Hoofdcategorieën
Home » One Direction » One way, or another? » Four
One way, or another?
Four
Emily Rose P.o.V.
De deur gaat open. Ik wist dat hij hierheen zou komen, maar toch ben ik weer een beetje verbaasd. Het is hem echt. Dé Niall Horan, samen met de andere jongens. Ineens voel ik me verschrikkelijk eenzaam. Ze staan daar met z'n vijven - Louis, Liam en Zayn staan te grijnzen, uit Harry's gezichtsuitdrukking kan ik niks opmaken en Niall kijkt verbaasd - en ik sta in m'n eentje aan de andere kant van de kamer ze aan te staren. Ik voel me kwetsbaar. Na één ontmoeting geef ik al om Niall, en stiekem ook wel een beetje om Harry, en ik wil hen niet nu al kwijtraken door iets doms te zeggen. Nouja, niet dat zwijgen beter werkt. Harry kijkt ons om de beurt aan. Hoe zou ik hem ooit kunnen bedanken?
Ik was er echt klaar mee. Elk moment van m'n leven probeerde m'n moeder te beïnvloeden, maar deze keer liet ik dat niet gebeuren. 'Verpest iemand anders' leven!' had ik nog geschreeuwd voordat ik de deur dichtgooide. En nu loop ik over straat te peinzen. Het leek me nog zo'n goed idee om m'n spullen te pakken en weg te gaan, maar wat nu? Naar vrienden gaan wordt ook een beetje moeilijk. Tot nu toe heb ik alleen Sarah ontmoet, maar daar ben ik nog nooit geweest, en dat zal ook nooit gebeuren. Haar ouders willen namelijk niemand over de vloer hebben die geen moslim is. Fijn.
Met m'n rugzak in m'n hand loop ik verder. Ja, een rugzak in m'n hand. Hij zit zo volgepropt met spullen dat de rits kapot is gegaan, en ik ga niet met een rugzak op m'n rug lopen waarvan al m'n spullen eruit puilen. Lijkt me nou niet zo'n erg slim plan als je om 11 uur 's avonds, in het donker dus, door London wandelt.
Hoe zal mama zich nu voelen? Waarschijnlijk denkt ze dat ik wel terugkom, maar dat ben ik niet echt van plan. Tenzij ik verhonger, of achternagezeten wordt door een ijsbeer of zo. Maar dat is niet hoogstwaarschijnlijk.
Terwijl ik aan m'n moeder denk, voel ik m'n wangen nat worden. Pfoe, wat ben ik vandaag toch een huilebalk. Ik veeg met de mouw van m'n jas de tranen weg. En ook m'n make-up. M'n dag kan niet meer stuk.
Rillend van de kou kijk ik voor me uit, hopend dat iemand me ziet en me een lift naar huis aanbiedt. Ik ben dus zo dom geweest om niet rond te kijken, maar alleen maar door te lopen, en nu heb ik geen idee meer waar ik ben. De tijd gaat verschrikkelijk langzaam. Voor m'n gevoel zit ik nu al 7 uur op dit ijskoude bankje, maar met hulp van een oude kerkklok, en mijn klokkijk-kunsten, blijkt het een halfuurtje te zijn. Nog steeds rollen de tranen over mn wangen. Zucht.
Ineens wordt mijn rechterschouder warm. Ik kijk opzij en zie een hand op m'n schouder. Meer kan ik niet zien, maar dat hoeft ook niet, want de persoon gaat meteen naast me zitten. Nog steeds kan ik niks zien, het is inmiddels middernacht en dan is het vaak pittig donker. Dan hoor ik een stem, die me heel bekend voorkomt. 'Waarom huil je?' 'Waarom zou jij dat willen weten?' antwoord ik bot. 'Omdat ik je wil opvrolijken. Ik kan er niet tegen als een mooi meisje hier om middernacht op een bankje zit uit te huilen. Klinkt best logisch, toch?' 'Waar ken ik je van?' Even is hij stil. Dan antwoordt hij rustig: 'Ik ben Harry, en jij?'
Daar staan we dan, starend naar elkaar, en het is doodstil.
'Hi Emily' zegt Niall uiteindelijk. 'Hi' m'n stem is veel hoger dan normaal. Meteen word ik rood en doe m'n handen voor m'n hoofd.
'Ga je haar nog voorstellen aan ons, of niet?' vraagt Zayn nieuwsgierig.
Niall kijkt me aarzelend aan, hij weet vast niet wat hij moet zeggen. Dan zegt hij: 'Jongens, dit is Emily. Ze had vandaag die Meet&Greet gewonnen.'
Ik voel dat alle jongens me aanstaren. Niall ziet er verward uit. 'Hoe ben je hier eigenlijk gekomen?' Ik besluit om m'n verhaal kort te vertellen. 'Harry vond me op straat en stond erop om me mee te nemen hierheen.' Nu kijkt iedereen naar Harry. Ik kijk naar z'n perfecte krullen en z'n prachtige groene ogen. Wauw, ik wist dat Harry knap was, maar in het echt is hij nog veel knapper! Net als de rest, trouwens.
'Blijf je hier slapen?' vraagt Louis ineens.
'Slapen?'
'Ja, slapen.' Ook Harry ziet dat blijkbaar wel zitten.
'Eh..' stamel ik. Ze kijken me allemaal hoopvol aan. Louis zit me zelfs op zijn knieën te smeken. 'Eh..' zeg ik opnieuw. 'Je hebt een eigen kamer met badkamer, hoor!' zegt Niall meteen. 'Oké, oké. Ik blijf hier wel slapen.' Ze rennen op me af om me te knuffelen. 'Maar..' Meteen staan ze stil en kijken ze verdrietig. 'alleen als ik jullie eerst allemaal mag inmaken met fifa.' maak ik m'n zin af. Ze knuffelen me nog harder dan ze eerst van plan waren.
Natuurlijk verlies ik van ze allemaal, maar het was in ieder geval supergezellig. Het is half 3 wanneer we de woonkamer verlaten en allemaal naar bed gaan. Ik loop samen met Niall naar boven, ik heb op dezelfde verdieping een kamer als hij. Nadat ik de deur op slot heb gedaan, laat ik me, zonder me om te kleden, meteen vallen op het bed. Bekaf val ik in slaap.
Reacties:
Echt leuk!
(Wanneer) ga je verder??!
X