn bureau gingen staan. Hij knikte vriendelijk. "Ga zitten,"zei hij kalm en drukte zijn vingertoppen tegen elkaar.
We zakten verlegen op de stoelen met de rood fluwelen zitting. "Het is mij ter oren gekomen dat u, juffrouw Potter afgelopen nacht niet in uw bed lag. Tevens hebben twee leraren aangekondigt dat er vanacht iemand door de gang sloop, ik verwachtte stampij en een hoop tumult van u en uw vrienden, maar dit bleek niet te komen..." Dumbledore keek ons om de beurt indringend aan over zijn halve maansbril. Ik dacht na, hij verwachtte natuurlijk dat ik op zou springen en zou ontkennnen. Ik zuchte, "Waarom vraagt u dat professor?" vroeg ik na een lange en gespannen stilte.
"Omdat ik graag wil weten wat u wél deed, in plaats van slapen, en door gangen sluipen." antwoordde het schoolhoofd vriendelijk.
Ik knipperde met mijn ogen. Maar het was Remus die me uit de brandt hielp.
"Wat hebben James, Sirius en Peter daarmee te maken?"
"Veel lijkt me, meneer Lupos." antwoordde hij terwijl voorover leunde op het bald van zijn overvolle bureau. "Hoezo?" vroegen we tegelijk met opgetrokken wenkbrauwen. Professor Dumbledore glimlachte om onze reactie. "Wel, aangezien jullie vrienden van elkaar zijn, lijkt het me dat zij medeplichtig zijn aan uw nachtelijke uitstap juffrouw Potter."
Ik slikte een prop weg te verrast om iets te kunnen zeggen.
"Blijkbaar niet dus," constateerde hij droogjes toen hij mijn gezichtsuitdrukking zag.
"Nee, professor," antwoordde Remus aarzelend.
Het schoolhoofd leunde weer achterover. "Wat deed u op dat tijdstip uit uw bed, juffrouw Potter?"
Ik zuchte en keek naar de anderen die allemaal knikte.
"Omdat, professor, ik Remus hielp."
Het was waarschijnlijk wel het laatste antwoord dat hij verwacht had want hij keek me sprakeloos aan.
"U," bracht hij na een lange stilte uit, "Hielp de heer Lupos met zijn trnasformatie?" ik knikte, blij dat hij het zo snel snapte.
"Maar hoe?" mompelde hij verward.
Ik grinnikte, "Door me te transformeren professor." antwoordde ik braaf.
Hij keek met een ruk op. "In wat?" hij werd kortaf.
Ik glimlachte, "Misschien wist u allang dat Remus en ik verliefd op elkaar zijn?" hij knikte en gebaarde me door te gaan.
En dus vertelde ik hem het verhaal hoe ik een Weerwolf was geworden.
We verlieten het kantoor pas na middernacht, gelukkig hadden we daar eten gekregen en vertrokken we direct naar de toren van Griffindor, Remus en ik waren uitgeput.
Maar als we dachten direct konden gaan slapen hadden we het er niet verder naast kunnen zitten.

Reacties: