Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Eighteen
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Eighteen
Ik volgde de jongens naar een andere kamer en daar stond een vrouw met wit grijs haar met een borstel te zwaaien. Tegen de wanden van de kamer stonden vijf rekken met kledingstukken en ik zag dat er voor elk lid van de band een rek was.
"Hee jongens!” Begroette de blonde vrouw ons vrolijk. De jongens begroette haar terug en toen viel haar blik op mij. Harry had nog steeds mijn hand vast en toen ik haar blik op onze handen zag glijden liet ik Harry snel los.
„Hey,” zei de vrouw tegen me en ze glimlachte vriendelijk naar me.
“Hai,” zei ik verlegen en ik wist niet zo goed hoe ik me moest opstellen.
“Niet zo verlegen joh,” zei Harry lachend en hij gaf me een duwtje op mijn schouder.
“Anna, dit is Lou, Lou dit is Anna.” Stelde hij ons aan elkaar voor en toen ze vrolijk naar me glimlachte voelde ik me gelijk meer op mijn gemak.
“Leuk je te ontmoeten, ik heb toch al het een en ander over je gehoord en het is dan altijd leuk om een gezicht bij een naam te hebben,” zei ze en tegelijkertijd stuurde ze Niall in een stoel.
Ik lachte even, Harry had wel een hoop mensen al over mij verteld. Ik keek hem even vragend aan en ook hij begon te lachen .
“Ik ben gewoon heel erg blij dat we elkaar weer spreken!” verdedigde hij zichzelf en ik begon te grijnzen. Ineens voelde ik een golf van warmte door me heen gaan en voor dat ik het wist had ik mijn armen om Harry heen geslagen en knuffelde ik hem.
Harry sloeg zijn armen gelijk om me heen en draaide een rondje met me waardoor mijn benen in de lucht zweefden. Veel te snel zette hij me weer neer en we keken elkaar lachend aan.
“Ahum,” hoorde we vanuit de verte komen en toen ik opkeek zag ik dat Niall ons een beetje geïrriteerd aankeek. Ik voelde dat ik weer rood werd en ik ging snel wat verder van Harry vandaan staan.
“Wat heb je ontzettend mooi haar,” zei Lou die ons lachend had bekeken. Ik voelde dat ik rood werd door het compliment. Lou stak haar hand uit naar mijn haar en vroeg: “Mag ik?”. Ik knikte en ze pakte een pluk van mijn haar vast.
“Oh!” zei ze verrast, “Wat is het zacht! Dat had ik niet verwacht!” en ze pakte nog een pluk beet. Ik vond het altijd heerlijk als er mensen aan mijn haar zaten. Helaas gebeurde dat niet zo vaak meer nu ik altijd zelf mijn haar deed en daarom genoot ik hier extra veel van.
“Lou!” zei Niall zeurderig vanuit een stoel voor de spiegel en ze draaide verrast zich naar hem om.
“Ik kom al,” zei ze lachend en ze liep op Niall af. Toen ze bij hem stond draaide ze zich nog even naar me om.
“Je moet echt vaker langskomen, ik wil echt eens wat met jouw haar proberen,” zei ze en ik zag in haar ogen dat ze al enorm veel ideeën had voor me.
“Ik ben voor,” zei ik lachend en Harry sloeg zijn arm om me heen. Even dacht ik dat Niall hem geïrriteerd aankeek maar toen ik nog een keer keek was Niall druk bezig met zichzelf te bekijken in de spiegel.
De jongens hadden zich allemaal omgekleed en hadden hun haar gedaan en ze zouden nu nog een keer repeteren.
“Kom!” zei Harry en hij nam mijn hand beet. “We zijn zo terug!” riep hij over zijn schouder en samen liepen we door een lange gang.
“Ik ben echt benieuwd naar het concert straks,” zei ik en ik voelde dat ik kriebels in mijn maag kreeg.
“Ik moet eerlijk zeggen dat ik best zenuwachtig ben,” zei Harry zacht en ik kijk hem verbaasd aan.
“Echt? Ik dacht dat dit een eitje was voor je!” zei ik en Harry schudden zijn hoofd.
“Ik ben altijd nog wel zenuwachtig, wij allemaal trouwens maar vandaag is het extra erg,” zei hij liep recht op een deur af.
“Waarom dan?” vroeg ik geïnteresseerd en Harry probeerde te glimlachen naar me.
“Jij komt kijken en…” Hij opende de deur en ik keek nieuwsgierig de kamer in.
“Anna!” werd ik hartelijk begroet en voordat ik wist voelde ik twee armen om me heen. Ik probeerde uit de omhelzing te komen omdat ik geen idee had met wie ik aan het knuffelen was. Toen ik op kon kijken zag ik dat Harry’s moeder haar armen om mij heen had geslagen.
“Anne!” riep ik verrast uit en ik sloeg mijn armen weer om haar heen. Terwijl ik haar knuffelde keek ik over haar schouder naar het meisje wat achter haar stond. Snel liet ik Anne los en liep ik naar haar toe.
“Gemm! Wat zie je er goed uit!” riep ik uit en ze begon te lachen. We omhelsden elkaar ook en toen we elkaar loslieten bekeek ze me eens goed.
“Wauw, je haar is nog mooier geworden, ik ben nog steeds jaloers op je!” zei Gemma lachend en ik moest ook lachen.
“En ik op jouw haar,” zei ik en we keken elkaar lachend aan.
“Ik wist wel dat je dit leuk zou vinden!” zei Harry lachend en hij schudde zijn hoofd om mijn enthousiasme. “Zo, jullie kunnen nu lekker bijkletsen, ik ga oefenen en ik zie jullie zo bij het eten,” en Harry verdween weer uit de kamer.
Ik zag dat Anne hem met een gelukkige glimlach nakeek en toen draaide ze zich naar mij om.
“Zo, wij hebben nog een hele hoop om bij te kletsen!” zei ze lachend en ze pakte mijn hand vast en begeleide me naar de bank die er stond. Gemma kwam ook naast me zitten en ze keken me allebei verwachtingsvol aan. Ik begon te lachen van alle aandacht die ik kreeg van ze en begon te vertellen hoe het de afgelopen drie jaar met me was gegaan.
Toen ik klaar was vertelden zij hoe het met hen ging en ook hoe het was nu Harry zo bekend was. Ik ging nu pas weer twee weken met hem om en ik had nog niet echt iets gemerkt van zijn beroemde kant dus ik was heel nieuwsgierig wat ze hierover te zeggen hadden.
“En de roddels!” zei Gemma hoofdschuddend en Anne knikte. “Je moest eens weten hoe vaak Harry al gekoppeld is aan verschillende mensen,”
“Weet je nog toen met Taylor Swift?” vroeg Anne aan Gemma en Gemma knikte druk met haar hoofd.
“Taylor Swift?” vroeg ik verbaasd en ik moest moeite doen om mijn stem niet te laten overslaan. Ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken maar ik kon er weinig tegen doen.
“Ja, daar heeft hij een tijdje wat mee gehad maar echt hoor, al die media…” zei Anne en ze schudde haar hoofd in ongeloof.
“Gek werd Harry er van, alles werd enorm opgeblazen natuurlijk!” zei Gemma en ze rolde met haar ogen. Ik knikte omdat ik nog steeds niets kon zeggen. Er zat inmiddels ook een knoop in mijn maag en ik wist precies waarom hij daar zat.
Harry had wat met Taylor Swift gehad, hoe kon hij mij dan ooit leuk vinden? Ik schrok even van deze gedachte omdat ik nog niet eerder toegegeven had aan mezelf dat ik Harry leuk vond.
“Ach, sinds Taylor is het gelukkig een stuk rustiger geweest,” zei Gemma en ze keek me betekenisvol aan. Ik probeerde te glimlachen maar ik was me er zeker van dat hij er enorm gemaakt uit zag.
“Hoe is het trouwens met je vader?” vroeg Anne die niets door had van mijn stemming. Ik was blij dat ze het onderwerp veranderde zodat ik niet meer aan Harry met andere vrouwen hoefde te denken. In mijn hoofd sloeg ik mezelf omdat ik deze gedachten had.
“Eigenlijk vrij hetzelfde als toen we gingen verhuizen,” zei ik met een glimlach. “Hij kan helaas nog steeds niet lopen maar in het huis waar we nu wonen kan hij wel een hoop meer doen,” zei ik en ik glimlachte naar Anne.
“En hoe is het met jou? Hoe is het met je rug?” vroeg ze bezorgd. Anne had toen mijn vader in het ziekenhuis lag en ik alleen thuis was vaak mijn verbanden gewisseld omdat me dat zelf niet lukte en ze wist dus hoe erg het er uit had gezien.
“Ik heb er niet heel veel last meer van, alleen af en toe als ik te lang heb gestaan krijg ik er last van.” Zei ik en ik vond het fijn dat ze er naar gevraagd had.
“En de krassen?” vroeg Gemma zachtjes. Ik stond op van de bank.
“Kijk maar,” zei ik en ik haalde mijn shirt van mijn rug vandaan. Ik hoorde Anne en Gemma allebei naar adem snakken. Ik wist dat het er niet mooi uit zag maar toch deed het pijn toen ik hun reactie hoorde. Ik was al bijna drie jaar niet meer naar het strand geweest omdat ik me voor de littekens schaamde.
Ik hoorde de deur open gaan en ik hoorde nog iemand naar adem snakken. Direct trok ik mijn shirt omlaag en ik draaide me snel om. In de deuropening stond Niall die me met grote ogen aankeek. Ik voelde dat ik helemaal rood werd en ik beet op mijn lip om niet te gaan huilen.
Het was even helemaal stil in de kamer en ik keek naar de grond. Niall schraapte zijn keel en richtte zijn aandacht naar Anne.
“Ik kwam even gedag zeggen,” zei hij met een grote glimlach en hij omhelsde haar. Toen hij haar losliet keek hij mij aan en ik liet mijn blik snel weer naar de grond zakken. Dat ik mijn rug aan Gemma en Anne had laten zien vond ik helemaal niet erg, zij waren er voor me geweest in de tijd van het ongeluk maar Niall… Ja, ik had het hem wel verteld maar dat wilde niet zeggen dat hij het ook mocht zien.
“Is dat van het ongeluk?” vroeg hij voorzichtig. Met moeite keek ik hem aan en knikte ik naar hem. We waren alle vier stil.
“Ze had echt enorm veel geluk gehad,” zei Anne en ze sloeg beschermend een arm om me heen. Stiekem hoopte ik vroeger altijd dat ze mijn moeder was. Natuurlijk hield ik van mijn eigen moeder maar die was er heel vaak niet. Anne was er altijd voor haar kinderen geweest en ik wist dat ze er ook altijd voor ze zou zijn. Bij mijn moeder had ik daar soms mijn twijfels over.
“Jemig,” zei Niall zacht en hij keek me bezorgd aan. Ik begon nerveus te lachen .
“Kijk me niet zo aan! Ik leef nog hoor, het zijn alleen littekens,” zei ik omdat ik gek werd van de sfeer die in de kamer hing.
Gemma moest lachen om mijn reactie en ik wist dat ze dat deed om mij te helpen. Niall en Anne lachten ook mee en ik voelde dat de sfeer een stuk ontspannener werd in de kamer.
“Zijn jullie klaar met repeteren, Niall?” vroeg Anne toen we uitgelachen waren .Niall knikte.
“Ik kwam jullie halen om wat te gaan eten,” zei hij lachend.
“Laten we gaan,” zei Gemma en ze stak haar hand in de lucht en trok mij mee de kamer uit.
“Dank je,” fluisterde ik maar Gemma lachte alleen maar naar me.
Tijdens het eten had ik zoveel mogelijk geprobeerd om Harry en Niall te ontwijken. Harry wilde ik liever niet spreken omdat elke keer als ik hem zag ik moest denken aan hem en Taylor Swift en aan het feit dat hij mij nooit leuk zou kunnen vinden.
Niall wilde ik daarentegen niet spreken omdat ik niet wilde dat hij over de littekens of het ongeluk begon. Hij wist er inmiddels meer van dan veel van mijn vrienden en dat maakte me ergens enorm bang.
Ik had een plaats gevonden tussen Liam en Louis en ik had het goed naar mijn zin gehad. Liam en Louis zaten elkaar de hele tijd voor de gek te houden en omdat ik tussen hen in zat werd ik vaak ook meegenomen in de grapjes. Vanuit mijn ooghoeken had ik de bezorgde blikken van Harry én Niall wel gezien maar ik besloot ze te negeren, ik wilde gewoon lol hebben vanavond.
“Kom, we gaan naar de zaal,” zei Gemma toen al het eten op was en samen met Anne liepen we naar een ruimte die speciaal voor ons gereserveerd was. Er stonden al meer mensen die Anne en Gemma hartelijk begroette maar ik hield me een beetje terzijde want de kriebels in mijn buik werden steeds erger.
Ik had er zo’n zin in! Ik was zo benieuwd naar het publiek wat elk moment binnen kon stromen en hoe de groep was op het podium. Ik moest moeite doen om niet te gaan springen en ik hoorde Gemma naast me lachen om mijn gespannen gezicht.
“Rustig maar hoor, het duurt nog een half uur voordat ze opkomen,” en ze legde geruststellend een hand op mijn arm.
“Zo lang nog!” zei ik en ik legde mijn hoofd even in mijn nek van frustratie. Gemma moest weer lachen om mijn reactie en zei: “Ik was vergeten hoe ontzettend grappig jij altijd was,” en ze moest nog harder lachen toen ze mijn verbaasde hoofd zag.
“Nu wordt het leuk!” zei Gemma en ze wees naar een deur aan het eind van de zaal. Daardoor kwamen enorm veel meiden heen rennen die allemaal vooraan bij het hek wilde staan en ik moest moeite doen om niet te lachen om de gezichten van de meisjes.
Ze waren allemaal aan het springen en aan het trillen en ze waren gewoon enorm enthousiast en ze hadden er even veel zin in als ik.
Voordat ik het wist gingen de lichten uit en de spots aan. Ineens stonden er vijf jongens op het podium en ging de hele zaal los. En ja, ik ging ook helemaal los. Ik vond de muziek altijd al heerlijk om naar te luisteren en om het zo live te zien was geweldig. De jongens maakte enorm veel lol met elkaar en aan alles kon je zien dat het vijf goede vrienden waren.
Tijdens het concert zag ik dat Harry’s ogen af en toe naar deze kant gingen maar ik ging er vanuit dat hij niets kon zien en ging lekker door met springen en meezingen met de muziek .
Op een gegeven moment sloeg ik een arm om Gemma’s schouder heen en toen begonnen we samen gek te doen op de muziek van de jongens. Anne vond het leuk om hier af en toe een foto van te maken en Gemma en ik poseerde in de meest rare poses
Het was lang geleden dat ik me zo goed had gevoeld als deze avond. Even kon me het niets meer schelen wat anderen dachten en vonden van me. Ik snapte helemaal waarom er zoveel meiden fan waren van deze band.
Veel te snel was de show afgelopen en nadat de zaal voor het grootste deel leeg was gingen we weer backstage. De jongens zouden eerst nog een paar fans ontmoeten en zouden zich dan bij ons voegen.
Ik ging samen met Gemma en Anne op een bank zitten en we genoten nog even na van het concert. Na een tijdje kwam Lou ook bij ons zitten en ik vermaakte me prima. Ik was stiekem wel jaloers op Harry dat hij zo’n ontzettend warme familie om zich heen had en dan bedoelde ik niet alleen Anne en Gemma maar ook de andere jongens van One Direction en de crew om de band heen.
Bij mij thuis was het nooit eens een keer écht gezellig als we met z’n allen waren, alleen als er iemand anders bij ons thuis was kwam er geen ruzie tussen mijn vader en Sam en dit gebeurde maar heel zelden.
“Hoi!” hoorde ik van achteren en ik voelde twee handen op mijn schouders. Ik keek omhoog en zag dat Harry boven me uit torende. “Hoe vond je het?” vroeg hij grijnzend.
“Ik vond het super!” zei ik enthousiast. Harry’s grijns werd nog breder en hij wenkte naar me dat ik naar hem toe moest komen. Ik stond op van de bank en liep op hem af. Hij keek me mysterieus aan en pakte mijn hand weer vast.
“Kom,” zei hij zacht en hij leidde me door een gang heen en we gingen door een deur. Voordat we naar binnenliepen zag ik nog net een bordje met daarop: Kleedkamer Harry Styles en Louis Tomlinson.
“Harry, wat doe je mysterieus,” zei ik lachend terwijl hij de deur achter me sloot.
“Ik heb iets voor je,” zei hij mijn vraag negerend en hij gebaarde dat ik moest gaan zitten op de bank die er stond.
Ik deed wat hij wilde en ging zitten. Harry begon achter me te rommelen in een tas en toen ik om wilde kijken zei hij: “Nee, niet kijken, het is een verrassing!”
Snel keek ik weer voor me en ik kreeg kriebels in mijn buik door Harry die zo mysterieus deed.
“Wat doe je nou?” vroeg ik en ik moest mijn best doen om niet te gaan giechelen. Oh help, begon ik nu bijna te giechelen? Wat was er mis met me?
Ineens voelde ik de bank naast me inzakken en ik keek op in Harry’s gezicht die naast me was gaan zitten. Hij had een rechthoekig pakje in zijn handen wat ingepakt was met paars inpakpapier.
Hij hield het pakketje uit naar me en ik pakte het aarzelend aan.
“Waarom is dit?” vroeg ik met een klein glimlachje. Harry haalde zijn schouders op.
“Ik heb dit al een hele tijd liggen voor jou en ik dacht altijd… Als ik je dit zou geven zou je wel weer vrienden met me willen worden… Eigenlijk wilde ik je hier dus mee omkopen,” zei Harry en hij fronste zijn wenkbrauwen. Ik begon te lachen om zijn gezicht.
“Wat is het dan?” vroeg ik nieuwsgierig en eigenlijk wilde ik het papier er met alle geweld afscheuren.
“Maak maar open!” zei Harry en ik zag dat hij wat nerveus geworden was. Langzaam en voorzichtig haalde ik het papier van het pakketje af.
“Het is een boek!” zei ik toen ik de helft eraf had. “Dan zit je altijd goed hè,” Harry gromde wat en maakte een gebaar dat ik moest opschieten met uitpakken.
Ik ging door en hield toen ineens het boek vast. Het was Harry Potter and the Deathly hallows. Even was ik wat teleurgesteld omdat ik dit boek natuurlijk allang had en ik ging er vanuit dat Harry dit wel wist.
“Sla hem dan open!” zei hij ongeduldig. Ik deed wat hij zei en op de titelpagina stond een sierlijk verhaaltje en een mooie handtekening, van J.K. Rowling, mijn idool.
Ik keek Harry met grote ogen aan en ik zag dat hij blij was met mijn reactie.
“Hoe…?” zei ik maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik las het verhaaltje door en het voelde alsof mijn hart in vuur en vlam stond.
Dear Anna, I heard you are a great fan and want to be a writer as well. Just remember: We all have magic inside of us and everything is possible if you’ve enough got nerve.
Ik keek Harry ongelovig aan. “Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?” vroeg ik en ik moest moeite doen om mijn tranen binnen te houden.
“Dat is dus een voordeel als je bekend bent. Vind je het mooi?” vroeg Harry nog een beetje onzeker.
“Mooi? Ik vind het prachtig! Dit is het beste cadeau ooit!” zei ik en ik viel Harry om zijn hals. Ik voelde dat hij lachte en ik kon mijn tranen niet meer binnen houden van vreugde.
Harry duwde me iets naar achteren zodat hij me in mijn gezicht kon kijken en toen hij zag dat er tranen over mij wangen liepen veegde hij ze zachtjes weg met zijn duim.
“Niet huilen,” zei hij zacht en hij keek me bezorgd aan.
“Ik ben echt zo blij, Harry,” fluisterde ik terug en ineens had ik door dat Harry zijn gezicht nog maar vijftien centimeter van dat van mij af was.
“Gelukkig, ik ook lieve Anna,” zei hij zacht en ik zag dat zijn gezicht steeds dichterbij kwam. “Ik zag dat je het naar je zin had tijdens het concert,”
“Het was geweldig,” zei ik en ik slikte even omdat Harry’s gezicht nog maar vijf centimeter van dat van mij was. “Ik ben zo blij dat we weer vrienden zijn,”
“Mm-mm” mompelde Harry en ik zag dat zijn ogen naar mijn mond staarde. De vlinders in mijn buik gingen helemaal los en ik werd er bijna misselijk van.
“Harry!” hoorde ik geschreeuwd vanaf de gang en snel sloeg ik mijn hoofd neer en ging wat van Harry vandaan zitten. De deur werd opengesmeten en Louis stond in de deuropening. Ik voelde dat ik rood werd en keek snel naar het boek wat nog op mijn schoot lag. Ik balde mijn vuist even en moest mijn best doen om niet op Louis te schelden omdat hij het moment totaal verknald had.
“Wat?!” beet Harry Louis toe en Louis keek even van mij naar Harry en weer terug.
“Oh,” zei hij dom omdat hij door had wat hij had gedaan.
“We gaan,” zei Louis zachtjes en hij sloot de deur weer achter zich. Ik durfde niet naar Harry te kijken omdat er nog steeds een enorme spanning tussen ons hing.
Hij schraapte zijn keel en stond op.
“We moeten dan maar naar de rest gaan,” zei hij zachtjes tegen me en ik knikte. Harry stak zijn hand uit en keek hem aan. Hij had een lieve glimlach op zijn gezicht en ik glimlachte terug naar hem en pakte zijn hand vast. Zo liepen we de deur van de kleedkamer uit.
Ohhh BTW, ik heb nog een verhaal hier op mijn laptop staan met Liam... Ik weet niet of er hier mensen zijn die hem online willen zien...?
Reacties:
Dit was geweldig!!!
Een goede Liam story is zeer zeker welkom.